Gisteren herdachten miljoenen mensen de 94e verjaardag van Fidel Castro Ruz, de leider van de Cubaanse revolutie die op 25 november 2016 overleed. In deze coronatijden konden er geen massabijeenkomsten worden gehouden, maar op diverse plaatsen kreeg Fidel Castro een passend eerbetoon.

De Cubaanse media brengen herinneringen en bedenkingen van medestanders van het eerste uur over zijn rol als denker in de voetsporen van nationale held José Martí en van Marx en Lenin, als strateeg, partijleider en staatsman, maar ook als een mens die zich met hart en ziel voor het volk heeft ingezet. En die er als niemand anders in slaagde om het volk te overtuigen en in beweging te brengen, tegen de wil en ondanks het verzet van de grote noorderbuur.

Velen wijzen erop hoe Fidel beslissende aanzetten heeft gegeven voor de ontwikkeling van het onderwijs en de gezondheidszorg en ook die van de biotechnologie. In feite interesseerde Fidel zich voor alles, en hij had daar meestal ook een mening over.

Maar misschien is de internationale solidariteit nog de grootste nalatenschap van Fidel, samen met de geest van verzet en het koppige doorzettingsvermogen waarvan de Cubanen keer op keer blijk geven. Het lijdt geen twijfel dat Fidel een ongelooflijke voortrekkersrol heeft gespeeld en dat hij generaties, in Cuba en in de wereld, mee heeft gevormd om een andere wereld en een socialistische maatschappij op te bouwen.

Hoe groot een mens ook mag zijn, niemand is vrij van fouten. We hoeven Fidel dus niet te bewieroken of op een voetstuk te zetten, hoezeer hij dat ook verdient. Fidel zelf kreeg een bescheiden graf, en stond erop dat er geen pleinen of straten naar hem zouden worden vernoemd.

De beste eer die we deze man kunnen bewijzen is de ervaringen van de Cubaanse revolutie te leren kennen en ons erdoor te laten inspireren, en onze solidariteit met die miljoenen Cubanen die in zijn voetsporen treden te blijven steunen.

Hasta siempre, comandante!