Geen enkele van de journalisten die vermoord, verdwenen, aangevallen of gevangen gezet zijn zonder reden, is Cubaans, ondanks hetgeen de barometer van Reporters sans Frontières meldt.

Volgens de barometer van de schendingen van de persvrijheid, een website van de ngo Reporters sans Frontières (RSF) (Verslaggevers zonder Grenzen), werden in 2020 51 journalisten gedood en 400 gevangen gezet. De bron zelf blijft stilstaan bij het land per land opsommen van willekeurige arrestaties, verdwijningen, martelingen, mishandelingen en andere methoden.

Vandaag gaat de aandacht uit naar Julian Assange, de oprichter van Wikileaks, wiens gezondheid duidelijk is verslechterd in de gevangenis in Groot-Brittannië waar hij vast zit. De rechter voor zijn geval, Vanessa Baraitser, aanvaardde de diagnose van de psychiaters en verbood zijn uitlevering aan de VS vanwege het hoge risico op zelfmoord.

Zij beschreef het gerechtelijk proces als gebrekkig en bestraffend, maar kende hem geen voorwaardelijke invrijheidsstelling toe, aangezien de Australische journalist in 2010 en 2011 in de VS wordt aangeklaagd voor het lekken van duizenden geclassificeerde documenten.

De andere kant van het nieuws is het voorstel van de Mexicaanse president Andres Manuel Lopez Obrador, die de vrijheid vroeg voor Assange en zijn land aanbood om hem politiek asiel te verlenen. Réporters Sans Frontières verwijst echter niet naar deze zaak, maar markeert Cuba in het zwart, samen met andere landen, als symbool voor de ergste overtreders van die vrijheid, hoewel geen van de cijfers terugslaat op de Cubaanse archipel. De expliciete tegenstrijdigheid in de informatie op het RSF-portaal toont hoe men twee maten en twee gewichten hanteert en politiek vooringenomen is en men de informatie manipuleert om de Cubaanse revolutie te demoniseren.

De Organisatie van de Verenigde Naties voor Opvoeding, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) meldde op 23 december dat in 2020 59 journalisten werden gedood, onder wie vier vrouwen. Er is een verschil van acht personen tussen de twee verslagen. Volgens gegevens van de Unesco zijn in de afgelopen tien jaar 888 journalisten en mediawerkers omgekomen, dat wil zeggen één om de vier dagen. Deze misdaden worden nog steeds volledig straffeloos gepleegd, volgens het verslag over de veiligheid van journalisten dat in november door het VN-agentschap gepubliceerd is, waaruit blijkt dat er in 2020 aan 87% van de gevallen geen gevolg gegeven werd.

De organisatie wees op de toename van pesterijen en aanvallen op mediawerkers, bijvoorbeeld in de agressie waaronder zij leden tijdens de verslaggeving over protestdemonstraties in Chili, waar 90 aanvallen aangeklaagd werden, en het geval van de Black Lives Matter-betogingen, waar tot 500 verschillende aanvallen op de pers plaatsvonden. Volgens het document van de multilaterale organisatie werden in de eerste helft van het jaar tijdens 125 protesten in 65 landen persmedewerkers aangevallen.

De secretaris-generaal van de VN heeft onlangs alle regeringen van de wereld opgeroepen om onmiddellijk de journalisten die gearresteerd zijn voor het uitvoeren van hun professionele taken, vrij te laten. “

Velen zijn het slachtoffer geworden van vijandigheid, intimidatie, sancties, moorden en ook van willekeurige arrestaties. We weten dat gevangenen, gedetineerden en personen die van hun vrijheid beroofd zijn over het algemeen kwetsbaarder zijn voor de snelle verspreiding van het virus,” zei António Guterres.

Merk op dat geen van deze vermoorde, verdwenen, aangevallen of zonder reden gevangengenomen verslaggevers Cubaans is, in weerwil van wat de barometer van Reporters sans Frontières aangeeft. De laatste journalist die op het Grootste eiland van de Antillen vermoord werd, was in 1958 het slachtoffer van de politie van Fulgencio Batista.

Gezondheidswerker: de gevaarlijkste baan in 2020Hoewel het uitoefenen van de journalistiek een uiterst gevaarlijk beroep blijft, vormden gezondheidswerkers in het pas afgelopen jaar, door hun toewijding en moedige confrontatie met de COVID-19 pandemie, het grootste aantal slachtoffers. Wereldwijd zijn minstens 7.000 van hen gestorven aan COVID-19, waarbij Mexico volgens een recente studie van Amnesty International het zwaarst getroffen land is.

Volgens de studie komen na Mexico de Verenigde Staten (1077 doden), het Verenigd Koninkrijk (649), Brazilië (634), Rusland (631), India (573), Zuid-Afrika (240), Italië (188), Peru (183), Iran (164) en Egypte (159). De Cubanen hebben deze laatste statistiek ook niet aangedikt.

Dit is geen kwestie van eenvoudig toeval of louter chauvinisme van Cubaanse kant, het is een realiteit die te maken heft met de cultuur van het socialisme die de mens op de eerste plaats zet, in het centrum van alle prioriteiten.

Bronnen: Rt, Barometer van de VZG en VN-rapporten.

Granma p { margin-bottom: 0.1in; line-height: 115%; background: transparent }