Wie ‘onze’ westerse manier van leven absoluut de beste vindt, ziet in alles dat niet loopt zoals je het thuis verwacht, een signaal van dictatuur. Alles wat misloopt, wordt dan vertaald als armoede, overregulering, te lage lonen, bestraffing van kritische burgers, communistische propaganda,enz. Het politieke systeem in Cuba heeft gelijkenissen met ons systeem (lokale verkiezingen om de 2,5 jaar, nationale verkiezingen om de 5 jaar), maar er zijn ook grote verschillen. Het grootste verschil is de invulling en de rol van een politieke partij die totaal verschillend is als bij ons.  In Cuba is het niet de partij die de kieslijsten opstelt. De mensen zelf in  buurten, verenigingen en werkplekken stellen kandidaten voor. In Cuba is er bijgevolg een sterkere band tussen verkozenen en lokale bevolking, en dus ook een grotere betrokkenheid.