Initiatief Cuba Socialista (cubanismo.be) herbevestigt zijn solidariteit met Venezuela. ICS wil dat de soevereiniteit van Venezuela gerespecteerd en gevrijwaard wordt en verwerpt elke (dreiging met) militair ingrijpen, ook niet in naam van ‘de mensenrechten’ of wegens ‘humanitaire redenen’. De recente geschiedenis toont aan dat regeringen zoals die van de VS dat als drogreden gebruiken om politieke tegenstanders uit te schakelen, ongeacht de grotere ellende voor de bevolking en de wereld nadien (zie Libië, Irak, Syrië, …). De soevereiniteit van een land erkennen betekent ook dat men aanvaardt dat alleen de Venezolanen hun problemen (crisis, corruptie, geweld) kunnen oplossen, en dat niemand hun van buitenaf moet vertellen wat ze moeten doen.
ICS meent dat de Venezolaanse regering en de nationale grondwetgevende vergadering (Constituyente) legitiem zijn en verwerpt de economische, politieke, diplomatieke en journalistieke oorlog en het straatgeweld waarvan de Venezolaanse bevolking en dan vooral de mensen die niet tot de elite of de rijke middenklasse behoren, het slachtoffer zijn. ICS hoopt dat de regering erin slaagt die agressie te overwinnen en de verworvenheden van de Bolivariaanse revolutie te vrijwaren.
ICS pleit voor een democratische en vreedzame oplossing van de problemen in Venezuela. Het stopzetten van elke buitenlandse inmenging is daarvoor wel essentieel.
De landen van Latijns-Amerika hebben de militaire dreiging van Trump veroordeeld. Intellectuelen als Maurice Lemoine, John Pilger, Noam Chomsky en vele anderen kanten zich tegen ieder militair ingrijpen en nemen in het bijzonder de desinformatie door de grote privémediaconcerns op de korrel. Ook dat is een bittere les uit de geschiedenis: de desinformatie bereidt de geesten van de mensen voor op oorlog. ICS herinnert eraan hoe de VS en de plaatselijke oligarchie in 1973 in Chili het progressieve bewind van Salvador Allende hebben omvergeworpen, na een interne economische oorlog die de weg voor een militaire staatsgreep en bloedige dictatuur moest effenen, en hoe de VS al bijna vanaf hun ontstaan een buitenlandbeleid hebben gevoerd waarbij andere landen – en zeker die in Latijns- en Centraal Amerika en de Caraïben – worden geacht de belangen van de VS-multinationals te dienen. Regeringen die dat weigeren of die de rijkdommen van hun land willen gebruiken om het leven van het gewone volk drastisch te verbeteren – via sociale programma’s, door onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen toegankelijk te maken, door mensen te alfabetiseren en politiek te betrekken – worden snel verguisd en verdreven, via steun aan de interne oppositie van de vroegere machthebbers en/of rechtstreeks militair ingrijpen. De volkeren van Brazilië, Dominicaanse Republiek, Guatemala, Honduras, Panama, Grenada, Nicaragua, enz. weten dat maar al te goed. Alleen Cuba heeft een ‘regime change’ kunnen verhinderen, dankzij het strategisch inzicht van zijn leiders, de massale steun en mobilisatie van het volk en de internationale solidariteit.
Samen met instellingen als de ALBA en diverse volksorganisaties betuigen wij onze solidariteit met Venezuela en roepen we op tot vrede, dialoog en sociale vooruitgang en tegen iedere inmenging.
Brussel, 16 augustus 2017