Het Westen schrijft graag alle beslissingen op Cuba toe aan beslissingen van Fidel en/of Raúl Castro. Uiteraard zijn beide heren erg belangrijk geweest als historische leiders van de revolutie, wat hen ook uitermate populair maakt, zowel binnen als buiten Cuba. Maar zonder de inzet van vele honderdduizenden Cubanen die het project van het socialisme steunen, zou Cuba niet staan waar het nu staat. Het Cubaanse beleid wordt veel collectiever gevoerd dan men hier laat uitschijnen.  De grote diversiteit die aanwezig is binnen het parlement, en de structuren van de overheid, verzekeren een participatie van de bevolking inhet beleid.  Zelfs in de Speciale Periode stond driekwart van de bevolking achter het politieke systeem. Wanneer het volk geen Castro aan de macht zou willen, zou het dit perfect kunnen doen via het verkiezingssysteem.