Toespraak van de historische leider van de Cubaanse Revolutie: Fidel Castro Ruz, in de slotzitting van het 7° congres van de Cubaanse Communistische Partij, Palacio de Convenciones, Havana, 19/04/2016.
Gelijk welk volk leiding geven in crisistijd is een bovenmenselijke taak. Maar zonder leiding zouden veranderingen onmogelijk zijn. Zich in een vergadering bevinden als deze met meer dan 1000 gekozen vertegenwoordigers door het revolutionaire volk zelf, betekent voor ons allen de grootste eer die er bestaat. Daar boven komt het privilege een revolutionair te zijn, wat het gevolg is van een bewuste keuze van ons eigen geweten.
Waarom was ik een socialist? Of duidelijker: waarom ben ik communist geworden? Dat woord drukt het meest vervormde en verguisde concept van de geschiedenis uit. Verguisd door hen die het privilege hebben de armen uit te buiten door hen alle materiële voordelen af te nemen die hun werk, talent en menselijke energie heeft voortgebracht. Hoe lang al leeft de mens in deze gespletenheid? Ik weet dat jullie hier die uitleg niet nodig hebben, maar sommigen die luisteren zeker wel.
Ik hou het eenvoudig opdat men me beter zou begrijpen en niet denken dat ik een onwetende, blinde extremist ben en dat ik mijn ideologie niet zelf heb verworven maar door de economie te bestuderen.
Ik had niet onmiddellijk een voorbeeld in mijn studententijd: rechten en politieke wetenschappen, belangrijke materies. Ik was 20 en gepassioneerd door sport en klimmen. Zonder leermeester in het marxisme-leninisme was ik niets meer dan een theoreticus en werd later een aanhanger van de USSR: een belediging voor het werk van Lenin na 70 jaar revolutie. Wat een geschiedenisles! We zullen niet nog eens 70 jaar nodig hebben voor er een andere omwenteling plaatsvindt als de Russische Revolutie, vóór de mensheid een ander voorbeeld krijgt van een grandioze sociale revolutie die een enorme stap betekent in de strijd tegen het neokolonialisme en zijn onvermijdelijke compagnon: het imperialisme.
Ondertussen is wellicht het grootste gevaar dat de aarde bedreigt de destructieve kracht van de moderne bewapening die de vrede kan ondermijnen en het leven op aarde voor de mens onmogelijk maken.(…) De volgende generaties zullen grote problemen moeten oplossen zoals: hoe de miljarden mensen voeden zonder de voorraad drinkbaar water uit te putten net als andere natuurlijke hulpbronnen? (…)Binnenkort word ik 90, ik had het nooit gedacht en het is ook geen verdienste maar een gelukkig toeval. Binnenkort zal ik de weg van iedereen volgen, want voor iedereen komt die dag, maar de ideeën van de Cubaanse communisten zullen blijven en bewijzen dat – wie werkt met toewijding en waardigheid – op deze planeet materieel en cultureel welzijn kan realiseren naar de behoeften van de mens. We moeten zonder ophouden vechten om dat te bereiken.
Aan onze Latijns-Amerikaanse broeders laten we weten dat we zullen overwinnen.
Wellicht is het één van de laatste keren dat ik in deze zaal het woord neem. Ik heb gestemd voor alle voorgedragen kandidaten en ik dank jullie om me uit te nodigen en voor de eer die jullie me betuigen door naar mijn woorden te luisteren. Ik feliciteer jullie allen en in de eerste plaats kameraad Raúl Castro voor zijn prachtige inspanning.
We zullen de mars verder zetten en we zullen verbeteren wat verbeterd moet worden, met een overdonderende loyauteit en in eenheid van krachten, zoals Martí, Maceo en Gomez, in een mars zonder einde.
Fidel Castro Ruz Granma