Vandaag vieren we de 97e verjaardag van Fidel Castro. Hij is geboren op 13 augustus 1926 en overleden op 25 november 2016. Hij blijft een rijke inspiratiebron, voor de Cubanen en voor de wereld. De Cubaanse media besteden natuurlijk de nodige aandacht aan deze verjaardag. We verwijzen hier in het bijzonder naar de bijdrage van journalist Luis Alberto Portuondo (Granma, 10 augustus 2023), waarin hij een verband legt met de huidige moeilijke situatie in het land.“Fidel schrok er niet voor terug om kritiek te leveren en te corrigeren, ook vanuit het individu. “Sommigen drijven de prijzen op omdat ze winst willen maken en premies uitbetalen door om het even welke prijs voor om het even wat te vragen”, zei hij in 1986, in een toestand die zeer vergelijkbaar was met die van nu. Twintig jaar later zou hij aan Ignacio Ramonet bekennen: “een van de grootste fouten die we in het begin, en nog vele keren in het verloop van de revolutie, hebben gemaakt, was te geloven dat iemand wist hoe het socialisme wordt opgebouwd”.

Portuondo beveelt aan om Por el camino correcto te lezen, een in 1987 uitgegeven compilatie van toespraken van Fidel in de periode van april 1986 tot december 1987, die hij onontbeerlijk vindt voor de modernisering van het economisch model en voor een doeltreffend politiek en ideologisch werk. Fidel roept op om “rentabiliteit te beogen, maar op een ernstige manier en door grondige discussie (…) en daarbij de productiekosten werkelijk te verminderen, de productiviteit te verhogen, de werkdag te benutten, de techniek aan te wenden, het werk goed te organiseren, zonder overtollig personeel” en, anderzijds, “zonder afstand te doen van het bewustzijn, van de hulpmiddelen van de mensen, het politieke en revolutionaire werk (…), de solidariteitsgeest onder de mensen (…) en van het revolutionaire gedachtegoed en het voorbeeld van Che”. Denken als land berust op de fidelistische gedachte dat “het eerste wat een leidinggevende zich moet afvragen niet is wat zijn bedrijf erbij kan winnen, maar hoe het land er meer zal bij winnen”. En moeten alleen de leiders aan het gemeenschappelijk belang denken? Neen, hoewel dat hun belangrijkste opdracht is. Wij moeten ons allemaal inzetten voor de familie waartoe we behoren, voor de familie die we maken en voor de maatschappij waarin we samenleven.”