José Manzaneda is coördinator van Cubainformación, een Spaanse website die zich in de mediaoorlog tegen Cuba aan de kant van de Cubaanse revolutie schaart. De website brengt heel veel informatie en hekelt de manier waarop de multinationalpers over Cuba bericht. Hier volgen een paar voorbeelden.
Een politiek propagandalied tegen de Cubaanse regering, geproducet in Miami, zorgt wekenlang voor nieuws, reportages en interviews in de corporate media.
Maar wanneer duizenden mensen, onder wie veel Cubanen, in bijna honderd steden over de hele wereld optochten en demonstraties houden om de blokkade van de VS tegen het eiland aan de kaak te stellen, zoals op 27 en 28 maart het geval was, dan lezen we daar geen woord over.
Alles wat “goed” lijkt te spreken over het Cubaanse systeem wordt over het algemeen gecensureerd. Waar lezen we dat er in Cuba, in verhouding tot zijn bevolking, 40 keer minder doden vallen door Covid-19 dan in Brazilië of in de VS? Nergens. Maar het zal “het laatste land op het continent zijn dat zijn bevolking vaccineert”. Het mag dan het laatste zijn dat “begint”, maar het zal het eerste zijn dat “klaar” zal zijn met het immuniseren van “zijn gehele” bevolking: in de zomer, 60 %, en 100 % op het eind van het jaar. Het enige land bovendien dat dit met zijn eigen vaccins kan doen, ondanks een totale blokkade van de medische technologie. En het tweede land ter wereld in percentage van herstelde patiënten.
Bolivia, november 2019. De strijdkrachten eisen het aftreden van president Evo Morales, die in ballingschap gaat om zijn leven te redden. Rechtse groeperingen steken zijn partijkantoren en de huizen van politieke functionarissen in brand, die hun toevlucht zochten in een ambassade. Een feitelijke regering neemt de macht over en stelt door middel van een Opperste Decreet “het herstel van de orde” vrij van strafrechtelijke aansprakelijkheid. Deze “license to kill” resulteert in 37 doden door repressie. Maar de wereldpers vertelt ons vandaag dat de “staatsgreep” – altijd tussen aanhalingstekens – niet meer is dan een “stelling” of een “theorie van het officiële gezag”. Bijvoorbeeld, de Spaanse televisie: de openbare zender spreekt van een “vermeende staatsgreep”, Tele 5 van een “crisis die tot het aftreden van Evo Morales heeft geleid”, en La Sexta van “protesten die tot Evo’s aftreden hebben geleid”.
Mark Rutte heeft zojuist zijn vierde verkiezing in Nederland gewonnen, en zal daarmee 16 jaar op rij premier zijn. Net als Angela Merkel in Duitsland. Maar wie “klampt zich vast aan de macht”, volgens de Europese pers? Vladimir Poetin, Nicolás Maduro… en Evo Morales. Duidelijk, toch?
In Havana? Nee, in Madrid. Het is de Cañada Real, waar 4.500 mensen, onder wie 1.800 minderjarigen, al zes maanden zonder elektriciteit zitten. Zo maakten ze in januari een grote koudegolf door. Maar wat willen de Spaanse kranten ABC en El Mundo graag vertellen over deze armtierige nederzetting? Dat de politie marihuanaplantages ontmantelt.
In zijn jaarverslag erkent het VS- Ministerie van Volksgezondheid dat het zich heeft ingespannen om te voorkomen dat een Cubaanse medische brigade in Panama zou komen werken en dat het Russische Spoetnik-vaccin in Brazilië zou ingezet worden. Maar van een dergelijke immoraliteit van een “ministerie van Volksgezondheid”, vernemen we daar iets over in de westerse pers? Nee, alleen in de Russische of de Cubaanse pers.
De VN-Mensenrechtenraad heeft het effect van unilaterale sancties op burgers veroordeeld. Venezuela heeft een “olie-voor-vaccins”-programma voorgesteld, maar sancties van de VS en de EU verhinderen dit. Net zoals ze de toegang verhinderen tot 7 miljard dollar, eigendom van Caracas en bij internationale banken geblokkeerd. Waar blijven de aanklachten in de pers, de hoofdartikelen waarin de mensenrechten van de Venezolaanse bevolking aan de orde worden gesteld?
In Brazilië heeft de regering van Jair Bolsonaro opeenvolgende wetten aangenomen ten gunste van de zogenaamde “agro-business”, en ontelbare vergunningen voor het gebruik van pesticiden. Maatregelen die in het land zelf bestreden worden door activisten zoals Larissa Bombardi, een onderzoekster naar landbouwpesticiden die, na ernstige bedreigingen en een aanslag op haar huis, heeft aangekondigd dat zij in ballingschap zal moeten gaan.
Maar, denk eraan, waar geen democratie of vrijheid is… dat is in Cuba.https://www.cubainformacion.tv/special/20210405/90718/90718-cuba-ultimo-ultimo-primer-pais-en-vacunar