Salim Lamrani is een Cubakenner en auteur van verschillende boeken, waaronder “Washington contre Cuba”, “Cuba face à l’Empire”, “Castro, Cuba et les Etats-Unis”, “Double Morale. Cuba, l’Union européenne et les droits de l’homme”, en heel recent “Cuba. Ce que les médias ne vous diront jamais.”, en ik beperk mij tot de in het Frans uitgegeven boeken. Zijn werken dragen een strikt wetenschappelijke stempel en geven de vrienden van de Cubaanse Revolutie stevige argumenten.
Hij is niet alleen een zeer productieve auteur, maar ook nog eens professor aan de universiteit Parijs-Descartes en die van Paris-Est Marne-la-Vallée, journalist, spreker…Hij was een van de gasten op Che Presente 2009. Naar aanleiding daarvan had ik met hem het volgende interview.
Wie is Salim Lamrani?
Ik ben leraar en journalist, maar vooral een burger die geen onrecht verdraagt.
U hebt al verschillende werken gepubliceerd over Cuba, en u bent aanwezig in de Cubaanse, Franse, Belgische… media. Waar komt die interesse, die passie voor Cuba vandaan?
Door te lezen ben ik mij gaan interesseren voor de betrekkingen tussen Cuba en de Verenigde Staten. Als ik twee auteurs mag vernoemen die mij het meest hebben beïnvloed, dan zou ik Howard Zinn en vooral Noam Chomsky vermelden, door hun intellectuele nauwgezetheid, hun wetenschappelijke geest en vooral omdat ze alle onrecht verwerpen.
Wat zijn volgens u de sterkste en zwakste punten van de Cubaanse Revolutie? Wat zijn haar belangrijkste uitdagingen?
Dankzij de Cubaanse Revolutie kon het Caraïbische eiland zijn onafhankelijkheid en nationale soevereiniteit behouden. Vervolgens is de Cubaanse Revolutie een onweerlegbaar sociaal succes. Cuba blinkt uit in dat domein, en alle internationale instellingen, van de Verenigde Naties tot de Wereldbank, de Wereldgezondheidsorganisatie en UNICEF, zijn unaniem om het Cubaanse sociale systeem te prijzen en te erkennen dat de bevolking van het eiland de enige in de Derde Wereld is die een menselijke ontwikkeling heeft bereikt die vergelijkbaar is met die van de meest ontwikkelde landen.
Anderzijds kent het revolutionaire Cubaanse proces ook negatieve punten: de sinds 1991 toegenomen ongelijkheid, de voortdurende overdreven verbodsbepalingen, een buitensporig bureaucratisch systeem en een sluipende corruptie tot op het middenkader van de staatsstructuur.
In hoeverre heeft de Cubaanse Revolutie een invloed op de manier waarop u uw eigen land bekijkt?
Als ik op één ding van de Cubanen jaloers ben, dan is dat op hun wil om de mens en ook hun onafhankelijkheid centraal te zetten in hun maatschappijproject.
Hoe kan de Cubaanse weg de Europese progressieven inspireren?
Cuba heeft niet de verwaandheid om een model of voorbeeld te zijn, en is dat ook niet. Maar ik geloof wel dat Europa vanuit sociaal oogpunt veel van Cuba kan leren.
Wat vond je van de uitgave 2009 van Che Presente?
Che Presente 2009 was een kompleet succes, zowel op het vlak van de deelname (bijna 1000 mensen) als wat betreft de kwaliteit en afwisseling van de debatten. Ik werd er zeer goed ontvangen en ik nam er echt met genoegen aan deel. Hartelijk dank aan alle organisatoren.