In verscheidene 1-meitoespraken ging het over de ongelijkheid in onze maatschappij. Hoe bekijken ze dat vanuit Cuba?

Op 9 april 2022 schreef Robert Reich, een professor aan de Universiteit van Californië, op twitter dat 728 miljardairs in dit land meer rijkdom vergaarden dan 50 % van de VS-huishoudens: ongelijkheid vreet aan dit land.

Gealarmeerd gingen sommige journalisten op zoek naar de bronnen van een dergelijke bewering, om te zien of ze geloofwaardig was.

Het blijkt dat in een rapport van november 2022, op basis van gegevens van Forbes, de collectieve rijkdom van dit aantal miljardairs overeenkomt met 4,48 biljoen dollar (12 nullen).

Volgens de US Federal Reserve accumuleren 50 % van de VS-huishoudens een vermogen ter waarde van 4,16 biljoen dollar.

Even in perspectief: 728 mensen is iets minder dan de capaciteit van het Sauto Theater in Matanzas. Als je ze allemaal bij elkaar zou zetten, zou je een groep zeer rijke mensen hebben die meer rijkdom vergaren dan 165 miljoen mensen, 15 keer de bevolking van Cuba, wat overeenkomt met 61 miljoen huishoudens.

Maar nu we het toch over cijfers hebben: de miljardairs in de VS hebben in totaal een vermogen dat gelijk is aan dat van 64 % van de bevolking van het “land van de mogelijkheden”. De zeer exclusieve 0,01 % aan de top van de rijkdomladder beheert 17,6 biljoen dollar.

Een paar weken geleden heeft de Silicon Valley Bank zichzelf failliet verklaard. Tot de klanten van de bank behoren enkele van de grootste technologiebedrijven in de VS. Het leverde diensten aan ongeveer de helft van de startende technologie- en farmaceutische bedrijven in het land.

De activa van de bank bedroegen 220 miljard USD. De ineenstorting vond plaats in minder dan 48 uur, toen depositohouders zo’n 42 miljard dollar opnamen uit angst de bank in rook te zien opgaan.

Geconfronteerd met de paniek, haastte de VS-president Joe Biden zich te verklaren: “

De bevolking van de Verenigde Staten en de bedrijven van de Verenigde Staten kunnen erop vertrouwen dat hun deposito’s er zullen zijn wanneer ze die nodig hebben.”

Een soortgelijk fenomeen deed zich voor tijdens de financiële ineenstorting van 2008. Naar schatting 5,5 miljoen VS-burgers verloren hun baan en 3,1 miljoen hun huis. Destijds was de staat er niet voor hen, ondanks soortgelijke verklaringen.

Hoe zit het met rijke bankiers en investeerders? Wel, die deden het niet zo slecht. John Paulson, bijvoorbeeld, stak tijdens de crisis 20 miljard dollar in zijn zak, grotendeels als gevolg van de redding van de banken door de VS-regering. Slechts één bankdirecteur werd gevangen genomen en hoewel velen werden ontslagen, vertrokken zij met ontslagvergoedingen tot in de miljoenen.

Om het niet af te leren, nam Greg Becker, de CEO van de onlangs failliete Silicon Valley Bank, vorig jaar bijna 10 miljoen dollar op en verkocht hij kort voor de ondergang voor meer dan 3,5 miljoen dollar aan aandelen. Ondanks oproepen aan hem om het geld terug te geven, zeggen sommige juristen dat het moeilijk zal zijn hem daartoe te dwingen als het verkoopproces legaal was, wat waarschijnlijk het geval is.

Volgens het Global Inequality Report 2022 vergaren de 10 % rijkste mensen ter wereld meer dan 52 % van de rijkdom van de wereld, terwijl de 50 % minst rijken nauwelijks 8,5 % van de rijkdom van de wereld voor hun rekening nemen.

De laatste tijd kunnen politieke analisten niet anders dan spreken over de unipolaire wereld, waarin westerse landen die lid zijn van de NAVO of haar partnerorganisaties de hegemonie uitoefenen.

Weinig analisten hebben het echter over het verband tussen deze realiteit en de wereldwijde economische ongelijkheid. Nog minder over het verband tussen het oligarchische politieke systeem in de Verenigde Staten en de economische ongelijkheid in dat land.

De politieke analyses in de superstructuur houden maakt deel uit van de ideologische manipulatie waaraan zij deze gedupeerde bevolking onderwerpen. Het blijkt handiger om te praten over hoe slecht de Chinezen en Russen zijn, bijna als ogres in hun superheldenfilms, dan te verwijzen naar de realiteit dat de slechteriken veel dichterbij zijn, in hun eigen land.

Volgens dezelfde logica is het onvermogen van de arme landen om aan de armoede te ontsnappen niet te wijten aan de kapitalistische logica van de economische reproductie, die de armste 50 % veroordeelt tot het overleven met minder dan 10 % van de rijkdom van de wereld. De fout ligt bij de subjectiviteit van de machthebbers: corruptie, populisme, slechte beslissingen, cognitief falen om te weten wat te doen. Het lijkt erop dat slechts 0,01 % intelligent is, de helft is onverbeterlijk dom.

In ieder geval wordt ons het idee verkocht dat de oplossing ligt in het onderwijs en niet in een radicale sociale verandering. Geen woord over wereldwijde financiële mechanismen die op maat gemaakt zijn om de armste landen te plunderen. Geen woord over de systematische corruptie die uit de metropolen komt en de lokale bourgeoisie en haar politici koopt. Geen woord over geweld, of het nu gaat om directe militaire agressie, het organiseren van staatsgrepen of economische sancties tegen landen die durven te proberen met één dirigent uit dit wereldconcert van schande te komen.

Ondertussen heeft het Chinese monster dat ons allemaal wil overheersen, volgens het hysterische verhaal van de NAVO-aanhangers, de afgelopen 40 jaar 700 miljoen mensen uit de armoede gehaald, wat overeenkomt met 75 % van de vermindering van de armoede in de wereld in die periode.

Dus als je hoort hoe de wereld erin geslaagd is om de armoede in de wereld te verminderen, bedenk dan dit: twee derde van deze vermindering werd bereikt door een socialistisch land, geleid door de Communistische Partij. Granma, 4 mei 2023