Cuba en China beroepen zich allebei op het marxisme als leidraad voor hun socialistische ontwikkeling. En de beleidsmakers in beide landen onderstrepen geregeld hoe zij daarbij van hun eigen realiteit vertrekken. Ze kunnen hierbij ongetwijfeld van elkaar leren.

Carlos Miguel Pereira Hernández, de Cubaanse ambassadeur in China, publiceerde in 2022 in Política Internacional zijn essay ‘La sinización del marxismo, las ciencias sociales y la cuestión del modelo proprio’. Een Engelse vertaling verscheen op de website socialistchina.org van Friends of Socialist China (FoSC).

De redacteurs van Cubanismo.be en ChinaSquare denken dat dit zowel lezers met belangstelling voor Cuba als voor China kan interesseren. Omwille van de leesbaarheid hebben de vertalers Erwin Carpentier, Eefje Goossen en Dirk Nimmegeers voor de beide websites de teksten bewerkt en ingekort, en natuurlijk alles in het werk gesteld om niet aan de essentie te raken. De lezer weze gewaarschuwd: het blijft een academische tekst, maar wel over een ongelooflijk boeiend en belangrijk onderwerp.

We citeren hier uit de conclusie:De analyse levert criteria en gegevens op die het mogelijk maken vast te stellen dat het model van het socialisme met Chinese kenmerken, met inbegrip van de in elke fase aangebrachte correcties, op de weg naar het socialisme blijft. Alsook dat, afgezien van tegenvoorstellen, het proces van aanpassing van het marxisme aan de nationale omstandigheden van China niet alleen aanleiding heeft gegeven tot nieuwe concepten, inhoud, methoden en criteria, maar ook tot een nieuw Chinees politiek verhaal, dat door binnenlandse bronnen ‘sinificatie’ van het marxisme of marxisme met Chinese kenmerken wordt genoemd.

Lees het essay hier.