Voor zover wij weten, heeft deze nieuwe escalatie die op 5 juni is begonnen, de reeds erg strenge beperkingen voor VS- burgers om naar Cuba te reizen, versterkt en ook een absoluut verbod ingesteld voor alle soorten schepen uit de VS incl. cruiseschepen ons land aan te doen.
De bedoeling blijft dezelfde: politieke concessies van de Cubaanse natie verkrijgen, de economie verstikken en de bevolking schade toebrengen. In dit specifieke geval zijn de maatregelen ook bedoeld om te voorkomen dat de bevolking van de VS de Cubaanse realiteit leert kennen en zo meteen het effect van de dagelijkse lasterpropaganda tegen ons land zou ondervinden en tegengaan. Deze acties gaan voorbij aan de meerderheidsopinie van de burgers van de VS. Hun belangstelling voor Cuba door het uitoefenen van hun recht om te reizen werd bevestigd door het bezoek van 650.000 VS-burgers in 2018, waaronder een half miljoen Cubanen die in de VS wonen.
Op 17 april kondigde de National Security Advisor John Bolton, in een anti-Cubaans gezelschap met o.m verslagen huurlingen van Playa Giron en familieleden van Fulgencio Batista’s tirannieke handlangers, aan dat zijn regering niet-familiale reizen naar Cuba zou beperken. Zoals we allemaal weten, is deze persoon erin geslaagd de buitenlandpolitiek van de VS voor het westelijk halfrond te gijzelen en zo ook de vrede en stabiliteit in de hele regio.
De VS aarzelen niet om de Monroe-doctrine te versterken en zo de soevereine gelijkheid en het zelfbeschikkingsrecht van elke natie op het continent te ontkennen. De recente aanvallen op Cuba zijn gebaseerd op valse voorwendselen. De bekendste daarvan is de lasterlijke beschuldiging dat Cuba militair betrokken is in Venezuela, een leugen die publiekelijk werd verworpen door de Cubaanse regering. Ze gaan zelfs zo ver door schaamteloos voor te stellen onze overtuigingen en principes van buitenlands beleid van de Cubaanse revolutie te verloochenen, in ruil voor beloften van onderhandelingen of verlichting van de draconische en criminele maatregelen van de economische blokkade. Over de solidariteit van Cuba met de constitutionele president Nicolas Maduro Moros, de Bolivariaanse en Chavistische revolutie en de burgerlijke en militaire unie van zijn bevolking valt niet te onderhandelen. De meer dan 20.000 Cubaanse ontwikkelingswerkers die vrijwillig en ruimhartig sociale diensten verlenen in dat land, vooral in de gezondheidssector, zullen daar blijven zolang ze door de Venezolaanse bevolking worden verwelkomd, als onderdeel van onze samenwerking met dat zusterland. Voor ons Cubanen is verraad geen optie. We zijn niet naïef, we voeren al 150 jaar een zware strijd voor onze onafhankelijkheid en we hebben vanaf de eerste dag te maken gehad met de wereldveroverende ambities van het Noord-Amerikaanse imperialisme.
Cuba zal zich niet laten intimideren of afleiden van de essentiële en dringende taken als de ontwikkeling van onze economie en de opbouw van het socialisme. Nauw verbonden met elkaar, zullen we in staat zijn om de zwaarste uitdagingen aan te gaan. Ze zullen ons niet kunnen verstikken of tegenhouden.
Havana, 5 juni 2019Granma