Dr. Melissa Barber vertelt over de toestand in de Bronx, het Cubaanse gezondheidssysteem, de Cubaanse brigades en hoe haar Cubaanse opleiding haar helpt in deze moeilijke tijd. We willen zeker zijn dat niemand door de mazen van het net valt.
De coronaviruspandemie heeft het Amerikaanse gezondheidssysteem overweldigd, er zijn diepe structurele zwakheden blootgelegd, nergens meer dan in New York City. Hoe zou een gezondheidszorgsysteem dat mensen boven de winst stelt er dan uitzien?
In de South Bronx brengt dr. Melissa Barber de lessen in praktijk die ze meer dan tien jaar geleden heeft geleerd in haar opleiding als medisch student in Cuba aan de Latijns-Amerikaanse School voor Geneeskunde, of ELAM zoals het bekend staat onder de Spaanse initialen. Voor Barber begint de gezondheidszorg niet met een ambulancerit naar het ziekenhuis, maar met het organiseren van de gemeenschap en een diepe kennis van de behoeften van de buren. Barber is ook de coördinator voor het U.
S.-Cuba studiebeursprogramma dat gratis medische schoolopleiding biedt in Cuba voor aspirant-artsen die zich willen inzetten en beloven om – eens ze afgestudeerd zijn – terug te keren en te dienen in hun gemeenschappen.
Te midden van de pandemie nam ze onlangs een pauze om met The Indypendent te praten over hoe de South Bronx zich mobiliseert tegen COVID-19 en het Cubaanse medische systeem dat haar levenswerk heeft geïnspireerd.
Kun je de situatie in de South Bronx beschrijven en wat jij en de anderen met wie je samenwerkt doen om de pandemie het hoofd te bieden?
Hier in de South Bronx hebben we te maken met hetzelfde als in andere steden en staten: een toenemend aantal gevallen, supervol gestouwde ziekenhuizen die de hoeveelheid mensen die binnenkomen om te worden behandeld of beoordeeld met koortssymptomen, of longontsteking en griepachtige symptomen, niet aankunnen. Velen van ons die zich op supra lokaal niveau bevinden, kiezen voor een gemeenschapsorganiserende aanpak. We verzilveren al onze voorraden en middelen, zodat we een bron van steun kunnen zijn voor wat er in de gemeenschap gebeurt. We hebben een coalitie van groepen – South Bronx Unite, de Mott Haven Mamas en veel van de lokale huurdersverenigingen – die samen zijn gekomen.
Iedereen die is opgeleid in het Cubaanse gezondheidssysteem weet hoe de gezondheid van een gemeenschap te beoordelen en in noodsituaties te onderzoeken wat er aan de hand is. Een van de dingen die ik mijn huurdersvereniging vertelde is dat we ons moeten richten op de kwetsbare mensen in onze gemeenschap. Dat zijn onder andere de ouderen, mensen die baby’s en kleine kinderen hebben, mensen die aan huis gebonden zijn, mensen die meerdere risicifactoren hebben en echt vatbaar zijn voor een virus als dit.
We proberen de gemeenschap in kaart te brengen, te beoordelen waar onze kwetsbare punten liggen. We proberen een hulpbron te zijn voor de behoeften die in deze situatie kunnen ontstaan. We hebben veel van de medische middelen kunnen leveren, zoals handschoenen, maskers, Tylenol, Motrin. Gezinnen die hun baan zijn kwijtgeraakt en kinderen hebben die voedsel nodig hebben, wijzen we op middelen in de gemeenschap die hen kunnen helpen. We komen ook samen om geld in te zamelen zodat we daadwerkelijk boodschappen kunnen kopen voor gezinnen die het nodig hebben.
Is de aanpak die u volgt gebaseerd op uw opleiding in Cuba?
Absoluut. Iedereen die is opgeleid in het Cubaanse gezondheidssysteem weet hoe de gezondheid van een gemeenschap te beoordelen en in noodsituaties te onderzoeken wat er aan de hand is. Het gaat erom te kunnen beoordelen wie de kwetsbare mensen zijn die vatbaar zijn voor deze ziekte en een oogje in het zeil te houden voor het geval er iets gebeurt. We willen er zeker van zijn dat niemand door de mazen van het net valt en dat we alle benodigdheden hebben die nodig zijn als mensen zich moeten bedruipen of zichzelf moeten helpen totdat ze naar het ziekenhuis kunnen gaan waar ze op de juiste manier behandeld kunnen worden.
Dit is dus een benadering van de geneeskunde die net zozeer te maken heeft met het organiseren van de gemeenschap als met het herstellen van lichamelijke kwalen?
Absoluut. Een van de dingen die we hier in de Verenigde Staten doen is het scheiden van het volksgezondheidsaspect en het medische aspect van de dingen en we noemen ze twee aparte entiteiten. Maar iedereen die de volksgezondheid en de geneeskunde kent, weet dat ze met elkaar verweven zijn. Het organiseren van de gemeenschap maakt het mogelijk om waakzaam te zijn voor wat er aan de hand is en om de vinger aan de pols van de gemeenschap te houden. Maar je moet ook de gezondheidszorginfrastructuur hebben die nodig is om mensen daadwerkelijk te diagnosticeren en te behandelen om ervoor te zorgen dat ze niet in kritieke toestand geraken omdat ze niet op tijd gescreend of behandeld werden.
Een plaats die bijzonder hard getroffen is door COVID-19 is Noord-Italië, waar vele duizenden doden zijn gevallen. Cuba haalde onlangs de internationale krantenkoppen toen een brigade van enkele tientallen artsen in Italië aankwam om hun Italiaanse collega’s bij te staan. Kunt u de mentaliteit in Cuba beschrijven achter het sturen van artsen naar Italië en elders, terwijl Cuba zelf verre van een welvarend land is?
Een van de grootste ideeën die uit de Cubaanse revolutie is voortgekomen, was dat iedereen, als mensenrecht, toegang moet hebben tot gezondheidszorg en toegang moet hebben tot onderwijs. Cuba is er dus trots op dat dit de pijlers van de Cubaanse revolutie zijn, en dat hun bevolking daar altijd toegang toe zou hebben.
Uit de overtuiging dat gezondheidszorg en onderwijs voor iedereen een recht zijn, is het idee van het internationalisme ontstaan. Cuba gelooft dat het de hoeder is van zijn broer en zus. Dus wanneer een zusternatie wordt getroffen door een ramp of toegang zoekt tot gezondheidszorg of gezondheidsonderwijs voor zijn volk, zal Cuba een tandje bijsteken. Het is een van de basisprincipes van wat het als natie is. Daarom heeft Cuba niet alleen medische brigades naar Noord-Italië gestuurd, maar ook naar de bevolking van Suriname, Nicaragua, Venezuela, Jamaica, Grenada en China om het COVID-19 virus te bestrijden. De artsen die op deze missies gaan begrijpen dat ze vaak naar enkele van de meest afgelegen regio’s van deze landen gaan en de gezondheidszorg beschikbaar stellen aan mensen die er normaal gesproken geen toegang toe zouden hebben.
In het afgelopen jaar hebben nieuwe rechtse regeringen in landen als Brazilië en Bolivia de Cubaanse artsen de wacht aangezegd. Nu horen we echter dat de Braziliaanse regering misschien wil dat de Cubaanse artsen terugkomen als de pandemie in hun land in een stroomversnelling raakt. Kunt u ons daar iets meer over vertellen?
Helaas hebben we in de Verenigde Staten een geschiedenis van het demoniseren van Cuba. We hebben ook veel andere landen geprovoceerd om mee te doen met onze aanvallen. Dus veel van wat er in landen als Brazilië, die een rechtse regering hebben, is gedaan, was het uitroepen van de Cubaanse artsen tot “medische terroristen” of het afschilderen ervan als slecht uitgerust en niet goed genoeg getraind. We weten dat dit leugens zijn, en natuurlijk, als het geen leugens waren, zouden diezelfde landen niet vragen om dezelfde artsen opnieuw te sturen.
Zoals ik al eerder zei, gaan veel van de brigades die deze landen binnengaan eigenlijk naar de plaatsen waar de meeste artsen uit deze landen niet naartoe willen gaan. De ongelukkige prijs van de Cubaanse artsen die uit Brazilië, en uit andere landen, worden verdreven, is dat er in feite een leegte is ontstaan. De mensen die voorheen geen toegang hadden tot medische zorg zitten nu opnieuw in die situatie. De straf wordt gevoeld door Cuba, maar het wordt nog meer gevoeld door de mensen die niet meer gediend worden.
Hoe reageren de Cubanen op de pandemie in hun eigen land?
De derde, vierde en vijfdejaars geneeskundestudenten kloppen bij de mensen thuis aan om ervoor te zorgen dat niemand die griepachtige of respiratoire symptomen heeft die specifiek zijn voor het coronavirus thuis blijft. Wanneer ze iemand tegenkomen met deze symptomen, maken ze een punt om ze naar een plek te brengen waar ze gescreend kunnen worden om er zeker van te zijn dat ze geen COVID-19 hebben. Mensen die positief testen worden naar een van de medische centra gestuurd waar ze worden behandeld.
De overheid dringt erop aan dat mensen afstand houden en niet deelnemen aan bijeenkomsten. Ze hebben beslisst dat er minstens een maand lang geen toeristen in het land mogen komen om het aantal gevallen van COVID-19 dat ze nu hebben te verminderen. Ze zijn in staat om een crisis als deze aan te pakken omdat ze al eerder met noodsituaties te maken hebben gehad. Ze hebben nu te maken met veel tekorten als gevolg van het VS-embargo, maar als natie zijn ze verenigd, en ze doen wat nodig is om ervoor te zorgen dat COVID-19 niet breder wordt verspreid.
Tot slot, kan je iets meer zeggen over het studiebeursprogramma dat je superviseert en dat het mogelijk maakt voor studenten uit de arbeidersklasse om gratis geneeskunde te studeren in Cuba.
Wij zijn aangesloten bij de Interreligious Foundation for Community Organization-Pastors for Peace en faciliteren sinds 2001 de ELAM-U.
S. medical school scholarship. Mensen die geïnteresseerd zijn in het programma zouden naar IFCOnews.org moeten surfen. Op onze website hebben we een tabblad medische opleiding dat de vereisten van het programma en het standaard medische curriculum uitlegt. Het is een zevenjarig programma. Studenten krijgen een gratis medische opleiding als onderdeel van de studiebeurs. Hun uniformen, kamer- en bestuursfuncties en maaltijden zijn inbegrepen in dat onderwijs. Ze worden opgeleid tot een van de beste artsen ter wereld. De voorwaarde voor die studiebeurs is dat deze studenten zullen terugkeren om hier in de Verenigde Staten in de slecht bediende gemeenschappen te werken.
In de aanvraagprocedure eisen we wel dat de studenten een aantal pre-med-cursussen onder de knie hebben. We krijgen veel telefoontjes van mensen uit andere landen die in de Verenigde Staten wonen. We kunnen alleen beurzen faciliteren voor VS- en Puerto Ricaanse studenten op het vasteland. Elk land heeft zijn entiteit en zijn regering die zich bezighoudt met het faciliteren van de studiebeurs voor niet-Amerikaanse studenten.
We moedigen de studenten wel aan: wie geïnteresseerd is in geneeskunde, wie zich wil engageren in arme gemeenschappen in de Verenigde Staten, moet zeker naar ons kijken als een haalbare optie. We hebben ook de aanvraagtermijn dit jaar verlengd. Onze normale deadline is 15 maart. Gezien de situatie van het coronavirus hebben we de termijn verlengd. We weten niet wanneer we dat gaan afronden. Dus mensen die geïnteresseerd zijn kunnen op dit moment nog steeds de beurs aanvragen, en als ze nog meer vragen hebben, kunnen ze via de website ons te pakken krijgen, of ons bellen op 212-926-5757 ext. 5.
Portside