Na het lezen van het artikel van Josse De Pauw wist ik niet zeker als hij het over hetzelfde land had waar ikzelf 6 maanden gewoond heb.

De beschrijving die De Pauw maakt – na 2 maanden hotel – strookt niet echt met het Cuba dat ik leerde kennen door een half jaar bij mensen thuis te leven. Niet in Casa Particulares voor toeristen, maar thuis bij gewone werkende Cubanen. Ik beperk mij tot het ontkrachten van enkele flagrante leugens, achterhaalde zaken en misvattingen.

Laat ons beginnen met de woonsituatie. Die is inderdaad verre van ideaal. Na de val van de Muur kende Cuba haar zwaarste economische crisis ooit. Er was nauwelijks geld genoeg om de gezondheidszorg en het onderwijs in stand te houden en om de bevolking van eten te voorzien. Het renoveren en bouwen van huizen moest dan ook wachten. Maar nu Cuba opnieuw wat ademruimte heeft is dit een prioriteit voor de komende jaren. Er zijn al samenwerkingsakkoorden gesloten met Venezuela om de situatie grondig te verbeteren.

In tegenstelling tot wat Josse beweert zijn meer dan 85% van de Cubanen eigenaar van hun woning. Degene die nog afbetalen doen dit aan 4 à 6 % van hun loon. En dit over een periode van maximum 20 jaar. De betere huizen in Miramar en El Vedado worden inderdaad vooral gebruikt voor buitenlandse diplomaten, ambassades en bedrijven. De Cubanen die er momenteel wonen zijn vaak dienstbodes van voor de revolutie en hun erfgenamen. Toen de elite halsoverkop naar Miami vluchtte na de revolutie kreeg het personeel dikwijls de sleutel. De overige huizen zijn inderdaad in handen van de staat. De meeste worden gebruikt als kantoor. En ja, er wonen in enkele huizen toplui zoals ministers. Dit zijn namelijk de ambtswoningen. Maw: einde ambt is terug naar je vorige woning. Kan De Pauw mij uitleggen wat het verschil is met Europese landen buiten dat de Cubaanse ambtswoningen in de verste verte het comfort van de onze niet halen?

Wat De Pauw over de stroomonderbrekingen schrijft is vandaag echter volledig achterhaald. 2006 was het jaar van de Energierevolutie. Buiten het feit dat elk Cubaans gezin voor een symbolisch bedrag spaarlampen, nieuwe koelkasten, elektrische kookpotten en elektrisch kookvuur kreeg, zijn de Cubanen erin geslaagd om de “apagones” naar het verleden te bannen.

En in Habana Vieja is de watersituatie inderdaad moeilijk. Dit is zowat de enige plaats in het land, maar soit. De infrastructuur dateert er van lang voor de revolutie en is niet aangepast om iedereen van water te voorzien. In die tijd hadden enkel een handvol rijken toegang tot stromend water en niet iedereen zoals nu.

Wat De Pauw er niet bij vertelt is dat wanneer er geen stromend water is, er dagelijks tanks met drinkbaar water door de straten rijden om de huizen te voorzien. En dit volledig gratis!

Het spijt me voor de acteur en de crew dat het eten de wensen overliet en dat ze niet altijd alles konden eten wat ze wilden. Sorry, maar het eten dat er is wordt in een socialistisch land nu eenmaal zoveel mogelijk verdeeld onder de 11 miljoen inwoners die er zijn. Als Josse daar problemen mee heeft kan hij de volgende keer beter naar pakweg Honduras gaan. Daar kan je als toerist wél alles krijgen wat je wil. Er wordt namelijk geen rekening gehouden met de honderdduizenden mensen die liggen te creperen in de sloppenwijken. Idem voor de armoede die Josse overal zag. Word wakker zou ik zeggen, Cuba is een derdewereldland.! Alle Cubanen zijn arm maar niemand leeft er onder de armoedegrens. Dat kan je natrekken op het CIA World Factbook, niet echt een bron die je van sympathie kan beschuldigen. In Rio de Janeiro zie je de armoede niet, ze is netjes weggestopt in de flavelas.

Toen ik er was heb ik genoeg speechen van Fidel gehoord om je te kunnen verzekeren dat Fidel weldegelijk tegen de economische blokkade is, dat hij zelf een “genocide-blokkade” noemt. Waar Josse het vandaan haalt dat Fidel er niet tegen zou zijn blijft mij een raadsel.

Het rondetafelgesprek waar Josse het over heeft is een dagelijks programma en te vergelijken met onze Ter Zake. Dus niet wekelijks. En ja, soms wordt er een politicus uitgenodigd. En toen hij nog gezond was kon dat inderdaad Fidel zijn. Wat is daar mis mee? Mag Verhofstadt soms geen duiding geven op onze televisie?

Ik vind het trouwens vrij onrespectvol om orkaanfeestjes te houden als je weet welke veiligheidsmaatregelen de overheid neemt en vraagt om te respecteren. Cuba kreeg inzake bescherming va zijn bevolking tegen orkanen al meerdere malen felicitaties van de VN.

Nog enkele gegevens om dit trieste verhaal van De Pauw een beetje te kaderen: de Unesco verklaarde onlangs dat Cuba het enige Zuid-Amerikaans land is dat de milleniumdoelstellingen inzake onderwijs haalt. De levensverwachting is te vergelijken met de onze en de kindersterfte ligt er lager dan in de V.

S.

Tenslotte nog enkele weetjes die je na 2 maanden Cuba tenminste zou moeten weten: het is Centro Habana of Habana Vieja maar niet Centro Vieja. In Havana wonen 2,2 miljoen inwoners en geen 6 miljoen.

Zonder dank