Omdat de recente pogingen van Washington om de regering Maduro op de knieën te krijgen mislukt zijn, voert president Trump de druk nu verder op. Op maandagavond 5 augustus vaardigde hij een presidentieel decreet uit waarbij Venezuela aan een volledig embargo onderworpen wordt. Dit embargo gaat veel verder dan de economische en financiële sancties waaronder het land nu al gebukt gaat. De nieuwe sancties gelden als een van de zwaarste waarmee Washington een land kan raken. Welke impact zal dit hebben op de Venezolaanse bevolking en wat is het doel van de Trump administratie?
Waarin verschilt dit embargo van de eerdere sancties?
Eerdere sancties waren vooral gericht op de vitale oliesector en op het bevriezen van buitenlandse bankrekeningen. Die sancties hadden al een grote impact. Maar het nieuwe decreet bepaalt dat alle Venezolaanse overheidsinstellingen actief in de Verenigde Staten in de toekomst met inbeslagname kunnen worden bedreigd.
Zelfs VS-burgers worden met onteigening bedreigd als geconcludeerd wordt dat zij hun eigendom van de Venezolaanse overheid hebben gekocht. Ook zal elk bedrijf dat handel drijft met de Venezolaanse regering kunnen vervolgd worden, hoewel er uitzonderingen zijn voor transacties m.b.t. voedsel, landbouwapparatuur, medicijnen, ziekenhuisapparatuur en kleding. Venezolaanse schepen kunnen aan de ketting worden gelegd als ze de VS binnenvaren.
De privésector die niet met de regering geassocieerd wordt, wordt expliciet uitgesloten van het decreet en kan dus wel nog handel drijven. Een groot deel van de Venezolaanse oppositie is net actief in deze privésector. Maar toch kan ze worden getroffen door haar activiteiten, aangezien de banken niet in staat zullen zijn om te weten wie Maduro wel of niet steunt.
De sancties strekken zich uitdrukkelijk ook uit tot bedrijven van derde landen – die wanneer ze ook VS-kapitaal en/of dochterondernemingen hebben – ook kunnen gesanctioneerd worden als ze handel met Venezuela voeren. Trump plaatst Venezuela nu op dezelfde lijst als Cuba, Noord-Korea, Syrië en Iran.
Waar is het Trump om te doen?
Het is duidelijk dat de VS administratie alle zuurstof van de Venezolaanse overheid om het land bestuurbaar en overeind te houden, wil afsluiten. Het doel: de bevolking tegen de regering en het leger tegen President Nicolas Maduro keren. Na meerdere pogingen, o.a. via het ondersteunen van de zelf uitgeroepen interim-President Juan Guiado, lijkt dit hem immers nog steeds niet te lukken.
Deze nieuwe sancties van de VS zijn erop gericht de lopende gesprekken tussen vertegenwoordigers van de regering en de oppositie te saboteren. Die vinden sinds begin juli in Barbados plaats, onder bemiddeling van Noorwegen. Beide partijen hebben zich ertoe verbonden een “constitutionele” oplossing voor de Venezolaanse crisis te vinden. Met de aankondiging van de extra Noord-Amerikaanse sancties, legt Trump een bom onder die onderhandelingen. De reactie bleef dan ook niet uit: De Venezolaanse president Nicolas Maduro heeft uit protest de trip van zijn delegatie geannuleerd die later deze week in Barbados had moeten deelnemen aan de dialoog met de oppositie.
De nieuwe sancties richten zich ook specifiek tot derde landen en daarbij wordt vooral China en Rusland, maar ook Iran, India en Turkije mee bedoeld. Op een recente internationale conferentie ‘for democracy in Venezuela’ in Lima noemde veiligheidsadviseur John Bolton expliciet Rusland en China. De steun van beide landen voor Venezuela was voor hen “onduldbaar”. Daarom kan het decreet ook worden gezien als een waarschuwing naar Rusland en China. Rusland reageerde al meteen strijdbaar, door de nieuwe sancties te omschrijven als “economisch terrorisme”. Ook China verwerpt de “grove inmengingen” van de VS in Venezuela.
Welke impact zullen deze sancties hebben op de Venezolaanse bevolking?
Ook al zijn voedsel, medische apparatuur etc uitgesloten van de sancties, om de schade op de bevolking zogezegd te beperken, toch vreest de Venezolaanse regering terecht dat het embargo een grote impact zal hebben. Bijvoorbeeld voor de leveranciers van elektriciteit en zo rechtstreeks op gezondheidscentra, scholen en universiteiten, … de bevolking kortom. Sancties zullen ook worden toegepast op ‘remesas’ of geld dat door migranten naar Venezuela wordt gestuurd. Venezolaanse burgers kunnen in theorie wel met VS-bedrijven blijven handelen, maar vele daarvan zullen zich liever onthouden omwille van het risico gestraft te worden. Handel met VS-bedrijven is trouwens ook het privilége van de gegoede Venezolaanse klasse, niet van de bewoners van de volkswijken in Caracas.
Conclusie:De Venezolaanse bevolking krijgt het mes nog wat scherper op de keel gedrukt. Een recente uitgebreide studie van economen Marc Weisbrot en Jeffrey Sachs toonde zwart op wit aan dat vorig jaar 40 000 Venezolanen omkwamen door de VS sancties. Toch krijgt de VS van de internationale gemeenschap een vrijgeleide om de druk nog op te voeren. Sancties zijn een vorm van oorlogsvoering, erop gericht slachtoffers te maken. De impact op de bevolking staat zwart op wit gedocumenteerd, maar daar liggen de Europese leiders niet van wakker. Wel waren ze deze week dinsdag wel massaal present op de conferentie in Lima, om hun blijvende steun uit te drukken voor oppositieleider Juan Guaido om zo “de democratie in Venezuela te blijven beschermen”.