Het was slechts een kwestie van tijd voordat de Amerikaanse regering en ‘haar’ media Nicaragua opnieuw in het vizier zouden nemen. En, die tijd is inderdaad gekomen.
Vorig jaar stemde het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden unaniem voor de Nicaraguaanse Investment Conditionality Act van 2017 (NICA Act), die dat arme land zou afschermen van leningen die door internationale financiële instellingen worden aangeboden.
Telesur verwees naar de Alliance for Global Justice en meldde destijds dat “de Nicaraguaanse regering buitenlandse hulp van de internationale financiële instellingen gebruikt ter ondersteuning van sociale uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs, die een steeds groter deel van de nationale begroting zijn geworden”. Telesur legde uit dat de NICA Act dus “een ernstig gevaar vormt voor de economie van de Midden-Amerikaanse natie en zou kunnen leiden tot een humanitaire crisis en golven van economische vluchtelingen die naar de Amerikaanse grens zouden vluchten en zich zouden aansluiten bij golven van migranten uit Honduras, Guatemala en El Salvador”.
Op dit moment is Nicaragua het enige land dat het slachtoffer is geworden van de door de VS gesteunde conflicten in Midden-Amerika en dat niet ook een bron van immigranten naar de VS is. Dit is niet in de laatste plaats te danken aan de effectieve sociale programma’s van de Sandinisten. Wat die sociale programma’s betreft, erkende de New York Times dat “veel armen die huisvesting en andere overheidsuitkeringen ontvangen ” de Sandinistische president Ortega steunen.
Het is ongelooflijk dat – terwijl de VS zich voorbereidt op de bouw van een muur om Midden-Amerikaanse en Mexicaanse migranten te weren – ze het migratieprobleem dat ze beweren te willen stoppen, alleen maar verergeren. Dit druist in tegen alle logica en begrippen van moraliteit en fatsoen. Zoals Noam Chomsky al vele malen heeft beweerd, zullen de VS het Nicaraguaanse volk de omverwerping van de door de Verenigde Staten gesteunde dictatuur van Somoza in 1979 nooit vergeven, ook niet het militair verslaan van de Contra’s en het vervolgens opnieuw verkiezen 2007 van de Sandinisten. De NICA-act is een vergelding voor die ‘misdrijven’.
Maar de NICA-Act vermocht de Senaat maar weinig te inspireren en bleef tot nog toe dode letter. Nu zijn we in Nicaragua getuige van gewelddadige protesten die sterk lijken op de gewelddadige ‘Guarimbas’ die Venezuela sinds de verkiezing van Nicolas Maduro in 2013 regelmatig de kop op steken. Deze demonstraties zullen zeker als voorwendsel worden gebruikt om de NICA-Act in de Amerikaanse Senaat nieuw leven in te blazen. Er zijn een aantal eigenaardige feiten rond de protesten in Nicaragua. Ten eerste, terwijl de grote media deze protesten als een reactie op een hervorming in de sociale zekerheid verklaren, waren het grotendeels studenten en andere jongeren die hebben gedemonstreerd, en niet zij die direct door de aangekondigde besparingen zouden worden getroffen.
En hoewel de regering de aangekondigde bezuinigingen op de sociale zekerheid terugtrok als reactie op de protesten, verklaarde de New York Times welgezind dat dit de protesten waarschijnlijk niet zou tegenhouden. Bovendien moet erop worden gewezen dat de voorgestelde verlagingen van de sociale zekerheid, die de aanzet hebben gegeven tot de protesten, op hun beurt voor een groot deel noodzakelijk waren geworden door de NICA-act, die, zoals Telesur opmerkte, “de directe buitenlandse investeringen in de Nicaraguaanse economie reeds heeft doen afnemen, met een domino-effect op de lokale kredietactiviteiten en particuliere investeringen”. Natuurlijk is dit alles volgens plan.
Verschillende alternatieve Spaanstalige kranten, waaronder de online publicatie Mision Verdad, beschrijven hoe de gewelddadige demonstraties in Nicaragua lijken op die van de rechtse partijen in Venezuela:(1) Het gebruik door de demonstranten van “ambachtelijke wapens”, zoals mortieren en raketten, die zijn ontworpen om “de grens tussen vreedzaam protest en de tactieken van subversie en stadsoorlog” te verdoezelen en zo een reactie van de regering uit te lokken die kan worden bestempeld als “een schending van de mensenrechten”(2) pogingen om de regering ten onrechte de schuld te geven van het gebruik van chemische wapens (een beproefde en ware manier om buitenlandse interventie uit te lokken)(3) de inflatie van het aantal slachtoffers van botsingen, in combinatie met de bagatellisering van de dood van de staatsveiligheidstroepen(4) plundering van particuliere en openbare eigendommen, waaronder gedenktekens van linkse revolutionaire leiders zoals Hugo Chavez(5) het gebruik van sluipschutters(6) de steun van de katholieke kerk en diverse ngo’s voor de activiteiten tegen de regering.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de’ National Endowment for Democracy’ (NED) uit het Koude Oorlog tijdperk onlangs aanzienlijke financiële middelen heeft verstrekt aan groepen in Nicaragua, duidelijk om de acties tegen de regering die op dit moment plaatsvinden, aan te wakkeren. Zo gaf de NED in 2017 72.440 dollar aan de Comision Permanente de Derechos Humanos de Nicaragua (CPDHN, Permanent mensenrechten comité). Op te merken valt dat CPDHN tegelijk een zeer belangrijke bron is voor de westerse pers voor haar partijdige berichtgeving over de protesten en de regeringsreactie.
De NED steunt ook met veel geld groepen jongeren en studenten in Nicaragua – dergelijke groepen vormen nu de belangrijkste bron van de huidige onrust. Daarnaast heeft de NED steun verleend aan “onafhankelijke” (d.w.z. tegen de regering gerichte) mediakanalen en andere groepen uit het maatschappelijk middenveld om hen bewust te maken van de wijze waarop de Nicaraguaanse regering hen naar verluidt onderdrukt. Alles bij elkaar genomen, gaf de NED vorig jaar alleen al ruim 1 miljoen $ hulp aan groepen uit het maatschappelijk middenveld om het verzet in Nicaragua op te stoken.
In de jaren tachtig inspireerde Nicaragua – een klein land dat nog steeds het op één na armste van het halfrond is – velen van ons, onder wie ikzelf, met zijn heroïsche verzet tegen de gewelddadige agressie van de VS. Nicaragua is nog steeds een symbool van oppositie tegen het Amerikaanse imperialisme, en dat heeft de machthebbers in de VS – zeker de ‘neocons’, zoals huidig nationaal veiligheidsadviseur John Bolton – steeds mateloos geïrriteerd.
We moeten nu samen achter Nicaragua staan en ons verzetten tegen de voortdurende vijandelijkheden van de VS in de vorm van de NICA-Act en inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Nicaragua. Nicaragua verdient die solidariteit.
Counterpunch