De Cubaanse minister verzekert dat er, ondanks het vijandige beleid van Donald Trump, geen weg terug is. InterviewDe Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodriguez is “uiterst optimistisch” over de betrekkingen met de VSen verzekert, ondanks de vijandige maatregelen van Donald Trump, dat er geen weg terug is na wat er is bereikt met voormalig president Barack Obama in 2014. “

Er is een historische trend die onomkeerbaar is”, zei Rodriguez . “

De betrekkingen tussen de VS en Cuba kunnen nooit meer dezelfde zijn als voor december 2014. De kanselier benadrukte dat de afkoeling onder het bestuur van Trump en zijn verscherping van de sancties deels te wijten zijn aan de herverkiezingscampagne van de Republikeinse magnaat voor 2020.-Wat is de huidige stand van zaken van de contacten tussen de Amerikaanse en Cubaanse overheid? Heb je al met Amerikaanse ambtenaren gesproken?-Nee, ik heb helaas geen officieel contact gehad, helaas. Er is sprake van een tegenslag in de bilaterale betrekkingen, maar er zijn nog steeds enkele gebieden van samenwerking, met name rechtshandhaving en nationale veiligheid. Maar wat de huidige stand van de betrekkingen bepaalt, is een sterke aanscherping van de economische, commerciële en financiële blokkade die humanitaire en economische schade veroorzaakt en alle Cubanen treft. Ook zij die in de VS en andere landen wonen, en de burgers van de VS zelf als gevolg van het verbod om naar Cuba te reizen. Het is betreurenswaardig; we hopen dat dit een tijdelijke situatie zal zijn.-Wat zijn volgens u de doelstellingen van dit beleid?-Nou, het zou nuttig zijn om dat aan het Witte Huis of het ministerie van Buitenlandse Zaken te vragen. Het is moeilijk te begrijpen. Er is een memo van april 1960 die dat beleid definieert, ondertekend door Lester Mallory. Het doel is om honger, wanhoop en de omverwerping van de regering uit te lokken omdat ze erkennen dat er in Cuba geen echte oppositie is. Het lijkt mij dat het een overblijfsel is van de Koude Oorlog, volstrekt achterhaald en in strijd met het internationaal recht en zelfs met het Verdrag van Genève tegen genocide, dat beschrijft de blokkade van Cuba als een daad van genocide die niet louter semantisch is.- Hoe ga je ermee om?-Welnu, er zijn altijd communicatiekanalen geweest tussen de twee regeringen en als het Amerikaanse politieke establishment vooruitgang wil boeken met Cuba, dan heeft het de perfecte middelen om dat te doen, zoals de ambassades in beide hoofdsteden, waarvan de normale werking helaas is aangetast door de inkrimping van het personeel en de inkrimping van de consulaire diensten op de VS-ambassade in Havana, wat ernstige gevolgen heeft voor de gezinshereniging en het reizen van de Cubanen naar de VS.

Zeshonderdduizend VS-inwoners bezochten Cuba vorig jaar onder hen 400.000 Cubanen die in de VS wonen, en in de afgelopen jaren hebben een miljoen Cubanen de VS voor korte tijd bezocht. Er is een belangrijke band tussen de twee volkeren, tussen talrijke instellingen. Culturele banden zijn essentieel voor de communicatie tussen de twee volkeren. Ondanks een zeer ongunstige politieke situatie blijft de samenwerking bestaan op gebieden als justitie, rechtshandhaving en justitiële samenwerking. Het is echter zeer betreurenswaardig dat er geen officiële communicatiekanalen zijn en dat er niet eens een bijeenkomst is om kwesties te bespreken die de hoogste prioriteit hebben, niet alleen vanuit Cuba maar ook vanuit de VS, zoals migratie.-Dus, hangt het voor u allemaal af van de verkiezingen van 2020 (VS), wat mogelijke vooruitgang betreft en tot die tijd?-Nee, ik denk het niet. Ik ben zeer optimistisch, het lijkt mij dat er een historische accumulatie is, een historische trend die onomkeerbaar is. De betrekkingen tussen de VS en Cuba kunnen nooit meer dezelfde zijn als vóór december 2014. Er hebben zich essentiële gebeurtenissen voorgedaan, er zijn onomkeerbare niveaus van communicatie en wederzijdse kennis tussen de twee volkeren opgebouwd. Het is dus waarschijnlijk dat de politieke situatie nog een tijd ongunstig zal zijn, vooral tijdens het verkiezingsjaar, dat voor ons altijd moeilijk is, aangezien Florida een zgn. swingstate is. Maar het gaat waarschijnlijk om een politieke misrekening. Wie denkt dat het aanscherpen van de blokkade tegen Cuba of het terugdraaien van de bilaterale vooruitgang meer stemmen zal opleveren is volgens mij fout. Het lijkt mij aangetoond dat de meerderheid van de Cubanen die in Florida wonen, de vooruitgang in de richting van normalisering van de betrekkingen en de opheffing van de blokkade steunen. In ieder geval zijn politieke conjuncturele verhoudingen altijd kortstondigWe hebben alle politieke wil om nu verder te gaan. Ik geloof niet dat een regering in een geglobaliseerde wereld de banden die tussen twee landen die veel gemeenschappelijke culturele aspecten en een lange gemeenschappelijke geschiedenis hebben, kan breken. De stromen van vrije en ware informatie zijn niet tegen te houden. -Als een Democraat wint in de V.

S., kan de vooruitgang die onder Obama is geboekt dan worden hersteld?-Nou, dat is een hypothetische vraag. Het beleid van de V.

S. ten aanzien van Cuba, gezien vanuit ons land, is geen partijpolitieke kwestie, zelfs geen politieke kwestie, maar een van beschaafde co-existentie tussen twee naburige staten, zeer onevenredig omdat de ene een supermacht is en de andere een klein eiland in ontwikkeling, maar dat heeft dan weer aantrekkelijke, comparatieve voordelen. Het beschikt bijvoorbeeld over geavanceerde medische technologieën of producten die niet bestaan of niet worden gebruikt in de VS, zoals een zeer succesvol therapeutisch vaccin tegen longkanker of een behandeling tegen diabetische voetzweer. Dus waarom zou je daar niet van genieten, ondanks de grote politieke verschillen tussen de twee regeringen? Waarom ontwikkelen we niet een beschaafde co-existentie zoals de VS heeft met andere landen met wie ze qua politiek systeem nog meer verschillen, of met landen waarmee ze een conflict hebben gehad of met landen wet wie ze nu enorme spanningen van een andere aard hebben.-U zei in de Algemene Vergadering dat Cuba “immorele uitnodigingen” heeft gehad om zijn principes te verraden in ruil voor olie. U sprak van “dubieuze vriendschappen”. Wat bedoelde u? Uit welke landen kwamen deze aanbiedingen en in ruil daarvoor?-In deze periode heeft het land veel directe en indirecte bedreigingen ontvangen via een ongekende aanscherping van de Amerikaanse blokkade tegen Cuba. We hebben lijsten met extreme sancties gezien die eerder lijken te voldoen aan een oorlogstoestand dan aan de relatie tussen een grote mogendheid en een klein eiland dat gemakkelijk in Hudson Bay past. Het laatste voorwendsel om de blokkade van Cuba aan te scherpen heeft echter inderdaad te maken gehad met hemisferische of regionale ontwikkelingen, en het is waar dat Cuba met nog extremere blokkademaatregelen wordt bedreigd als we standpunten die voor ons van essentieel belang zijn voor het buitenlands beleid niet veranderen. En het is ook waar dat ons in ruil daarvoor olie onder preferentiële voorwaarden wordt aangeboden. We hebben geantwoord dat we geen waardigheid zullen ruilen voor olie. -Kunt u explicieter zijn over waar deze aanbiedingen vandaan komen? Komen ze uit de Verenigde Staten, uit derde landen? Hoewel ik moet erkennen dat de meest recente blokkadeacties van de VS, in de laatste zes maanden, tegen olietransporten naar Cuba, brutaal, ongekend, onconventioneel zijn: o.a. een ongebreidelde vervolging van het vervoer van brandstoffen over zee, sancties tegen transportbedrijven, dreigementen tegen de registratie- of vlaggenregeringen van die schepen, sancties tegen verzekerings- en herverzekeringsmaatschappijen, …… die nu begin september een zeer tijdelijke schaarste voor ons hebben gecreëerd. Het lijkt mij dat het antwoord in uw eigen vraag ligt. Met andere woorden, wie kan Cuba bedreigen met een verdere aanscherping van de Amerikaanse blokkade?-En heeft het te maken met de houding van Cuba ten opzichte van Venezuela? Of is het een mengeling van Venezuela en socialisme in Cuba?- Je zou dit moeten vragen aan de auteurs van dit zeer ideologische en electoraal gemotiveerde standpunt. Het lijkt me dat het vandaag de dag om een electorale kwestie gaat, eerlijk gezegd, die van essentieel belang is. Het is mijn oprechte indruk. Het lijkt me echter dat er twee elementen zijn: ten eerste de terugkeer naar het verleden in veel aspecten van het VS-beleid ten aanzien van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, de herrijzenis van de doctrines die zelfs in een ander tijdperk niet correct waren of moreel niet werkten of zelfs niet werkten, zoals de Monroe-doctrine; of een sfeer van McCarthyisme.

Men lijkt historisch gezien terug te keren naar decennia die door de mensheid en de VS- samenleving zijn verlaten. Het halfrond is veranderd, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied zijn veranderd, of hebben zichzelf uitgerust met hun eigen instrumenten, en accepteren niet meer dat ze op dezelfde manier behandeld worden als in het verleden, als de achtertuin van de Verenigde Staten, noch dat ze bedreigd worden met kanonneerbootdiplomatie, zoals het toen werd genoemd.-Laten we het over mensenrechten hebben. Er zijn verschillende activisten, dissidenten en journalisten die hebben geklaagd dat ze gereguleerd worden wanneer ze het land proberen te verlaten, dat wil zeggen dat ze niet mogen reizen. Wat is de rechtvaardiging voor deze maatregel?-Ik weet niet waar je precies op doelt, je moet het geval per geval bekijken. De huidige Cubaanse immigratieregels lijken sterk op die van gelijk welk ander land en op gelijk welk modern immigratiebeleid. Er staan o.a. beperkingen in voor mensen die geheime informatie kennen, dat wil zeggen, eerdere posities in de regering, enzovoort.

Clarin