Hebben degenen die beweren dat Nicolas Maduro een dictator, een usurpator is en dat zijn ambtsperiode 2019-2025 illegitiem is, zich deze vraag gesteld? Of herhalen ze gewoon wat ze horen?
Het waren de twaalf landen die in Lima bijeen waren die deze opiniemantra lanceerden. Hun communiqué: “
Het verkiezingsproces dat op 20 mei 2018 in Venezuela heeft plaatsgevonden, mist legitimiteit omdat niet alle Venezolaanse politieke actoren deelnamen, noch de aanwezigheid van onafhankelijke internationale waarnemers, noch de noodzakelijke internationale garanties en normen voor een vrij, eerlijk en transparant proces.” De leiders van een deel van de Venezolaanse oppositie herhalen onvermoeibaar, en zonder argumenten, dat Maduro een machtsmisbruiker is.
Vicepresident van de Verenigde Staten zelf, Mike Pence, werd door de incompetentie van de oppositieleiders gedwongen persoonlijk op te roepen voor de oppositiemars van 23 januari.
Hij herhaalt ook voortdurend dat president Nicolas Maduro een onwettige dictator is. De strategie is duidelijk: de leugen duizend keer herhalen om er de waarheid van te maken.
De feiten:1. Er waren presidentsverkiezingen. Ze werden gehouden op 20 mei 2018, dat wil zeggen vóór 10 januari 2019, wanneer volgens de artikelen 230 en 231 van de grondwet het presidentschap 2013-2019 afloopt. Het zou een schending van de grondwet zijn geweest als de verkiezingen na 10 januari 2019 hadden plaatsgevonden, of erger nog, als ze niet waren gehouden.2. Het was de Venezolaanse oppositie die vroeg om vervroegde verkiezingen. Ze werden gehouden in mei en niet in december, zoals traditioneel het geval was, omdat het de oppositie was die erom vroeg, in het kader van de dialoog in de Dominicaanse Republiek, die plaatsvond in het eerste kwartaal van 2018.3. In Venezuela is stemmen een recht, geen plicht. Degenen die vrijelijk besloten om, hoewel beïnvloed door een aantal niet-democratische politieke organisaties, niet naar de stembus te gaan, hebben het volste recht om thuis te blijven, maar dit maakt het verkiezingsproces op geen enkele manier onwettig, nog minder wanneer dat zou betekenen dat de 9.389.056 die besloten hadden om wél te stemmen en hun kiesrecht democratisch uit te oefenen, genegeerd en niet gerespecteerd zouden worden.4.
Zestien politieke partijen namen deel aan de verkiezingsstrijd: PSUV, MSV, Tupamaro, UPV, Podemos, PPT, ORA, MPAC, MEP, PCV, AP, MAS, Copei, Esperanza por el Cambio, UPP89. In Venezuela is het geen verplichting voor alle politieke partijen om deel te nemen aan verkiezingen. Zij hebben het volste recht om al dan niet deel te nemen, precies omdat ons systeem democratisch is. Het feit dat drie partijen (AD, VP en PJ) vrij hebben besloten niet deel te nemen, maakt het verkiezingsproces niet onwettig.5. Zes kandidaten hebben gestreden voor het presidentschap: Nicolás Maduro, Henri Falcón, Javier Bertucci, Reinaldo Quijada, Francisco Visconti Osorio en Luis Alejandro Ratti (de laatste twee besloten zich terug te trekken).6. Maduro won met een ruime marge, met 6.248.864 stemmen: 67,84%; gevolgd door Henri Falcón met 1.927.958.958: 20,93%; Javier Bertucci met 1.015.895: 10,82% en Reinaldo Quijada met 36.246 stemmen: 0,39% van het totaal. Het verschil tussen Maduro en Falcón bedroeg 46,91 procent.7.
Ongeveer 150 personen observeerden het verkiezingsproces, waaronder 14 kiescommissies uit 8 landen; 2 technische verkiezingsmissies; 18 journalisten uit verschillende delen van de wereld; 1 lid van het Europees Parlement en 1 technisch-electorale delegatie van het Russische verkiezingscentrum.8. De verkiezingen werden gehouden volgens hetzelfde kiesstelsel als bij de parlementsverkiezingen van december 2015, waarbij de Venezolaanse oppositie heeft gewonnen. Dit systeem is geautomatiseerd en wordt voor, tijdens en na de verkiezingen gecontroleerd. Dit systeem garandeert de principes van “één kiezer, één stem” omdat alleen met een vingerafdruk de stemmachine wordt ontgrendeld. Het garandeert ook de “geheimhouding van de stemming”.9. Er werden achttien audits van het geautomatiseerde systeem uitgevoerd. De vertegenwoordigers van de kandidaat Henri Falcón namen deel aan alle 18 en ondertekenden de wetten waarin zij hun conformiteit met het kiesstelsel tot uitdrukking brengen. De audits zijn openbaar en worden rechtstreeks uitgezonden op de zender van de Nationale Kiesraad. Zodra de audits zijn uitgevoerd, wordt het systeem geblokkeerd en de enige manier om er weer toegang toe te krijgen is door de gelijktijdige invoering van de geheime codes die elke politieke organisatie in haar bezit heeft.10.
Geen van de kandidaten die aan het verkiezingsproces hebben deelgenomen, heeft de resultaten betwist. Er is geen sprake van fraude, er zijn geen bewijzen of concrete beschuldigingen van fraude. De presidentsverkiezingen van 20 mei 2018 waren vrij, transparant, betrouwbaar, veilig en in overeenstemming met de grondwet en de wetten, ondanks de antidemocratische oproep tot onthouding van stemming over de verkiezingen van een deel van de oppositie.
Anderen willen zich het ambt van president van de republiek toe-eigenen met het argument van een vermeend machtsvacuüm, een figuur die in de Venezolaanse grondwet niet bestaat, en de instelling van een “overgangsregering”, een figuur die evenmin in de Magna Carta aan bod komt. Alsof dat nog niet genoeg is, zijn ze van plan om de macht buiten de grenzen uit te oefenen in strijd met artikel 18 van de grondwet, waarin staat dat Caracas de zetel van de publieke macht is.
Dit is onwettig en vormt een poging tot staatsgreep waarme sommige sectoren van de oppositie proberen zichzelf in stand te houden, met de steun van buitenlandse actoren. Zo proberen ze een gezag uit te oefenen dat noch het volk noch de Grondwet hun geeft.
Deze feiten duizend keer herhalen aub!
Alainet