Woensdag 9 november is Steven Struyf in alle rust gestorven, heel stilletjes, met Maria en Herman, zijn moeder en vader aan zijn bed. Steven steunde sinds jaar en dag actief ICS, net als zijn ouders. Vorige week nog, bereikte hem een brief van ‘De Vijf’ die hem bedanken voor zijn onaflatende inzet. Bedankt Steven, we zullen je echt missen.
Telkens we een affiche, flyer of ontwerp nodig hadden voor de Cubasolidariteit was Steven daar. Vele tientallen heeft hij er ontworpen, helemaal belangeloos: zijn bijdrage aan de solidariteit met de Cubaanse revolutie. Zo maakte hij ook één van de allereerste Free the Five affiches wereldwijd. Op heel veel plaatsen is die affiche overgenomen, zo krachtig was ze. Gemaakt vanuit de overtuiging dat we moesten strijden tot de Cuban Five vrij kwamen. Al was die overwinning helemaal niet evident. Die affiche van Steven was een krachtig wapen in die strijd, een strijd die we wereldwijd met zijn allen meer dan 12 jaar zouden voeren, uiteindelijk met succes. Vandaag heeft Steven zelf de strijd tegen kanker verloren. Heel rustig is hij ingeslapen. Een ferme ‘Gracias’ Steven, voor alles wat je deed voor ICS, we zullen je heel hard missen. We bieden zijn ouders, alle twee ook trouwe leden, en zijn broers en neven en nichtjes in naam van alle ICSers onze diepste deelneming aan.
Hieronder de mooie brief die Elizabeth en Ramón, één van de Vijf, stuurden toen we hen op de hoogte brachten van de ziekte van Steven:Die met de vlag was één van de eerste affiches, we noemden ze onder elkaar: de affiche van de Belgen… Ze bereikte ons erg vroeg in deze campagne die meer dan 10 jaar duurde. Ze vergezelde de Vijf in hun gevangenissen en de familieleden tijdens hun reizen door Europa en Latijns Amerika.
Ik herinner me dat ik de affiche van Steven gezien heb in verschillende landen, niet enkel in Cuba. Ik kwam zelf nooit naar België, maar ik heb ze gezien in Canada en Duitsland, op al die initiatieven om de muur van stilte te doorbreken die onze zaak zoveel kwaad gedaan heeft. Het leven is hard, het geeft ons slagen, het stelt ons op de proef, maar als je goed je taak opgenomen hebt en je beste inspanningen geleverd hebt om bij te dragen aan het leven, als je je aan de kant gesteld hebt van de meest behoeftigen en de armen van deze wereld, dan kan je tevreden zijn… Hoewel de gezondheid ons parten speelt, nooit mogen we stoppen met strijden en strijden….
Zeg aan onze broeder dat wij allen, de Vijf en hun familieleden heel erg dankbaar zijn, omdat hij zijn talent en zijn tijd ingezet heeft om te strijden voor de vrijheid van de Vijf en ook voor een betere wereld voor allen.
Onze sterkte voor de broer die ons verlaat, maar die altijd bij ons zal blijven.
EliFamilie Labañino PalmeiroCuban Five