Vandaag, 17 juli, is het de 40e verjaardag van de Dag van Geluk, toen de door de VS gesteunde dicator Anastasio Somoza in de vroege uurtjes Nicaragua ontvluchtte.

Het slotoffensief tegen Somoza en de gevreesde Nationale Garde werd geleid door het Sandinistisch Nationaal Bevrijdingsfront (FSLN), een allegaartje van tieners en jongvolwassenen met een uitstekende leiding. Het nam ongeveer twee maanden in beslag, na decennia van strijd tegen de vijfenveertigjarige dictatuur van een vader en twee zonen. Somoza bombardeerde gedurende maanden dagelijks en in veel gevallen de hele dag door Managua en de meeste grote steden als Matagalpa,Leon, Estelí en Masaya, en trok zich absoluut niets aan van het leven van het volk of de kinderen.

Tienduizenden mensen gaven hun leven om de dictatuur te beëindigen en de Sandinistische revolutie te starten om het Sandinistisch programma uit 1969 uit te voeren om de maatschappij om te vormen en een einde aan de armoede te maken. Tijdens de revolutie van de jaren 80 voerden ze, ondanks de oorlog van Reagan (die haast meteen begon en daarbij voormalige leden van de nationale wacht gebruikte), een beroemde alfabetiseringscampagne met studenten van de middelbare school en de universiteiten en anderen die werden opgeleid om in elke uithoek van het land leraars te zijn en brachten ze de ongeletterheid terug van meer dan 50% tot 12%. Ze brachten de inentingsgraad tot bijna 100%, roeiden polio uit en maakten gezondheidszorg en geneesmiddelen voor iedereen gratis. Ze voerden een massale landhervorming door en gaven meer dan 100.000 gezinnen grond en ook technische opleidingen en leningen tegen zeer lage intrest aan boeren en nieuw gevormde coöperaties.

Sinds ze in 2007 weer het presidentschap in handen hadden gekregen, hebben de Sandinisten hun programma blijven uitvoeren, met liefde, vastberadenheid en een groeiend aantal Sandinisten! Nicaragua staat wereldwijd op de vijfde plaats qua gendergelijkheid en maakte van de toenemende gelijkheid tussen mannen en vrouwen een realiteit. De regering bouwde twaalf grote ziekenhuizen en honderden gezondheidscentra en materniteiten waar vrouwen kunnen verblijven in afwachting van de geboorte in een nabijgelegen gezondheidscentrum of ziekenhuis. De moedersterfte werd gehalveerd. Tot in de jaren 80 kreeg Nicaragua dikwijls prijzen voor zijn werk inzake gezondheid en onderwijs.

De Verenigde Naties berekenden dat de ongeletterdheid nu 4% bedraagt, wat als nul wordt beschouwd. Meer dan 95% van de kinderen maakte zijn zesde graad af; in 2006 was dat minder dan de helft. Nu werken ze eraan om voor de negende graad tot 95% te halen, en het onderwijs is natuurlijk gratis. De regering geeft meer dan een miljoen kinderen uniformen, schoenen, rugzakjes en materiaal en zorgt over het hele land voor voedsel voor een programma om meer dan 1,2 miljoen kinderen een warme maaltijd te geven. Zes percent van de nationale begroting gaat naar de universiteiten, wat betekent dat heel veel studenten van het platteland gratis les, huisvesting en eten krijgen.

Nicaragua is het veiligste land in de regio en heeft volgens de Verenigde Naties een veel lager moordcijfer dan de andere landen. Het heeft ook de beste infrastructuur in de regio, en dus wegen, snelwegen, bruggen, havens, sanitair, elektriciteit, water enz. Vandaag beschikt 96% van de bevolking over elektriciteit, en mensen die weinig verbruiken krijgen een subsidie. Het licht gaat nergens meer uit, en zij die van 1990 tot 2006 in Nicaragua woonden zullen weten dat dit een wonder is. 60% van de energie van Nicaragua is afkomstig van hernieuwbare bronnen. Duizenden mensen hebben een huis of hulp bij huisvesting gekregen; er loopt nu in het hele land een groot huisvestingsproject onder de noemer Bismarck Martinez, de gemeentearbeider die in 2018 door de zogezegd vreedzame oppositie werd ontvoerd, gemarteld en vermoord en wiens lichaan uiteindelijk in mei 2019 werd teruggevonden.

De regering heeft van de ontspanning een sleutelonderdeel van haar programma in de jaren 80 gemaakt en het in de laaste twaalf jaar exponentieel doen toenemen. Elke buurt heeft nu een leuk park, meestal met een basketball- of voetbalterrein en gratis wifi! Inderdaad, gratis wifi – dat is pas revolutionair! Over het hele land vind je grote regionale parken met waterbanen en honkbal- en voetbalstadia voor jongeren en volwassenen. Managua heeft een nieuw honkbalstadium waarover het magazine Forbes vol lof is wegens zijn mooie bouw in vergelijking met een groot stadium in de VS.

En aan de kust van wat eens het stinkende Meer van Managua was ligt nu een kilometerslange promenade en pier met verschillende parken, spelen en restaurants waar elk weekend tienduizenden gezinnen vertoeven. Over het hele land zijn er nu gratis en zeer goedkope ontspanningsruimtes waar de mensen zich op hun zaterdag of vakantiedag kunnen vermaken.

Vandaag is de ongelijkheid tussen rijk en arm kleiner dan in de VS en vermindert nog elk jaar. Nicaragua produceert het meeste van zijn basisvoedsel en is zo in tegenstelling tot andere landen in de regio voedselsoeverein. En het land investeert in zijn micro, kleine en middelgrote producenten die het land voeden, zelfs tijdens de couppoging.

De meerderheid van de Nicaraguanen weet dat de machthebbers in de VS niet willen dat er een einde komt aan de armoede of dat de meeste mensen goede gratis gezondheidszorg en onderwijs krijgen en daarom de poging tot staatsgreep steunden. En het volk weet ook dat het moet blijven vechten om de verworvenheden van de revolutie te behouden en uit te breiden. De VS beseft dat om met de revolutie komaf te maken ze nu veel meer dan sancties nodig zou hebben en het een algemene invasie zou vereisen, wat een nieuw Vietnam zou opleveren. Help je vrienden informeren – haal de VS uit Nicaragua!

Bron: Alliance for Global Justice, ResumenVertaald door E. Carpentier