Zestig jaar geleden, op 30 dec. 1958, brachten de Cubaanse revolutionairen onder leiding van Che Guevara de beslissende slag toe aan het leger van dictator Batista, in Santa Clara waar ze de ‘Tren Blindado’, de gepanserde trein van dictator Batista’s troepen overviel. In extremis probeert de CIA de revolutie nog te recupereren door een militaire junta te installeren.
Daarop kondigt Fidel een algemene staking af en het plan mislukt. Batista neemt de benen op 1 januari 1959 en de Cuba’s weg richting socialistische economische, sociale en politieke hervormingen ligt open. Drie jaar later, in 1962, verklaarde Fidel Castro Cuba vrij van analfabetisme. Deze ongeloofelijke prestatie van het Cubaanse volk kwam na een jaar van intense strijd waarbij naar schatting een miljoen Cubanen betrokken waren.
Van 1 januari tot 22 december 1961 reisden 100.000 jongeren naar het platteland om mensen te leren lezen en schrijven. Zij werden vergezeld van 15.000 arbeiders, die naar het platteland werden uitgezonden, 13.000 die na hun werk lessen in de fabrieken hielden en 15.000 professionele leraren die toezicht hielden op de operaties. Samen leerden ze 707.212 mensen lezen en schrijven, waardoor het alfabetiseringspercentage in Cuba in minder dan een jaar tijd steeg van rond de 50% naar 96 %.
Bij de aankondiging van het succes van de alfabetiseringscampagne 57 jaar geleden, zei Fidel Castro: “
Geen moment is waardvoller en spannender, geen moment zo vol trots en glorie als dit, waarin vier en een halve eeuw onwetendheid is verslagen”.
Hoe inspirerend dit verhaal ook is, het is maar één van de vele successen van de Cubaanse revolutie van de afgelopen 60 jaar. We kunnen het ook hebben over de herbebossing van 11 procent naar 30 procent , over het feit dat Cuba één van enige landen ter wereld is die vroegtijdig aan heel wat van de Milleniumdoelstellingen voldoet, zoals het uitroeien van extreme armoede. We kunnen het hebben over het ontwikkelen van een onderwijsstelsel van wereldklasse erkend door mondiale instellingen zoals UNESCO, het ontwikkelen van een geavanceerde medische wetenschap zoals bv. het ontwikkelen van een vaccin tegen longkanker, over de brigades van medisch personeel naar rampgebieden over de hele wereld, zoals in West-Afrika tijdens de ebola crisis. Of over het oprichten van een school om artsen uit enkele van de armste gebieden uit het Zuiden gratis op te leiden.
Of kijk naar vandaag, waar de Cubaanse festiviteiten rond 60 jaar Revolutie , plaatsvinden te midden een intens democratisch proces richting een nieuwe Cubaanse Grondwet. Dat debat werd gevoerd door bijna 9 miljoen Cubanen van 13 augustus tot eind november, in meer dan 133.000 vergaderingen. Het zorgde voor meer dan 760 amendementen en de wijziging van bijna 60 procent van de artikelen. Eind februari mogen alle Cubanen in een referendum over deze nieuwe Grondwet gaan stemmen. Al deze verwezenlijkingen vonden plaats op een klein Caribisch eiland, zonder grote grondstofrijkdommen, dat bovendien al sinds 1960 gewurgd wordt door een economische en financiële blokkade vanuit de VS. De langslopende economische sancties op het wereldtoneel, met als enig doel om Cuba’s keuze voor een ander maatschappijmodel af te straffen. Waarom? De Cubaanse revolutie heeft niet alleen het leven van de eigen burgers veranderd, maar ook dat van de werkende mensen over de hele wereld. Cuba toont ons een inspirerend praktijkvoorbeeld van socialisme en internationalisme. Met vallen en opstaan is Cuba erin geslaagd een ander maatschappijproject uit te bouwen waarin niet de winst centraal staat, maar de sociale, intellectuele en culturele ontwikkeling van de bevolking. Dat is natuurlijk de ware kracht van de Cubaanse revolutie en de bedreiging die ze vormt voor het Amerikaanse imperialisme en de reactionaire regeringen wereldwijd. Daarom ook dat de kritiek op het eiland, grotendeels in het Westen wordt gemaakt. Landen uit het Zuiden kijken helemaal anders naar Cuba en zijn verwezenlijkingen. Hoe straf is het eigenlijk niet dat Cuba, dat onder de zwaarste economische en politieke druk staat toch nog in staat is om de rest van de wereld de hand van vriendschap en solidariteit te reiken. Cubanen verklaren het als volgt: vanuit onze socialistische waarden geven we niet weg wat we extra hebben, maar delen we wat we hebben. Ook in 2019 zullen de Cubanen op ons kunnen rekenen om hun soevereiniteit en hun eigen keuzes te verdedigen en om komaf te maken met de VS-blokkade. Sluit je bij ons aan en maak zo je solidariteit met het Cubaanse volk en zijn revolutie sterker!
Dankjewel Cuba. Blijf ons inspireren Hasta la victoria Siempre