Hier horen we vooral over de belasting ontduikende Europeanen. Maar ook in Latijns-Amerika is er een hele reeks (ex)-presidenten, functionarissen en beroemdheden die zich schuldig maken aan belastingontduiking en schimmige deals. Latijns-Amerika is zelfs het meest genoemde continent in de Pandora-papers.

Laten we beginnen met een aantal van de onthullingen op een rijtje te zetten. De namen van drie huidige presidenten duiken op: de Chileense president Pinera (momenteel zeer onpopulair), de recent verkozen president van Ecuador Guillermo Lasso en ook Luis Abinader, de president van de Dominicaanse Republiek. Verder vinden we het hoofd van de Braziliaanse centrale bank terug en de Braziliaanse minister van economie Paulo Guedes. Guedes is één van de zogenaamde Chicagoboys. Hij kreeg zijn opleiding van Milton Friedman himself en was professor in Chili waar hij de Pinochet-dictatuur hielp om de neoliberale experimenten uit te voeren. Op de lijst staan ook een reeks ex-presidenten: twee Colombiaanse ex-presidenten (Gaviria Trujillo en Andrés Pastrana Arango), ex-president van Argentinië Maricio Macri en Pedro Pablo Kuczynski, ex-president van Peru.

De Chileense president maakte het wel erg bont: de papers brachten aan het licht dat hij tijdens zijn presidentschap een mijnbedrijf verkocht aan één van zijn beste vrienden via een schimmige constructie. Ondertussen vraagt de Chileense oppositie het ontslag van Pinera. Begin november wordt nog voor de start van de presidentsverkiezingen in Chili over zijn lot beslist.

In Mexico kwamen de namen van 3 zakentycoons bovendrijven. De papers tonen een sterke verwevenheid tussen de belastingparadijzen en het Mexicaanse machtscentrum.

Cuba is de grote afwezige in deze onthullingen. Ondanks de roddel dat de familie Castro geheime fortuinen zou versluizen naar belastingparadijzen, bevestigden deze papers nog maar eens dat er ook hier geen grond van waarheid in schuilt.

De onthullingen van de Pandorapapers zijn een mokerslag voor de volkeren van Latijns-Amerika die gebukt gaan onder extreme ongelijkheid. Eens te meer wordt duidelijk dat de rijkdom wegvloeit uit de landen in plaats van terug te vloeien naar sociale voorzieningen voor de bevolking.

In 1971 schreef Eduardo Galleano het al in zijn boek De aderlating van een continent: De wereld is verdeeld tussen de onwaardigen en de verontwaardigden. Iedereen weet aan welke kant hij of zij wil staan.