Eind februari ’20 verstuurde ik de jaarlijkse mail aan de vrijwilligers om de paaseitjes aan de man te brengen in de maand maart. Wisten wij veel van Corona-crisis op dat moment.

De hele organisatie zou van start gaan om op 18 maart en de dagen daaropvolgend de verkoop van 350 zakjes met heerlijke chocolade-eieren gesmeerd te doen verlopen. Alle vrijwilligers stonden klaar om erin te vliegen net zoals voorgaande jaren.

En net zoals verleden jaar zou ons doel zijn 350 zakjes verkopen aan de mensen die bij autobusbouwer Van Hool werken. Bij eerdere flyeracties vroegen zij er al naar “wanneer komen jullie met de paaseitjes?” En wij hadden beloofd dat we er half maart zouden staan. Dus het zou in orde komen. (zie foto van vorig jaar: succesvolle verkoop aan de fabriek Van Hool)Dat was buiten de Corona-crisis gerekend natuurlijk. De week voor de verkoop zou starten kregen we onheilspellende berichten. En op zaterdag 14 maart hebben we beslist dat we niet zouden aan de poort zakjes eitjes gaan verkopen. Op vrijdag was immers al een eerste reeks maatregelen afgekondigd om de pandemie niet in een nationale ramp te laten exploderen.

Daar stonden we dan met onze stapel eitjes….

Een andere aanpak drong zich op. Andere wegen om te verkopen moesten gezocht worden. De 350 zakjes terugsturen zonder te proberen te verkopen kon niet.

Eerst en vooral stuurde ik een mail aan al de vrijwilligers dat de poortverkoop niet zou plaatsvinden, maar dat zij in hun omgeving, vrienden en familie eens moesten proberen om enkele zakjes te verkopen. En dat lukte wonderwel.

Sommigen namen zelfs enkele dozen in eigen beheer om te verkopen in hun omgeving. Eén van onze parlementsleden is ook bezig eitjes te verkopen.

We stuurden ook een mail aan de contacten die we bij Van Hool hebben, ook daar verkochten we enkele zakjes.

Zelf deed ik natuurlijk ook overal waar ik kwam een oproep om eitjes te kopen….en in mijn Spaanse les, waren er ook al een aantal die besteld hadden. Maar door Corona was er ook geen klas meer….en spontaan zeiden zij dat de eitjes dan mochten weggeschonken worden.

Dat deed ik dan ook vanmorgen. Via Tjhoi kwam ik bij “Het Steunpunt Asiel en Migratie” terecht, door de maatregelen tegen Corona had de stad Mechelen de voedselbedeling overgenomen. Dus vanmiddag heb ik vier dozen, dat zijn dus veertig zakjes eitjes kunnen overhandigen die morgen zullen verdeeld worden onder de mensen die afhangen van een voedselpakket. Geweldig toch, dat ook op deze manier Cuba tot bij hen komt?

En zo zijn bijna 300 van de 350 zakjes eitjes verkocht geraakt.