Afgelopen zondag trokken bijna 4,5 miljoen Nicaraguanen – 65% van de stemgerechtigden – naar de stembus om een nieuwe president en vicepresident, 92 volksvertegenwoordigers en 20 afgevaardigden voor het Centraal-Amerikaans Parlement te verkiezen voor de periode 2022-2027.

FSLN op kopMet bijna alle stemmen geteld, haalt het Frente Sandinista de Liberación Nacional (FSLN), de regerende partij van president Daniel Ortega, iets meer dan 75%. Die uitslag ligt in lijn met de peilingen over de tevredenheid van de Nicaraguanen over hun regering, waarbij Ortega tot 70% scoorde. Dat staat in schril contrast met de lastercampagnes die de socio-economische vooruitgang van Nicaragua minimaliseren en het FSLN vooral van repressie, corruptie enz. beschuldigen.

Naast het regerende FSLN namen ook de Partido Liberal Constitucional (PLC, 14%), Camino Cristiano Nicaragüense (CCN, 3,30%), Partido Liberal Independiente (PLI, 1,70%), Alianza Liberal Nicaragüense (ALN, 3,15%) en de Alianza por la República (Apre, 1,78%) deel.

Rustig verloopIn tegenstelling tot wat in de pers beweerd wordt waren er 232 waarnemers uit 27 landen (waaronder België) om het correct verloop van de kiesverrichtingen te volgen, naast 600 journalisten uit Nicaragua en het buitenland.

De verkiezingen zijn rustig verlopen, maar het valt te verwachten dat de tegenstanders zullen blijven beweren dat ze ongeldig zijn. De Nicaraguaanse bevolking stemde in 2007 na 17 jaar neoliberalisme opnieuw het FSLN aan de macht. Op dat moment zat Latijns Amerika in een linkse golf waarbij verschillende landen zoals Venezuela, Uruguay, Argentinië, Brazilië en Bolivia democratisch verkozen progressieve regeringen aan de macht kwamen. Samen met Cuba richtten ze internationale organisaties op zoals de CELAC en de ALBA, waarbij Latijns Amerika zich losmaakte van de voogdij van de VS en een eigen linkse koers ging varen, gericht op het verbeteren van werk en leefomstandigheden van hun inwoners.

Die linkse golf kende nadien een terugslag. Denk maar aan het aan de macht komen van Piñera in Chili, Bolsonaro in Brazilië en Macri in Argentinië. De blokkade tegen Cuba werd versterkt. Venezuela en Nicaragua kregen ook te maken met een VS blokkade en niet aflatende pogingen tot omverwerping van hun progressieve regeringen. In Bolivia werd zelfs een staatsgreep gepleegd. In dat alles is de hand van de VS en hun handlangers nooit ver weg.

Schijnverkiezingen of democratische uiting van soevereiniteitEr werd en wordt geen fake news gespaard om president Ortega en zijn partij het FSLN te delegitimeren. Het past immers niet in het ‘achtertuin-van-de-VS’ plaatje dat het volk een linkse regering massaal herbevestigt in verkiezingen. Zo beweert men bijvoorbeeld dat de Nicaraguaanse president 7 presidentskandidaten achter de tralies stopte. Een bewering die helemaal niet klopt maar wel zonder de minste schroom, noch bewijzen, herhaald wordt.

Op de verkiezingsdag zelf kwam een persverklaring van Biden over de ‘schijnverkiezingen’ in Nicaragua. Een paar dagen eerder had Josep Borrell, de woordvoerder voor het EU-buitenlandbeleid, verklaard dat men de uitslag onmogelijk als legitiem zou kunnen beschouwen. Zo zetten zij een kader waarin de media bewust of onbewust meestappen.

De Cubaanse president Diaz Canel daarentegen feliciteerde het Nicaraguaanse volk en zijn herkozen president met het resultaat van de verkiezingen. Hij noemde het een demonstratie van soevereiniteit en burgerzin, ondanks de mediacampagne tegen het land. Die campagne heeft het duidelijk niet gehaald van de vele sociale verworvenheden die de Nicaraguanen aan het FSLN danken.

Lees verder: https://cubanismo.be/nl/artikels/meerdere-ngo-s-onderdeel-vs-pogingen-tot-regime-change-latijns-amerikahttps://cubanismo.be/nl/artikels/zorgelijke-censuur-van-sociale-media-latijns-amerika-een-voorproefje-voor-bij-ons