Luttele dagen nadat Joe Biden – onder binnenlandse en internationale druk – Cuba schrapte van de lijst van ‘landen die terrorisme sponsoren’, heeft zijn opvolger Donald Trump, op de eerste dag van zijn nieuwe presidentschap, het socialistische eiland weer toegevoegd aan de lijst. Dat heeft ernstige gevolgen voor de Cubaanse bevolking, vooral voor de meest kwetsbaren, zoals zieke kinderen…

“Mijn zoontje heeft kanker en sinds augustus heeft hij een orgaantransplantatie nodig. Stel je voor wat ik als moeder voel… Ik wil iedereen bedanken voor alle giften die ervoor zorgen dat de artsen de behandeling kunnen voortzetten.”

Yunia Cabrera weet niet of haar zoontje zal overleven. Als hij het haalt, zal het te danken zijn aan de toewijding en de bekwaamheid van het medisch personeel, en niet aan het grote buurland, de Verenigde Staten, die er alles aan doet om het eiland te wurgen.

Elk jaar worden bijna 400 Cubaanse kinderen getroffen door kanker. Slechts de helft van hen overleeft de ziekte.
Cuba leidt een enorm aantal artsen en verpleegkundigen op – die ook al meer dan 60 jaar over de hele wereld, inclusief in Europa, zieken en gewonden verzorgen. Toch lijdt het land in zijn eigen ziekenhuizen enorm onder de gevolgen van de economische sancties die de VS het land oplegt. De beslissing van Trump om Cuba weer op de lijst van ‘landen die terrorisme sponsoren’ te plaatsen, zal die situatie nog verergeren.

“Kanker is de belangrijkste doodsoorzaak geworden voor Cubaanse kinderen tussen 1 en 4 jaar, en de tweede grootste voor kinderen tussen 5 en 19 jaar. Als gevolg van de economische sancties van Washington zijn levensreddende geneesmiddelen van grote farmaceutische bedrijven vaak niet verkrijgbaar. Voor veel ouders maken deze beperkingen de toch al moeilijke strijd tegen kanker nog moeilijker om te dragen”, meldt het Amerikaanse mediakanaal Breakthrough News.

Cuba sponsort gezondheid en onderwijs, niet terrorisme

Cuba is geen ‘sponsor van terrorisme’ zoals de Amerikaanse president beweert. Cuba ‘sponsort’ internationale hulp bij rampen (door medische teams te sturen na de aardbevingen in Haïti en Nepal, tijdens de covidcrisis in Italië …). Cuba ‘sponsort’ onderwijs (gratis onderwijs van hoge kwaliteit van kleuterschool tot universiteit, met een van de beste alfabetiseringscijfers ter wereld). Cuba ‘sponsort’ cultuur, milieubescherming …

De prioriteiten van het socialistische eiland op al die gebieden en de groeiende steun van de zuidelijke landen voor het Cubaanse beleid maken de elite van de VS ongerust, want zij hebben een volledig tegengestelde visie op de samenleving. Daarom voeren ze een economische, diplomatieke en politieke oorlog tegen Cuba. Zelfs als dat betekent dat ze kinderen ter dood veroordelen in naam van de ‘democratie’.

Cuba: van kolonie tot uniek socialistisch project

Onder druk van de internationale – en lokale – publieke opinie moest Joe Biden een paar dagen voor zijn vertrek uit het Witte Huis Cuba van de bewuste lijst schrappen. Dat Trump die beslissing meteen terugdraait, is geen detail. Het kadert in zijn voornemen om de rest van de wereld in de pas te laten lopen en hij doet dat op een veel openlijker manier dan zijn voorgangers: met bedreigingen aan het adres van Canada, Panama, Denemarken (via Groenland), steun voor het criminele beleid van Israël …

Een oorlog tegen Cubaanse gezinnen

“Zijn doel is om de wrede economische oorlog tegen Cuba te blijven opvoeren om te kunnen overheersen”, zegt de Cubaanse president Miguel Díaz-Canel.

De Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodríguez noemt Trump “dronken van zijn eigen arrogantie”. “Hij is vastbesloten om de economische oorlogsvoering tegen de Cubaanse gezinnen op te voeren en hen nog harder te straffen. Dat zal weliswaar schade aanrichten, maar hij zal de vastberadenheid van ons volk niet breken. Wij zullen overwinnen”, aldus Rodríguez.

In de Verenigde Staten zelf wordt de hernieuwde toevoeging van Cuba aan de lijst aangevochten.

Volgens People’s Forum zijn er geen geloofwaardige feiten die de toevoeging van Cuba aan deze arbitraire lijst rechtvaardigen. “Met zijn minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio bouwt Trump duidelijk een relatie met Latijns-Amerika op die de belangen van de Amerikaanse miljardairs boven de zelfbeschikking en onafhankelijkheid van de Zuid-Amerikaanse volkeren stelt door sancties en blokkades op te leggen als straf”, aldus de in New York gevestigde organisatie. “Wij zullen solidair blijven met Cuba en ons verzetten tegen de pro-miljardairsagenda van Trump.”

Een blokkade waar (bijna) de hele wereld tegen is

Deze stap achteruit komt bovenop een illegale blokkade die de Verenigde Staten sinds 1962 hebben ingesteld, en die het land belet zijn economie te ontwikkelen.

“Alleen al voor de periode van maart 2023 tot februari 2024 schat het Cubaanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat Cuba door de blokkade materiële verliezen heeft geleden ter waarde van 5.056.800.000 dollar, een stijging van 189 miljoen dollar ten opzichte van het voorgaande jaar, met verwoestende gevolgen voor de bevolking”, meldt de Franse krant lʼHumanité.

Elk jaar stemmen alle landen in de Verenigde Naties vóór een resolutie om de blokkade volledig op te heffen. Alle landen? Nee, niet allemaal: de Verenigde Staten en Israël stemden in oktober vorig jaar nog altijd ‘neen’, tegen de wil van … 187 andere VN-lidstaten.

Het opheffen van deze onwettige blokkade zal levens redden. Zoals de moeder die we eerder citeerden, zegt: “Het is voor niemand rechtvaardig om een blokkade in stand te houden die het Cuba zo moeilijk maakt om geneesmiddelen en voedsel te kopen … Tijdens de eerste ambtstermijn van Donald Trump is de blokkade intensiever geworden en zijn er veel producten die het land niet meer bereiken, zelfs de betaling van geneesmiddelen voor kinderen wordt tegengehouden …”

Haar conclusie? “Mochten we de kans krijgen om niet meer onder de blokkade te moeten leven, dat denk ik dat onze kinderen zo’n ernstige ziekte zouden kunnen overwinnen, omdat de liefde en de zorg er zijn. Het enige dat ontbreekt is de nodige middelen om het te laten gebeuren.”

Dit artikel verscheen op Solidair en werd geschreven door Jonathan Lefèvre.