Na vijf dagen vergaderen en debatteren vormde de vroegere guerrillabeweging FARC in Colombia zich om tot een politieke partij. De afkorting blijft behouden, maar de letters A en C krijgen een andere betekenis.

Enkele weken geleden leverden de laatste rebellen hun wapens in. Eind vorig jaar al stichtten de rebellen een beweging: Voces de Paz (Stemmen van de Vrede), die het embryo moest zijn van een nieuwe partij. Volgend jaar zal FARC voor het eerst deelnemen aan de parlementsverkiezingen.

De laatste congresdag werd geopend door Ernesto Samper, ex- president van Colombia. In zijn speech brak hij een lans voor een ‘Socialisme van het Goede Leven’ refererend naar Bolivia en Ecuador, met aandacht voor duurzame omgang met de aarde, nadruk op landhervorming, lokale landbouwproductie en zuid-zuid relaties. De ideologische lijn van de nieuwe partij was het voorwerp van discussie en het slotdocument refereert naar het gedachtengoed van FARC-stichters Manuel Marulanda en Jacobo Arenas en spreekt over het overwinnen van de heersende sociale verhoudingen onder het kapitalistisme.

Door het bewaren van de bestaande afkorting voor de partij wil het congres de interne cohesie binnen de organisatie behouden maar misschien is het niet echt een troef naar de stadsbevolking toe die jaren met erg negatieve propaganda tegen de guerrilleros werden bestookt. De roos in het nieuwe logo suggereert volgens anderen te sterk een sociaaldemocratische koers.

Het congres verkoos ook de leiding van de nieuwe partij en hoewel zich tijdens het congres nog 50 nieuw kandidaten aandienden, werden de 111 bestuurders die door de Centrale Staf van het vroegere volksleger werden voorgesteld, verkozen. Onder hen de politiek kaders die de onderhandelingen voerden of leidden: Iván Márquez, Timoleón Jiménez, Pablo Catatumbo, Joaquín Gómez, Pastor Alape of Ricardo TéllezHet stemmen op zich was historisch en voor velen een emotioneel moment, want het was voor het eerst dat deze, tientallen jaren trouwe, militanten een stem konden uitbrengen. Vanaf nu zullen ze het wel vaker moeten doen voor hun partij die – door de akkoorden – slechts 5 senatoren en evenveel parlementsleden gegarandeerd hebben in de legislatuur 2018-22.

Na het afsluiten van het congres gaf Timochenko, nu opnieuw Timoleón Jiménez, een speech op de Plaza Bolívar – en dat was niet toevallig- van Bogotá waarin hij wees op de grote nieuwe uitdagingen waar de FARC nu voorstaat in de politieke en electorale strijd. Eén van de belangrijkste is de partij ook consolideren in de steden waar honderden sociale en politiek organisaties actief zijn op verschillende terreinen zoals mensenrechten, gender en geaardheid, alternatieve economie en een heleboel conflicten over grond.

Volgens een Gallup-enquète die afgenomen werd tijdens het congres, zou de partij een aanhang hebben van 12%, dat is 2% beter dan elk van de traditionele partijen.

De afkeer voor de politiek bij de mensen is groot en dat houdt kansen in voor FARC maar evengoed grote risico’s: politieke verburgerlijking en institutionalisering waartegen de FARC in een nabije toekomst zal moeten vechten. Verder is er het gevaar dat de regering het Akkoord van Havana onvolledig uitvoert en ook nog de moeilijke overgang naar het burgerleven van duizenden volkssoldaten die nooit van een jeugd hebben kunnen genieten door de oorlog.

Het is zoals ex guerrillera Isabela zei: ‘De vrede opbouwen is vaak moeilijker dan oorlog voeren’. Na de speech van Timochenko was er een groot concert om de geboorte van de Alternatieve Revolutionaire Kracht van het Volk én de vrede te vieren. (zie foto’s)Cubadebate