2021 was ook voor de Cubanen een bijzonder zwaar jaar, en ze kijken dan ook hoopvol naar 2022. Partijleiding en parlement kwamen daarover in december bijeen. Waarover gingen de discussies en voor welke uitdagingen staat het eiland in zijn 63e jaar van de Revolutie? De uitdagingen voor 2022 zijn niet min: de partijwerking verbeteren, de pandemie onder controle houden, de economie uit het slop halen, werk maken van de gemeentelijke autonomie, en in februari een referendum over het nieuwe familiewetboek. We geven na dit korte inleidend artikel deze week een toelichting in drie korte artikels.

Als goede, strijdbare mensen veel te vroeg sterven is de pijn extra zwaar om dragen. Op 11 januari moesten we afscheid nemen van Alicia Jrapko. Als jonge vrouw ontvluchtte ze de Argentijnse dictatuur. Later kwam ze in de VS terecht en ging ze zich inzetten voor de solidariteit met Cuba, in de eerste plaats als trekker van de Free the Five beweging daar.

63 jaar waarin er gebouwd werd en wordt aan een socialistische samenleving. 63 jaren geleden slaagde de revolutionaire beweging o.l.v. Fidel Castro en Che Guevara erin het zwaar onderdrukte Cubaanse volk te organiseren en Batista, de zetbaas van de VS, van het eiland te verdrijven. Tot op vandaag zetten ze fier hun rechtvaardige socialistische project verder.

Steeds grotere groepen van de bevolking in Europa uiten openlijk hun wantrouwen tegen de corona-aanpak. De reactie van de traditionele politiek is paniekerig en gekenmerkt door paternalisme en repressie: algemene vaccinatieplicht en bewegingsvrijheid inperken. Zo creëer je geen draagvlak. Daarvoor zal men minstens moeten luisteren naar de angsten en zorgen die bij niet-gevaccineerden leven. Maar er spelen ook nog andere elementen. Een vergelijking met Cuba is interessant.