Op 10 januari viert Nicolas Maduro het eerste jaar van zijn tweede ambtstermijn. Wat waren zijn sterke en zwakke punten in een tumultueus 2019? Een levende legende in Venezuela, Julio Escalona, analyseert de prestaties van de president en benadrukt zijn grote verdienste: “

Hij heeft de oorlog gewonnen zonder die te voeren”.”

Er zijn decennia waarin niets gebeurt en weken waarin decennia voorbijgaan. Julio Escalona, lid van de Nationale Assemblee, haalt Lenin aan om de regering van Nicolás Maduro te analyseren. 2019 kende schokkende gebeurtenissen ontketend: Juan Guaidó riep tot president uitgeroepen. Er werd geprobeerd een zending ‘solidariteitshulp’ naar het land te forceren. Het land zat plotseling zonder elektrische energie op het hele nationale grondgebied. Er was nog een andere couppoging en ook aanvallen op kazernes.

In elk van deze opgezette crises, “wreef nationaal en internationaal rechts zich in de handen: nu stort de regering snel in. Maar nee, Maduro verraste ze met een of andere maatregel. hijverraste hen omdat ze hem onderschatten, en ze onderschatten het Venezolaanse volk nog meer”, zegt Escalona.

Julio Escalona, een levende legendeEconoom, leraar, auteur van zeven boeken; hij was in zijn jeugd studentenleider en een van de bevelhebbers van het Antonio José de Sucre Guerrilla Front, dat in de bergen en vlaktes van oostelijk Venezuela opereerde. Met een uitgebreide politieke carrière was hij in de jaren 2008-2014 ambassadeur, plaatsvervangend permanent vertegenwoordiger van de Bolivariaanse Republiek Venezuela, bij de VN. Hij heeft de Socialistische Liga opgericht en is lid van de Politieke Raad van de PSUV: Verenigde Socialistische Partij van Venezuela. Zijn leven valt samen met een groot deel van de recente geschiedenis van Venezuela. Hij is een levende legende.

Escalona is een kritische Chavista, tegen het flirten met dubbelzinnige politieke standpunten. Hij verdedigt consequent het Venezolaanse revolutionaire proces, maar analyseert dialectisch de complexe Venezolaanse situatie. In december 2018 verraste hij het land door een uitgebreide toespraak te houden op de Nationale Vergadering, waar hij onder andere de overdracht van de voedseldistributie aan inefficiënte kapitalistische bedrijven ter discussie stelde, opriep tot de opheffing van het Ministerie van Voedsel en suggereerde dat “de regering geïnfiltreerd is “.

Een jaar later stelde Julio Escalona: “

Het is noodzakelijk dat president Maduro een oorlogskabinet vormt. Ministers moeten uit hun zwarte wagens stappen en het leven en de behoeften van de mensen delen. Op economisch vlak roept hij op tot “verdieping van de socialistische maatregelen, verre van deze te matigen”. Of we gaan in de richting van het socialisme of we gaan ten onder.

Deze kritische stem, met de autoriteit van een uitgebreide staat van dienst, wordt 82 op de vooravond van de eerste verjaardag van Nicolás Maduro’s tweede termijn. In een uitgebreide toespraak wees hij op de sterke en zwakke punten, bedreigingen en kansen van het bestuur van de Venezolaanse president in 2019. Een echte SWOT Strenghts-Weaknesses- Opportunities- Threaths-analyse).

SWOTEr kwam in ’19 een effectieve verhoging van het reële salaris en een heroverweging van het monetaire beleid dat zowel door de interne rechtervleugel als de VS onder de druk werd gezet. Die strijd gaat tot op de dag van vandaag door via de uitgifte van petroleumobligaties, en de erop gebaseerde virtuele munt de Petro, die op de interne markt gebruikt worden om betalingen, banktransacties, aankopen, enz te doen. Dit is in een experiment en we moeten nog even wachten voor een degelijke evaluatie.

In december liepen de straten en winkelcentra van Caracas zoals vroeger vol kooplustigen. Wie vandaag in Caracas rond loopt, ziet niet meteen een diepe oorlogscrisis. Toch zijn de prijzen feitelijk vrijgemaakt, de productie van basisgoederen is nog steeds onvoldoende en de invoersubstitutie (nvdr: eigen productie opvoeren om dure import te verminderen) blijft traag verlopen.

Het succes van president Maduro op het gebied van het buitenlands beleid en de diplomatie is opvallend. In de gevechten – zowel in de Algemene Vergadering als in de VN-Veiligheidsraad en de Mensenrechtenraad – hebben we met de steun van onze bondgenoten, o.m; China en Rusland, de overwinning behaald. Over het geheel genomen hebben we in elke arena waar we tegen Trump en zijn vertegenwoordigers stonden, gewonnen.

Ook op het gebied van directe pogingen om de regering omver te werpen zijn er klinkende overwinningen behaald. We wonnen op 23 februari aan de grens met Colombia; op 30 april tegen een poging tot staatsgreep die zou beginnen met de overname van de Carlota-basis in Caracas; tegen de pogingen in december om militaire kazernes over te nemen; tegen de poging tot moord op president Maduro op 4 augustus 2018 en tegen de verschillende gewelddaden die in het hele land zijn georganiseerd.

Zwakke punten:Het prijsbeleid: de overheid heeft tot nu toe geen manier gevonden om de permanente stijging, die de bevolking zwaar treft en sectoren op de rand van de hongersnood heeft gebracht, in te dammen. De regering heeft zich wel permanent ingespannen via een systeem van herverdeling door directe subsidies aan de bevolking en maatregelen als het gebruik van de Petro voor transacties op de interne markt. Maar de inflatie blijft een ernstig probleem.

De sociale klassen die de Venezolaanse samenleving blijven domineren blijven dezelfde die het land sinds de koloniale tijd hebben gedomineerd. De importhandel en de banken blijven de structuur van de Venezolaanse economie markeren. Zolang dit conflict niet definitief is opgelost ten gunste van de uitgebuite klassen, zullen we zien dat de economie zich nauwelijks zal herstellen tvv het land en de meerderheid van de bevolking.

Corruptie en inefficiënte bureaucratie zijn het gevolg van deze situatie. Corruptie is niet enkel een ethisch probleem. De bureaucratie is bijvoorbeeld inefficiënt bij het binnen halen van de winsten uit olieproductie. Maar het is zeer efficiënt in het uitstrooien ervan, dat wil zeggen de overdracht van olie-inkomsten aan de grote transnationale monopolies die in het land actief zijn en van daaruit aan de internationale banken. Op die manier blijft de winst wegstromen naar het internationale financiële systeem zit. Na 20 jaar Bolivariaanse revolutie is deze situatie slechts gedeeltelijk veranderd.

Bedreigingen:De blokkade en de door Trump opgelegde sancties zijn een zware klap voor delen van het volk die op de rand van de honger staan en ernstige ontberingen lijden. Het doel van de vijanden van Venezuela is om van het dagelijks leven een inferno te maken.

De “denktanks” hebben hun acties gericht op de vernietiging van solidaire waarden en de verbeeldingskracht en van de bevordering van individualistische, egoïstische waarden en gedragingen. Dit is wellicht het belangrijkste ‘slagveld’ dat in de schaduw ligt.

Intussen wordt er openlijk met militaire interventie gedreigd. Het is geen loze dreiging, ze is reëel in de huidige omstandigheden. Venezuela kan militair worden aangevallen. Maar de overheidsinlichtingendienst heeft de terroristische militaire acties op tijd ontdekt en geneutraliseerd.

Kansen:Er is ernstige concurrentie tussen verschillende transnationale oliemaatschappijen, waarvan sommige in de Verenigde Staten zijn gevestigd, voor investeringen in de Orinoco Oil Belt. De sancties van Trump voorkomen dit, zodat ze de bieding aan Russische en Chinese bedrijven verliezen. Zullen deze transnationale bedrijven blijven wachten tot Trump Maduro ten val brengt? Ik denk dat deze bedrijven zullen proberen een akkoord te bereiken met Maduro, want zijn omverwerping lijkt niet echt in zicht te komen. Het verstrijken van de tijd lijkt de Venezolaanse regering te bevoordelen, die laat zien dat ze de opeenvolgende crises aan kan.

Sinds president Chávez heeft het Chavismo een sociale basis verworven die hem trouw blijft. In die tijd was er een reëel proces van herverdeling van de olie-inkomsten en werden de reële inkomsten verhoogd. Gezondheidszorg, onderwijs en de massale bouw van woningen begonnen de gemarginaliseerde bevolking te bereiken. Daarom kritiseren en klagen mensen nu, maar in deze tijden van crisis en agressie is het Chavisme erin geslaagd om marsen en immense concentraties te blijven houden van miljoenen mensen vol van anti-imperialisme en patriottisch bewustzijn.

Conclusie: Maduro heeft Trump verslagen zonder een schot te lossen.

Kortom, voor Escalona is de balans positief: “

Nicolas Maduro is een Latijns-Caribische president die bijna zonder een schot te lossen Trump heeft verslagen, de president van de Verenigde Staten. Maduro heeft een principe van Sun Tzu vervuld: de oorlog winnen zonder hem te voeren. Dit is een grote verdienste.”

Het nieuwe jaar kan vol verrassingen zitten,” voegt hij eraan toe. “

Hoe lang zal de onzekerheid duren en hoe ver reikt ze nog? Aan de kant van Trump is er sterke druk om de kwestie Venezuela ‘op te lossen’, maar zoals generaal Pablo Morillo toegaf tijdens onze onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje. Na jaren van oorlog moest hij bekennen dat “Venezuela een harde noot is om te kraken.”Diario de Vallarte