Op vrijdag 16 juni hield VS-president Trump een toespraak in Miami, waarin hij zijn nieuw beleid naar Cuba uit de doeken deed. De president kondigde de volledige annulatie van de toenaderingspolitiek van Obama tot Cuba aan. Hij zal de blokkade tegen Cuba behouden en versterken, de reisbeperkingen voor Amerikaanse toeristen weer verscherpen, financiële transacties met Cuba bemoeilijken, uitwisselingsprogramma’s van studenten stopzetten en geen Noord-Amerikaanse investeringen meer in Cubaanse bedrijven die banden hebben met de overheid. ICS schreef een solidariteitsboodschap. De speech in Miami verliep geheel in Trumpiaanse stijl. Mr Trump beloofde om vrijheid komen brengen in Cuba, waar het volk door het communisme was onderdrukt. De President verklaarde ook dat Cuba voor instabiliteit in de regio zorgde. Hij verkondigde dat de Noord-Amerikanen er alle belang bij hebben om de vrijheid in de hemisfeer te waarborgen, niet alleen in Cuba, maar ook in Venezuela.
We verslikten ons bijna, toen we dit schouwspel aanzagen. De recente ontmoeting van Trump met leiders uit Saoedi-Arabië staat nog steeds op ons netvlies gebrand. Het mantra ‘vrijheid’ wordt door de nieuwe administratie onder Trump blijkbaar wel erg soepel gehanteerd. Hoe komt hij er bij om Cuba als verantwoordelijke voor instabliteit in de regio aan te klagen? Bij nader inzien heeft Cuba nog geen ander land binnengevallen, wapendeals met landen gesloten waarvan bekend staat dat ze terroristen steunenn etc… De grootste instabiliserende factor in vele conflicten zijn ongetwijfeld de VS zelf. In zijn speech koos Trump terug het pad van de confrontatie. Hoewel de diplomatieke betrekkingen tussen Cuba en de VS actief blijven, kun je het nieuwe beleid echt wel als een stap terug beschouwen. De blokkade is op geen enkele manier te verdedigen. Ze is ondemocratisch, onrechtvaardig en belemmert de vrije toegang van Cuba op de internationale markten. Zonder blokkade zou Cuba zich sterk kunnen ontwikkelen en verder medische en biotechnologische innovaties ontwikkelen. Het land zou gebouwen beter kunnen onderhouden en nog meer ondersteuning kunnen bieden aan derdewereldlanden. Men heeft berekend dat zonder de blokkade het bnp van het land 75 procent hoger zou liggen dan nu. Als president Trump werkelijk zo bekommerd zou zijn om het Cubaanse volk, dan is het in de eerste plaats daar dat de oplossing ligt. De volledige erkenning van de soevereiniteit met Cuba staat haaks op het eenzijdig opleggen van een illegale blokkade. Trump staat met deze harde aanpak van Cuba opnieuw erg geïsoleerd binnen de internationale gemeenschap, net zoals bij het opzeggen van het klimaatakkoord van Parijs. Internationaal is er immers een groot draagvlak voor de normalisering van de betrekkingen tussen Cuba en de VS en voor de opheffing van de blokkade. Vorig jaar nog stemden alle landen in de Algemene Vergadering van de VN voor de opheffing van de VS-blokkade tegen Cuba, minus de onthoudingen van de VS en Israël. Met Trump schakelen de VS dus terug over op de taal en acties van confrontatie, ten dienste van de belangen van een kleine maar erg kapitaalkrachtige minderheid van Cuba-hardliners in het VS-establishment.
Als Cubasolidariteitsbeweging willen wij zijn straffe taal beantwoorden met een even straffe boodschap van solidariteit: Cuba staat er niet alleen voor. Het is aan ons om aan de VS administratie te tonen dat het internationaal draagvlak voor een normale relatie tussen Cuba en de VS, inclusief de opheffing van de blokkade, te groot is om naar de vuilbak te worden verwezen.
Ben je net als ons ook verontwaardigd? Sluit je aan bij onze solidariteitsorganisatie en onderteken onze petitie tegen de financiele blokkade van Cuba. Samen staan we sterk tegenover de agressie van Trump.
Wij geven niet op. Hasta la victoria siempre!
ICS, 19/06/2017