Eind oktober keurde de Algemene Vergadering van de VN met een overweldigende meerderheid een resolutie goed, die pleit voor een stopzetting van de V.

S. blokkade tegen Cuba. Ze doet dit al voor de 17de keer op rij.

Verwoestende impact van het Amerikaanse blokkade op voedselzekerheid en volksgezondheidDit jaar stemden 185 van de 192 lidstaten voor de opheffing. Drie landen stemden tegen: de Verenigde Staten, zijn vazal Israël en Palau. De resolutie tegen de blokkade werd al 17 keren gestemd. In 1992 werd de resolutie slechts door 59 landen gesteund. Een spectaculaire vooruitgang dus. Jammer genoeg zijn de resoluties van de Algemene Vergadering niet bindend volgens het internationaal recht.

Het verbod op “trading with the enemy” blijft dus rustig zijn gang gaan. Want “ el bloqueo” gaat er net om, dat er een blokkade is ingesteld die niet alleen Amerikaanse bedrijven verbiedt om handel te voeren met Cuba, maar ook bedrijven uit derde landen die banden hebben met de Amerikaanse economie. De handelsblokkade dateert van 1962 en is daarmee het langstdurende in de ganse moderne geschiedenis.

De blokkade is méér dan een puur economische maatregel maar heeft een determinerende impact op het leven van elke Cubaan. Zoals iedereen weet, is Cuba erg getroffen door de orkanen Ike, Gustav en Paloma. Maar wist je dat de jaarlijkse impact van de V.

S. blokkade op Cuba gelijk is aan de geschatte schade, aangericht door Gustav en Ike. Orkanen zijn natuurlijke fenomenen die niet kunnen vermeden worden, maar de blokkade is het gevolg van een bewust beleid gevoerd door mensen. Zelfs nadat de ganse wereld met lede ogen aanzag hoe Cuba kreunde onder de schade van de orkanen, vond Condoleeza Rice, Amerikaans Minister van Buitenlandse Zaken, het niet opportuun om de blokkade te versoepelen. “

Ik denk niet dat het verstandig is om het embargo in de situatie die we nu zien op te heffen”

Gevolgen in de voedselzekerheid en de volksgezondheidNochtans veroorzaakt de blokkade al meer dan 40 jaar lang enorm veel leed in zowat alle sectoren van de samenleving. In dit artikel nemen we enkele voorbeelden in de voedselzekerheid en volksgezondheid onder de loep. Naast de toenemende voedselonzekerheid door de stijging van de internationale voedselprijzen moet Cuba ook opdraaien voor bijkomende kosten, als resultaat van de blokkade.

Enkele concrete voorbeelden:* Indien Cuba toegang had tot bepaalde landbouwtechnologie gebruikt in de V.

S. , dan zou het land 153 miljoen eieren meer kunnen produceren en 6.8 miljoen dollar besparen .* CORACAN, een Cubaans-Canadese joint-venture heeft haar invoerakkoord rond suiker met een Braziliaans bedrijf moeten opheffen, toen dat bedrijf zich op de beurs van New York inschreef. Een levering van 270 ton die hangende was, werd geannuleerd. De paralysering van deze industrie gedurende 7 dagen heeft geleid tot 180 000 $ verlies aan omzet.

Ook op vlak van volksgezondheid zijn de gevolgen navenant.* In 1991, vlak voor de blokkade nog eens verscherpt werd, waren er nog 1.297 medicijnen beschikbaar in Cuba. Vandaag hebben de Cubanen slechts toegang tot 889 van deze medicijnen, en velen daarvan zijn niet continu voorradig. Het is vooral erg gesteld op vlak van nieuwe medicijnen. De V.

S. domineert de farmaceutische industrie, met als gevolg dat Cuba toegang heeft tot minder dan 50% van de nieuwe medicijnen aangeboden op de wereldmarkt.* Kinderen die een organentransplantatie moeten ondergaan worden soms naar een ander land getransporteerd. Niet omdat Cubaanse artsen geen expertise hebben, maar omdat het materiaal en de technologie niet beschikbaar is, wegens de blokkade.* Het retrovirale AIDS geneesmiddel Ritonavir en Lopinavir+Ritonavir, worden in de V.

S. verkocht voor 47,700 US$. In Cuba kosten deze medicijnen 280,400 US$, bijna het 6-dubbele, omdat ze moeten aankocht worden in een derde land.* De meest verwoestende impact van de blokkade op de volksgezondheid is de clausule dat geen grondstoffen of actieve stoffen van medicijnen naar Cuba mogen geëxporteerd worden. Zo wordt de binnenlandse farmaceutische industrie enorm beknot. Er is bijvoorbeeld een licentie geweigerd voor de export van een actieve stof in een veelvoorkomend borstkankermedicijn. Daardoor werd Cuba gedwongen om het product in derde landen aan te kopen. De binnenlandse productie van het product zou 4 keer goedkoper zijn.

De blokkade laat zowat in elke sector van de Cubaanse economie zijn sporen na. Soms met wel erg absurde gevolgen, ook voor toeristen die het eiland willen bezoeken. Zo zijn er in 2005 200 Britse toeristen niet naar Cuba kunnen reizen omdat hun Brits reisagentschap opgekocht was door een Amerikaans agentschap.

Verandering van het politieke klimaatToch denken heel wat experts dat de blokkade in het huidige klimaat steeds moeilijker vol te houden blijft. Recent werd een belangrijk olieveld ontdekt in de Cubaanse wateren in de Golf van Mexico. Volgens sommige experts zal dit het einde betekenen van de blokkade. Het zwarte goud lonkt in de achtertuin, maar toch mogen Amerikaanse bedrijven geen concessies op de oliebronnen doen. Economische belangen zouden er dus voor kunnen zorgen dat de V.

S. de blokkade versoepelt. ‘Net zoals ondernemingen sinds de jaren ‘70 op hypocriete wijze de lof hebben gezongen van communistisch China, en handel en investeringen hebben verdedigd met dit land, zullen we nu spoedig soortgelijke pleidooien horen over de heilzame gevolgen van economische betrokkenheid met Cuba.’ schreef een Amerikaans journalist, Dave Lindorff.

Er wordt ook veel verwacht van de nieuwe Amerikaanse president, Barack Obama. Als hij de controversiële aanbevelingen uit een recent rapport van het Brookings Institute volgt, zullen er binnenkort bruggen naar Cuba gebouwd worden. Het rapport pleit immers voor een integratie van Cuba in regionale en globale politieke en economische organisaties. Het rapport wordt door experts omschreven als de blauwdruk voor het toekomstige buitenlandse beleid van de regering-Obama. De schrijvers van het rapport zijn topdiplomaten die dienden onder Bill Clinton en waarschijnlijk terug sleutelposities zullen krijgen in het nieuwe Ministerie van Buitenlandse Zaken. Toch moeten we ook niet té optimistisch zijn. Onder Clinton werd namelijk de Helms-Burton wet gestemd die het onder meer mogelijk maakt om bedrijven uit derde landen af te straffen bij overtreding van de blokkade, met als gevolg dat het effect ervan verveelvoudigde. Obama zelf heeft tijdens zijn verkiezingscampagne duidelijk gesteld dat hij wenst over te gaan tot gesprekken met de Cubaanse overheid, maar dat hij niet aan de blokkade zou raken.

Toch houden de anti-Castro Cubaans-Amerikanen in Florida alvast hun hart vast. Ze omschrijven Obama zelfs al als de zwarte Fidel CastroDe blokkade, hoe lang nog? Raakt de versheiddatum van dit genocidale product niet stilletjes aan overschreden?