Carmen Nordelo Tejera, moeder van Gerardo Hernández is op maandag 2 november op 75jarige leeftijd overleden in de Cubaanse hoofdstad Havanna. Ze was op 15 februari 1934 in de Canarische eilanden geboren. Op haar 16e emigreerde ze om economische redenen met haar familie naar Cuba. Ze was een thuiswerkende moeder. Ze ondersteunde het revolutionair engagement van haar echtgenoot en droeg zorg voor de sociale en intellectuele ontwikkeling van hun drie kinderen.

Ze nam op een sterke manier deel aan de strijd voor de terugkeer van de Cuban Five, tot ze dat om gezondheidsredenen niet meer kon. Een goede twee jaar geleden kon ik haar voor de laatste keer ontmoeten. Het was de verjaardag van haar dochter Isabel. Carmen zat een beetje afwezig in een zetel voor de televisie, de Granma op haar schoot. Ze was toen al dementerend. Op dat moment kon Gerardo opbellen. Dat gaf hem de gelegenheid om op tijd van enkele minuten met alle familieleden een woordje uit te wisselen. Toen Carmen de stem van Gerardo hoorde glimlachte ze. “Ik ben de krant aan het lezen, mihijito” zei ze zwakjes. Het was de enige vorm van contact die Gerardo nog met haar kon hebben. Ze kon al een tijdje niet meer reizen.

Carmen was een sterke vrouw. Nadat ze vroegtijdig haar man verloor, verongelukte een van haar twee dochters in 1998. Een paar maand later werd Gerardo gevangen genomen en begon de lijdensweg van de Cuban Five en hun families. Toen pas ook realiseerde Carmen zich dat haar zoon geen verrader was die naar Miami trok om er met obscure contrarevolutionaire organisaties samen te werken, maar integendeel gevaarlijk under-coverwerk deed om Cuba van meer terreuraanslagen te sparen.

Als iemand haar vroeg of ze zich niet eenzaam voelde, antwoordde ze “nee, want mijn zoon is ons volk, en ons volk staat aan mijn zijde…”We bieden Gerardo ons diep medeleven aan.