Vandaag is het 66 jaar geleden dat minder dan 200 strijders onder leiding van Fidel Castro gelijktijdige aanvallen deden op de Moncadakazerne in Santiago de Cuba en het militaire garnizoen in Bayamo. Het leek op een onmogelijke bestorming van de wrede Amerikaanse marionettendictatuur van Fulgencio Bautista, die in de 7 jaar voor de Revolutie een bewind van ellende en armoede voerde incl. marteling en executie van 20.000 Cubanen.

De aanvallen markeerden een nieuwe fase in Cuba’s zoektocht naar onafhankelijkheid en soevereiniteit die diep geworteld is in alle Cubanen. Fidel maakte echter duidelijk dat 26 juli niét het begin van de revolutie was; die begon toen in 1868 Manuel Cespedes zijn slaven bevrijdde en daarmee het begin van de Onafhankelijkheidsoorlogen tegen Spanje inluidde. De heldhaftige Moncada, die nu dienst doet als middelbare school, was het toneel van een spectaculaire heropleving van een vlam die de imperialistische machten nooit konden doven.

Voor het Cubaanse volk is 26 juli een dag van grote trots over alle verworvenheden die zij hebben gerealiseerd door opoffering en vastberadenheid tegen alle onophoudelijke aanvallen en de eenzijdige blokkade van de VS die de laatste 12 presidenten in stand hielden.

De idealen en principes van 26 juli blijven levend in Cuba en vormen de erfenis van een volk dat daarmee ook de lat voor menselijke en interstatelijke solidariteit hoger heeft gelegd. Hoewel Cuba vasthoudend en vastbesloten is zijn soevereiniteit te handhaven, is het ook de eerste als het gaat over respectvolle overeenkomsten in wederzijds belang en daarbij steeds de wereldvrede als doel stelt.

Cuba stelt zich open voor de wereld, niet om er van te profiteren, maar om er een betere plaats van te maken. Fidel Castro was de eerste wereldleider die al in de jaren 1980 alarm sloeg over de wereldwijde klimaatcrisis. Op het gebied van gezondheid en onderwijs is Cuba niet alleen geïnteresseerd in de eigen bevolking, maar ook voor andere landen. Cuba is er terecht trots op dat het leraren exporteert om het analfabetisme te helpen bestrijden en heeft medische brigades in 66 ontwikkelingslanden.

Afgelopen week nog studeerden aan Cuba’s Latijns Amerikaanse School voor Geneeskunde (ELAM) nog eens 500 artsen uit 84 landen af, waarvan de meeste volledig op Cubaanse kosten. ELAM is in 1999 opgericht en heeft in die 20 jaar bijna 30.000 artsen uit 115 landen opgeleid, waaronder 170 artsen uit de VS, die daarvoor enkel het moreel engagement opnamen om terug te keren om te werken in een gemeenschap met bijziendere noden.

ELAM is geen symbolisch PR-programma, maar een programma dat is uitgegroeid tot de grootste medische school ter wereld. Een project dat de Cubaanse bevolking aan de wereld heeft geschonken.

De Wereldgezondheidsorganisatie telt 9 Cubaanse artsen per duizend inwoners, terwijl de VS er slechts 2,3 heeft. Het Cubaanse Ministerie van Volksgezondheid heeft zojuist aangekondigd dat Cuba, een land van 11 miljoen inwoners, nu meer dan 2.000 +100 jarigen telt. Dit is geen toevalstreffer, maar veeleer de prioriteit van een samenleving die mensen nooit opgeeft, zelfs niet als ze niet meer productief zijn, of leven met een handicap. Alle Cubanen op alle niveaus en van alle capaciteiten hebben toegang tot gezondheidszorg, onderwijs, cultuur, sport, enz. om hen volledig betrokken te houden tijdens hun hele leven.

Het Save Our Children rapport heeft Cuba gerangschikt als het veiligste land van Latijns-Amerika om als kind of adolescent op te groeien (of te bezoeken). En UNICEF zegt dat Cuba, ondanks de blokkade, geen ondervoeding kent. Cuba heeft malaria geëlimineerd dankzij zijn preventief gezondheidsmodel. Ook werd de overdracht van HIV van moeder op kind geëlimineerd. Cuba heeft een nieuw medicijn dat de ontwikkeling van longkanker kan stoppen. Het kindersterftecijfer ligt op 4 pro 1.000 en de levensverwachting ligt dicht bij de 80. Op sociale indicatoren scoort het eiland beter dan veel ontwikkelde landen, waaronder de VS.

Laat ons daarom nogmaals de vraag stellen: waarom is er zo veel onophoudelijk haat vanuit de opeenvolgende VS-regeringen? Nou, dat is omdat Cuba een ongemakkelijk goed voorbeeld is van hoe het collectieve streven naar een betere wereld eruit ziet. Een voorbeeld dat op het wereldtoneel werd gekatapulteerd met de aanval op de Moncada Kazerne, 26 juli 1953.

Resumen Latino-Americano