Tijdens zijn zitting van afgelopen 1 juni herhaalde het Cubaanse parlement zijn steun aan het volk en de regering van Venezuela en veroordeelde het geweld en de internationale inmenging.
Het parlement klaagt aan dat de Venezolaanse oligarchie, in samenspraak met buitenlandse belangen, probeert om met terroristische methodes in heel het land chaos te stichten. In naam van de democratie en de mensenrechten heeft ze het land gedestabiliseerd en tientallen gezinnen in rouw gedompeld.
De media van de oligarchie en multinationals verspreiden boodschappen en beelden die de realiteit op cynische wijze verdraaien, de grote verwezenlijkingen van het chavisme verhullen en de barbarij van de geweldplegers verzwijgen, zoals in het geval van de jongeren die door opposanten in brand werden gestoken.
De Organisatie van Amerikaanse Staten speelt in dit alles een vuile rol. Ze treedt zeer selectief en ideologisch op en stelt zich ten dienste van het imperialisme en de regionale oligarchieën. Ze wil de bolivariaanse revolutie kapot en de onmetelijke bodemschatten van de Zuid-Amerikaanse natie aan de multinationals geven. Haar stilzwijgen over andere grote aanvallen op de democratische orde, de moorden op sociale activisten en journalisten en over het inzetten van het leger om het volk te onderdrukken weerspiegelt de dubbele moraal die de OAS hanteert.
Het parlement roept op om elke inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela te stoppen en eist het absolute respect voor de soevereiniteit, de grondwettelijke orde en het zelfbeschikkingsrecht van de Venezolanen.
Het Venezolaanse volk heeft het recht om het sociaal model van de bolivariaanse revolutie verder uit te bouwen, net zoals men de inspanningen van de regering moet erkennen om de vrede te handhaven. In die zin verwelkomt het parlement de voortdurende oproepen van president Maduro tot dialoog.
Het parlement roept op tot solidariteit met Venezuela en het vertrouwt erop dat het Venezolaanse volk zal blijk geven van wijsheid, vermogen en historische rede om zijn moeilijkheden te boven te komen en zijn eigen weg te volgen.
In zijn toespraak tot het parlement onderstreepte president Raúl Castro de noodzaak om de agressie waarvan Venezuela het slachtoffer is aan te klagen en te doen ophouden. Imperialistische politieke en economische belangen proberen te verhinderen dat het volk vrij over zijn lot beschikt, zei hij.
Naast de willekeurige en onrechtvaardige eenzijdige sancties van de VS bemoeien de OAS en verschillende regeringen zich met de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela, de realiteit wordt op groteske wijze gemanipuleerd en voorgesteld, met als enig doel de door de Venezolanen verkozen grondwettige regering omver te werpen.
Verscheidene personen die de protesten leiden en internationale erkenning vragen zijn diezelfden van de militaire staatsgreep van 2002, van de petroleumcoup van 2003 en van de gewelddadigheden van 2014.
De pogingen om de buitenlandse inmenging te verantwoorden zijn hypocriet. Ze beweren dat ze de Venezolanen willen helpen, maar de enige manier om dat te doen is in de feiten aan te tonen dat ze de soevereiniteit van Venezuela eerbiedigen en de constructieve dialoog aan te moedigen als enige manier om de meningsverschillen in goede banen te leiden.
Als men zich echt zorgen maakt over de mensenrechten en het leven van de mensen, dan moet men het straatgeweld dat doden en gewonden heeft veroorzaakt ondubbelzinnig veroordelen. De beelden van jongeren die door gewelddadige opposanten worden geslagen, neergestoken en levend verbrand herinneren aan de ergste daden van het fascisme.
Ik herhaal onze solidariteit met de bolivariaanse en chavistische revolutie, met de burgerlijk-militaire eenheid van het Venezolaanse volk en met de regering onder leiding van de grondwettelijke president Nicolas Maduro.
Raúl Castro verwijst ook naar de gebeurtenissen in Brazilië en de vervolging van Arbeiderspartij en zijn historische leider Lula. We zijn ervan overtuigd dat enkel het respect voor de soevereiniteit en het mandaat van het volk het politieke systeem van dat land zijn legitimiteit zullen teruggeven, zo zei hij nog. En ook daar kan het Braziliaanse volk op de volledige solidariteit van Cuba rekenen.
Het socio-economisch model, de actualisering en het Strategisch Plan 2030De 537 (van de 596) afgevaardigden van het nationale parlement gaven verder hun goedkeuring aan de aanpassingen aan de eerder principieel goedgekeurde teksten over het socio-economisch model en de bijgewerkte richtlijnen voor de actualisering van de economie. Er werd ook gedebatteerd over het onderwijs, het toezicht op de bedrijven, de aandacht voor de jongeren, de vergrijzing. Daarnaast werden ook de resultaten van de discussies over het Strategisch Plan 2030 voorgesteld.
Raúl Castro verwees in zijn toespraak naar de brede discussie over de concepttekst over het socio-economisch model, de bijgewerkte Richtlijnen voor de actualisering en het Strategisch Plan 2030, waarover het parlement zich in december 2018 definitief zal uitspreken. “
Nooit eerder in de Cubaanse revolutie en in de geschiedenis van Cuba werden documenten op zo’n brede schaal bestudeerd en herhaaldelijk bediscussieerd”, zei hij, “waardoor we de actualisering van ons economisch en sociaal model kunnen voortzetten of, wat hetzelfde betekent, alles veranderen wat moet veranderen, en we zullen dat doen met de snelheid naargelang de consensus die we in onze maatschappij smeden en het vermogen om de zaken goed te doen, om grote vergissingen te vermijden die het succes van deze reusachtige opdracht zouden kunnen in het gedrang brengen”.
Bron: GranmaVertaling: E. Carpentier