Een opinie over de ‘Dames in het wit’ die in Havana demonsteren ‘tegen de mensenrechtenschendingen’ en daarbij schaamteloos de naam stelen van de Argentijnse moeders van de slachtoffers van de bloedige Videla-dictatuur van de jaren 70 in Argentinië. (+video)Eén van de pijlers van de buitenlandpolitiek van de VS t.a.v. Cuba is de financiering van interne oppositieRicardo Alarcón, oud parlementsvoorzitter gecit. door Salim LamraniIn de inleiding van het sprookje ‘ de gouden kever’ schrijft E.

A. Poe: “ Kijk eens die man danst als en gek. Heeft de tarantula hem gebeten? Danst hij of niet? Heeft de spin hem gestoken? Ja of neen? Het sprookje gaat over het gedrag als betekenisdrager voor wat iemand niet zegt. Gedrag vertelt ons iets over verborgen gedachten, de actie drukt het denken uit.

Als iemand op een foto lijkt te dansen, maar in feite niet danst, weten we dat het beeld vals is. Het laats iets uitschijnen dat het helemaal niet is, een optische illusie dus. De dames in het wit willen met hun kledij zuiverheid uitstralen, komen op straat terwijl ze hun echte bedoelingen verbergen. Betekent dat wit puurheid? Is het niet een imago dat het ergste moet verbergen?

Puurheid? De Dames in het wit? Ze nemen het huurlingengeld aan en komen in Havana op straat om de blokkade te promoten, ze werden gestoken door de Yankee-spin en geven hun waardigheid op, hun moraliteit, de onafhankelijkheid van hun land. Waarom? De blokkade wordt toch veroordeeld door alle regeringen ter wereld?

De ‘dames’ loven ook de dictatuur van Batista die Cuba als een kolonie afhankelijk hield van de VS, en het volk ongeletterd, ongezond, werkloos, slachtoffer van politieke en sociale repressie ten voordele van de grootgrondbezitters, bankiers, MNO’s en lokale maffia’s afkomstig uit de VS. Dat is de geschiedenis.

De dames in het Wit willen dat we geloven dat ze dansen. Het is helemaal anders: Ze worden samen met andere groepen gefinancierd door de VS, dat staat zwart op wit in de begroting, om te kakelen dat ze de mensenrechten verdedigen.

Valt onder de plechtige titel ‘mensenrechten’ ook- De gevolgen van de blokkade voor het Cubaanse volk?- De bezetting van een deel van het Cubaanse grondgebied tegen de wil van het volk?- De compleet illegale gevangenis van Guantanamo?- Het verzet van de witgeklede dames tegen dialoog tussen de VS en Cuba ?- De terreuracties tegen Cuba georganiseerd vanuit de VS?

Waarom eten deze dames in het wit in het geniep wanneer ze zgn. een hongerstaking houden? Er zijn opnames die deze dubbelhartigheid bewijzen. De groep die zich ‘Dames in het wit ‘ laat noemen, dansen ze of zijn ze gebeten door de tarantula? E.

A. Poe zegt: Integendeel, het zijn illusionisten, ze lijken helemaal anders dan ze zijn. Ze willen haargroeimiddel verkopen dat je even kaal laat als tevoren. Waarom willen ze ons het meest versletene en meest afstotelijke verkopen: de uitbuiting van de meerderheid door enkelen, de onderdrukking door een buitenlandse regering, een leven zonder solidariteit.

We zouden de ‘Damas de Blanco’ beter ‘Damas de Banco’ heten, ze cashen van de bank van het imperialisme en in hun illusoire dans vechten ze onderling voor het huurlingengeld, de beet van het imperium. De leidster van dit soort ‘Dames’, Berta Soler, betaalt het geld niet uit aan wie haar niet gehoorzaamt. Ze houdt het geld dat de ambassade haar geeft voor zichzelf of verdeelt het onder haar meest volgzame hofhouding. Ik vind dit niet uit. De beschuldiging wordt hard gemaakt met videobeelden* door enkele afvallige dames van dit groepje. Intussen weten we ook dat ze onder een hoedje speelt met Antonio Rodiles, de verspreider van straatroddels die zichzelf voorstelt als lid van een andere illusoire groep: ‘Samen Stappen we op’.

Deze technologische eeuw heeft ons geleerd dat niet alles wat we zien echt is, of slechts deels, of in verandering. Soms weigert ons subjectieve zelf de conclusies te accepteren die een realistische analyse aangeeft: ‘De Dames in het Wit dansen’ Neen!, de Yankee-tarantula heeft hen gebeten en daarom verdraaien ze de waarheid.*= zie video waarin ze elkaar toeroepen: ‘verraadster’, ‘wij willen haar niet meer horen’, ‘dat ze het afstapt’, …