In Cuba kunnen we trots zijn op een sociaal project van meer dan zes decennia waarin vrouwen de hoofdrolspelers en begunstigden zijn geweest van de veranderingen. Vrouwen op Cuba krijgen een dag extra betaald thuis en de mannen worden verondersteld -minstens die dag – het huishouden te doen! p { margin-bottom: 0.1in; direction: ltr; line-height: 115%; text-align: left; orphans: 2; widows: 2; background: transparent } De uitdaging die rondging op sociale media leek eenvoudig: google je eigen naam, of de naam van je zus, moeder of dochter, samen met het woord “gevonden”. Het zoekresultaat was minder eenvoudig, maar eerder schokkend. Je hoeft maar op enter te drukken om een lijst te vinden van verschrikkingen veroorzaakt door mannelijk geweld.

De zoekopdracht laat duidelijk zien: geboren worden als vrouw houdt nog steeds vele gevaren in, die groter of kleiner zijn naar gelang van de streek of het land waar je het geluk had geboren te worden, en vele uitdagingen die je moet overwinnen in je streven naar gelijkheid.

Om die reden is 8 maart, Internationale Vrouwendag, een datum die geboren is uit en voor onze eisen en onze strijd. Op dit moment lijden duizenden meisjes en vrouwen – ‘zij’, wat betekent ‘wij’ – onder genitale verminking, verkrachting, straatintimidatie, gedwongen huwelijken, aanvallen met zuur, ongelijke toegang tot onderwijs en werk, lagere lonen dan hun mannelijke tegenhangers, ongelijke verdeling van huishoudelijke taken, de onmogelijkheid om een abortus te ondergaan, vrouwenmoord; economisch, psychologisch, emotioneel, fysiek of seksueel geweld…

In Cuba kunnen we trots zijn op een sociaal project van meer dan zes decennia waarin vrouwen de hoofdrolspelers en begunstigden zijn geweest van de veranderingen. Sterke punten zijn bijvoorbeeld de Federatie van Cubaanse Vrouwen, de bepalingen van de grondwet, het wetsdecreet inzake het moederschap van werkende vrouwen, het nationaal programma voor de bevordering van de vrouw en de alomvattende strategie tegen gendergerelateerd geweld.

Het ontwerp van het nieuwe wetboek van de gezinnen is ook een mijlpaal op de weg naar gelijke kansen voor mannen en vrouwen binnen en buiten het Cubaanse gezin.

De cijfers van het eiland over de deelname van vrouwen aan onderwijs, werk, productie en politiek zijn prijzenswaardig, maar het ligt in de aard van een socialistische en sociaal rechtvaardige rechtsstaat om elke dag te werken, zoals onze staat doet, aan het verkleinen van de kloven die nog steeds bestaan op de weg naar overwinning op het patriarchaat.

Werkelijk revolutionaire mensen, vrouwen en mannen, moeten het feminisme omarmen als een onmisbare theorie en praktijk voor de alternatieve wereld die wij willen stichten.

Dus laten we generalisaties vermijden, er is niet slechts één type (Cubaanse) vrouw; wij zijn miljoenen verschillende wezens, die elk alle rechten verdienen, ongeacht leeftijd, seksuele geaardheid, of we moeder zijn of niet, beroep of huidskleur. Laten we diegenen vereren die ons hier gebracht hebben en laten we vechten voor een toekomst waarin geen enkele dochter ooit de zin hoort: “

Zo is het nu eenmaal”.