In de eerste jaren na de machtsovername bekleedt Che verschillende topfuncties: hij is voorzitter van de Nationale Bank, wordt minister van industrie en trekt de wereld rond als ambassadeur van de revolutie. Hij hertrouwt met Aleida Guevara en ze zullen samen vier kinderen hebben. «Wij vormen de hoeksteen van de vrijheid in Latijns-Amerika.» (1) Bij het ochtendkrieken van nieuwjaar 1959 vlucht dictator Fulgencio Batista Zaldivar het land uit. De Cubaanse revolutie overwint. Che krijgt op 9 februari 1959 uit erkentelijkheid de Cubaanse nationaliteit. Hij hertrouwt met Aleida Guevara, die hij in de campagne rond Santa Clara leerde kennen. Samen zullen ze vier kinderen hebben: Ernesto, Aleida, Camilo en Celia. Van juni tot augustus reist hij aan het hoofd van een officiële delegatie naar de Verenigde Arabische Emiraten en Egypte waar hij Nasser ontmoet. De reis gaat verder naar India, Thailand, Japan, Indonesië en Pakistan. Ze keren terug over Oost- en West-Europa om af te sluiten in Marokko. Bij zijn terugkeer verklaart Che zich vooral verrast door de grote sympathie die de Cubaanse revolutie overal in de wereld oproept.

Naast zijn diplomatieke functies neemt hij ook die van directeur van de Nationale Bank en die van minister van Industrie waar. Op 17 oktober raadt Che de universiteitsstudenten aan: “(…) in contact te treden met het volk, niet om het te ‘helpen’ met kennis of eender wat – zoals een aristocratische dame die de bedelaars een geldstuk wil toestoppen – maar om deel te gaan uitmaken van de revolutionaire krachten die vandaag Cuba regeren. Om jullie schouders onder de praktische uitbouw van de revolutie te zetten en zo tegelijkertijd ervaring op te doen die misschien nog veel belangrijker is dan alle interessante zaken die jullie in de lessen leren.” Op 23 november leidt hij de eerste “dag van vrijwillige arbeid” in Cuba. In september ’60 zegt hij over de verdeel-en-heerspolitiek van het imperialisme: “Ze dringen binnen daar waar de massa onverschillig blijft en proberen haar te verdelen: zwart tegen blank, de slimmere tegen de iets tragere, de analfabeten tegen hen die school gelopen hebben,… en daarna verdelen ze hen nog verder onder in vakjes tot er niets meer overblijft dan het individu, en daarvan maken ze het centrum van de samenleving (…) Wij moeten het volk bewijzen dat zijn kracht erin bestaat zich niet beter te voelen dan een ander, in de kennis van de eigen, individuele beperkingen, in het bewustzijn van de kracht van de eenheid: dat twee steeds meer kunnen dan één, tien meer dan twee, honderd meer dan tien en zes miljoen meer dan honderd!!” Op het einde van het jaar 60 stelt de VS een volledige handelsblokkade tegen Cuba in. Che leidt een officiële Cubaanse delegatie in een rondreis langs verschillende socialistische landen: van de Sovjet-Unie en Oost-Europa naar China en Noord-Korea. Van daar terug naar de Sovjet-Unie, Oost-Duitsland en Tsjecho-Slowakije. Begin ‘61 verbreekt de VS alle diplomatieke betrekkingen met Cuba. 17 januari 1961: In Congo bezetten reactionaire milities Leopoldville en wordt de leider van de patriottische troepen, Patrice Lumumba, vermoord samen met zijn naaste medewerkers. Op 15 april van dat jaar worden de luchthavens van Cuba worden door VS-vliegtuigen gebombardeerd. Op 17 april is er deVS-invasie in de Varkensbaai: 1.500 CIA-huurlingen vallen met de steun van de Amerikaanse vloot en luchtmacht Cuba binnen. De contra’s willen een volksopstand ontketenen. In amper 72 uur echter worden ze door de Cubaanse bevolking compleet verslagen. 1.200 van hen worden gevangen genomen. 17 mei ‘64: geconfronteerd met nieuwe sabotagedaden van het imperialisme in een haven in het zuiden zegt hij: “Wij hebben rendez-vous met de geschiedenis, en we kunnen het ons eenvoudigweg niet permitteren schrik te hebben! We moeten hetzelfde enthousiasme en hetzelfde geloof aanhouden. Met de linkerhand fabrieken bouwen, met de rechter het geweer richten en met de twee hielen de wormen verpletteren.” In augustus heeft hij het over de situatie in Congo: “Wat gebeurt er in Afrika, waar nauwelijks twee jaar geleden de eerste minister van Congo vermoord en gevierendeeld werd, waar de Noordamerikaanse monopolies zich installeerden en de strijd om Congo te bezitten is losgebarsten? Waarom? Omdat daar koper en radioactieve mineralen in de ondergrond zitten, omdat Congo uitzonderlijke strategische grondstoffen bezit. Daarom werd een volksleider vermoord die de naïviteit had in rechtvaardigheid te geloven zonder er zich rekenschap van te geven dat het recht door de macht wordt verdreven. Zo werd hij een martelaar van zijn volk.” En in november: “Vandaag speelt zich in het verre – maar tegelijk zeer nabije – Congo een geschiedenis af die we moeten volgen en die ons een les kan zijn. Gisteren bezetten Belgische para’s Stanleystad, richtten er een slachting aan en zetten een ‘orgelpunt’ achter de actie door het standbeeld van Lumumba – omwille van wie ze de moorden pleegden – op te blazen.” Twee weken later spreekt Che de algemene vergadering van de VN toe in New York. Hij klaagt in krachtige bewoordingen de rol van de VN aan bij de moord op Lumumba en bij het in het zadel hijsen van Tshombe als Congolees president, uitgerekend dezelfde man die met Belgische hulp gepoogd had de provincie Katanga van de rest van de Congolese natie af te scheuren. “Alle vrije mensen ter wereld moeten zich bereid verklaren de Congolese misdaad te wreken.” https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-1-de-jeugdjaren-1928-1951https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-2-eerste-reis-door-latijns-amerika-1951-1952https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-3-tweede-tocht-door-latijns-amerika-1953-1954https://cubanismo.net/nl/artikels/biografie-che-guevara-4-de-sierra-maestra-1955-58https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-5-de-beginjaren-van-de-revolutie-1959-1964https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-6-de-missie-congo-1965https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-7-eindstation-bolivia-1966-1667https://cubanismo.be/nl/artikels/biografie-che-guevara-8-terug-cuba Noten (1) ‘Politieke soevereiniteit en economische onafhankelijkheid’, 8 maart 1960.