Op 12 juli 1997 worden de stoffelijke resten van Che Guevara naar Cuba overgebracht. Na een erebegrafenis krijgt hij een laatste rustplaats in Santa Clara, de stad waar hij met een beslissende veldslag het licht op groen zette voor de overwinning van de Cubaanse revolutie. “Een strijder kan sterven, maar zijn ideeën blijven levend.

Wat deed een man van de VS op de plaatswaar Che gewond en gevangen was?

Waarom dachten ze dat als ze hem dooddenhij zou verdwijnen als strijder?

Hij is nu niet meer in La Higuera,hij is overal waar voor een rechtvaardige zaak gestreden wordt.” (1) Op 12 juli 1997 kwamen de resten van Che Guevara in Cuba aan. Jaren van intensief zoeken naar zijn stoffelijk overschot en dat van zijn strijdmakkers in Bolivië waren eraan vooraf gegaan. Samen met de resten van zes strijdmakkers werden ze daarna eerst opgebaard op de Plaza de la Revolución in Havana. Duizenden Cubanen schoven gedurende vele uren aan om een laatste groet te kunnen brengen. Diepe ontroering en ook vreugde, dat de grote guerrillero eindelijk met gepaste eer begraven zou worden. Daarna voerde een karavaan hen naar Santa Clara, waar Che eens door de beslissende slag om de bevrijding van de stad het licht op groen zette voor de revolutionaire overwinning. “Jullie zijn het regiment dat ons komt versterken in onze strijd tegen het imperialisme en voor een betere wereld” zou Fidel Castro zeggen in zijn afscheidsrede op 17 oktober in Santa Clara, waar een gedenkteken en mausoleum reeds vele jaren wachtten op de terugkeer van Che Guevara naar Cuba. Samen met hem kregen zijn Cubaanse, Boliviaanse en Peruaanse strijdmakkers een laatste rustplaats op Cubaanse bodem. Op wens van hun familieleden. Bij het aankomen van de resten van haar vader en zijn strijdmakkers richtte Aleida Guevara, dochter van Che, zich in naam van hun kinderen als volgt tot Fidel : “Liefste comandante,Meer dan 30 jaar geleden namen onze vaders afscheid van ons. Ze vertrokken om het ideaal van Bolívar en Martí, een eengemaakt en onafhankelijk continent, verder te zetten. Maar ook zij kenden de overwinning niet.

Ze wisten dat grote dromen enkel waargemaakt worden via immense opofferingen. We zagen hen niet meer terug. In die tijd waren we bijna allemaal nog heel jong. Vandaar zijn we mannen en vrouwen en beleven we, misschien voor het eerst, ogenblikken van veel pijn, van intens lijden. We weten hoe alles gebeurde en we lijden daaronder.

Vandaag komen hun resten bij ons aan. Maar ze komen niet als overwonnenen; ze komen veranderd in helden, eeuwig jong, dapper, sterk, onbevreesd.

Niemand kan ons ontnemen dat ze steeds zullen leven, aan de zijde van hun kinderen, in en door het volk.

Zij wisten dat als ze dat zo hadden beslist, zij terug hadden kunnen komen naar het vaderland en dat ons volk ze met liefde had ontvangen en hun wonden verzorgd. En ze wisten dat jij hun vriend en hun leider zou blijven.

Daarom vragen we u , comandante, ons de eer te verlenen hun resten te ontvangen. Want meer nog dan onze vaders, zijn ze zonen van dit volk dat u zo eervol vertegenwoordigt.

Ontvang uw soldaten, uw kameraden die terugkeren naar het vaderland.

Ook wij zijn bereid ons leven te geven.

Tot de overwinning altijd.

Vaderland of de dood ! We zullen overwinnen !” https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-1-de-jeugdjaren-1928-1951https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-2-eerste-reis-door-latijns-amerika-1951-1952https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-3-tweede-tocht-door-latijns-amerika-1953-1954https://cubanismo.net/nl/artikels/biografie-che-guevara-4-de-sierra-maestra-1955-58https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-5-de-beginjaren-van-de-revolutie-1959-1964https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-6-de-missie-congo-1965https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-7-eindstation-bolivia-1966-1667https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-8-terug-cubaBibliografieCupull A. & Gonzalez F., Ciudadano del Mundo, 1997.

Guevara E., Petit Bréviaire de la Révolution, 1998.

Guevara E., Obras escogidas 1957-1967. 2dln. 1991.

Tu eterna presencia. Tributo al Che y sus compañeros de la gesta boliviana, 1997. Noten(1) Fidel Castro, toespraak in Santa Clara, 17 oktober 1967