Het Europees Parlement organiseert op dinsdag 8 juni een kunstmatig debat over de “politieke situatie en de mensenrechten in Cuba”. Indien het Europees Parlement werkelijk het onderwerp Cuba zou willen bespreken, zou het debat moeten gaan over de massale, flagrante en systematische schending van de mensenrechten die de Cubaanse bevolking zwaar treffen vanwege de genocidale, immorele en illegale economische, commerciële en financiële blokkade die de verschillende Amerikaanse regeringen al meer dan 60 jaar tegen ons land in stand houden. Een vraag dringt zich op: zouden de uitvoerders van deze schertsvertoning bereid zijn van de Amerikaanse regering te eisen dat zij een einde maakt aan dit beleid, dat de Cubaanse economie eind maart 2020 in totaal 144.413.400.000 dollar schade berokkende? Zouden ze ook bereid zijn de natuurlijke en rechtspersonen van de Europese Unie te verdedigen die door het toenemende extraterritoriale karakter van deze blokkade worden getroffen? Zouden zij misschien hun Amerikaanse collega’s om een ontheffing van de wet Helms-Burton vragen? Zouden zij de opheffing eisen van de tweehonderddrieënveertig maatregelen die door voormalig president Donald Trump zijn genomen, en die door de nieuwe regering ongewijzigd worden gehandhaafd?
Het is beschamend dat een groep leden van het Europees Parlement heeft aangepord om dit punt op de agenda van het Europees Parlement zetten. De Europese kiezers en de internationale gemeenschap in het algemeen verwachten van het wetgevend orgaan dat het zich objectief en onpartijdig opstelt, en niet selectief en met twee maten meet bij de behandeling van mensenrechtenkwesties in een wereld die zo wordt geteisterd door gebeurtenissen die het universele geweten schokken, maar waarover het Europees Parlement er een medeplichtig en immoreel stilzwijgen op nagehouden heeft en nog steeds op nahoudt.
De menselijke waardigheid heeft het zwaar te verduren wanneer we zien dat het Europees Parlement nooit diepgaand ingaat op kwesties als racisme, discriminatie en vreemdelingenhaat, die in Europa steeds vaker voorkomen. Vooringenomen benaderingen vanuit rechtse standpunten zijn ook diep beledigend als we zien hoe verschillende situaties in Latijns-Amerika en het Midden-Oosten worden geanalyseerd. Een land als Cuba als doelwit voor kritiek uitkiezen is uiterst onbeschoft en immoreel. Het is immers een land dat het recht op leven garandeert en een wereldvoorbeeld is van solidariteit en samenwerking in de gezondheidszorg, het onderwijs en andere domeinen die van vitaal belang zijn voor de mensenrechten.
De politieke motieven achter de schermen van deze komedie tegen Cuba zijn duidelijk; het zijn voornamelijk Spaanse leden van het Europees Parlement die hun nostalgie delen voor het Franquisme en zijn putschistische roeping, die vergeten dat Cuba sinds 1898 niet langer een Spaanse kolonie is, dat het Cubaanse volk zich op 1 januari 1959 voorgoed bevrijdde en dat, volledig gebruik makend van hun recht op zelfbeschikking, 85,6 % van de kiezers in een referendum op 24 februari 2019 een nieuwe grondwet hebben aangenomen, waarvan het eerste artikel luidt: “
Cuba is een socialistische staat van recht en sociale rechtvaardigheid, democratisch, onafhankelijk en soeverein, georganiseerd met allen en voor het welzijn van allen als een unitaire en ondeelbare republiek, gebaseerd op het werk, de waardigheid, het humanisme en de ethiek van zijn burgers, voor het genot van vrijheid, billijkheid, gelijkheid, solidariteit, individueel en collectief welzijn en welvaart.”
De oorsprong van hun obsessie ten aanzien van Cuba is duidelijk: zij komt overeen met de agenda van degenen die, vanuit de Verenigde Staten, al meer dan zestig jaar pogingen doen om de Cubaanse Revolutie omver te werpen en die het bestaan weigeren van een volk dat niet buigt voor hun plannen en zich verzet tegen een draconische blokkade, die op misdadige wijze werd verscherpt te midden van een wereldwijde pandemie.
Evenmin aanvaarden zij dat, ondanks alle moeilijkheden, het kleine Caribische land in staat bleek niet één maar vijf kandidaat-vaccins te ontwikkelen en genoeg te produceren om zijn gehele bevolking tegen het eind van het jaar te immuniseren en bij te dragen tot de vaccinatie in andere ontwikkelingslanden. Natuurlijk zullen de personen die tot dit onfatsoenlijke debat hebben aangezet, deze ongelooflijke prestatie verzwijgen.
Deze leden van het Europees Parlement proberen hardnekkig het Cubaanse voorbeeld op alle mogelijke manieren in de doofpot te stoppen, te verdoezelen en te verdraaien. Tijdens deze nieuwe schijnvertoning zullen leden van het Europees Parlement proberen een realiteit te presenteren zonder enige relatie met het leven van miljoenen Cubanen, maar die regelmatig de voorpagina’s haalt van de grote hegemoniale pers van de wereld, en haar weerklank vindt bij de pers van Miami en de huurlingenmedia die haar steunen.
Zoals aan de kaak gesteld door de Commissie voor Internationale Betrekkingen van de Nationale Vergadering van de Volksmacht in Cuba: “
Deze acties verbazen ons niet: ze zijn kenmerkend voor de dubbelhartigheid die deze groep bezielt, voor de dubbele moraal die ze kenmerkt.”
De daders van deze lamentabele komedie en verachtelijke politieke intriges willen ook de bilaterale betrekkingen tussen Cuba en de Europese Unie belemmeren en de overeenkomst inzake politieke dialoog en samenwerking tussen Cuba en de Europese Unie en haar lidstaten torpederen, omdat zij weten dat de uitvoering ervan goed vordert en dat de partijen duidelijk de politieke wil hebben om bruggen te blijven slaan tussen onze volkeren en regeringen, ondanks de bestaande verschillen tussen ons, met volledige inachtneming van de grondslagen en beginselen die in die overeenkomst zijn vastgesteld en die door het Europees Parlement in zijn resolutie van 5 juli 2017 zijn bekrachtigd.
Door dergelijke acties zullen de auteurs van deze wansmakelijke vertoning en degenen die hier achter staan er slechts in slagen het imago van de zetel van de zogenaamde democratie van Europa verder te bezoedelen. Het Cubaanse volk van zijn kant zal over zijn eigen lot blijven beslissen en elke inmenging op een vrije, onafhankelijke en soevereine manier verwerpen.
Source : Granma