Ex-guerrillastrijder en senator Gustavo Petro werd afgelopen 19 juni verkozen tot nieuwe president van Colombia. Francia Márquez, een jonge Afro-Colombiaanse vrouw en milieu- en mensenrechtenactiviste, wordt de nieuwe vicepresident. Een progressief Colombia is bijzonder hoopgevend voor het hele continent, en zeker voor landen als Venezuela en Cuba. Lees hier (delen van) zijn veelbelovende inauguratietoespraak.

Enkele uittreksels uit zijn inauguratietoespraak (tussentitels van de redactie)Op het volk steunenHier, zoals altijd op de tocht van mijn bestaan, zijn de mensen. De nederige handen van de arbeider, hier zijn de boerinnen en zij die de straten vegen. Hier zijn de harten van de arbeiders, de idealen van hen die lijden, hier zijn de werkende vrouwen die mij hebben omhelsd wanneer ik viel, wanneer ik mij zwak voelde, de liefde van het volk, van de mensen die lijden en uitgesloten zijn. Dat is wat mij hier houdt om mij een natie samen te brengen en op te bouwen.

We hebben het gewonnen. We hebben het verdiend. Uw inspanning was en zal de moeite waard zijn. Het is tijd voor verandering. Onze toekomst is niet geschreven. Wij bezitten de pen en wij kunnen hem samen schrijven, in vrede en eenheid.

Vandaag begint het Colombia van het mogelijke. Wij zijn hier tegen alle verwachtingen in, tegen een geschiedenis die zei dat wij nooit zouden regeren, tegen degenen die altijd hebben geregeerd, tegen degenen die de macht niet wilden loslaten. Maar we hebben het gedaan. We hebben het onmogelijke mogelijk gemaakt. Met hard werken, met reizen en luisteren, met ideeën, met liefde, met inspanning. Vanaf vandaag beginnen we te werken om meer onmogelijke dingen mogelijk te maken in Colombia. Als we dat konden, kunnen we het maken.

VredeLaat vrede mogelijk zijn. We moeten voor eens en voor altijd een einde maken aan zes decennia van geweld en gewapende conflicten. Het kan gedaan worden.

Wij zullen het Vredesakkoord nakomen, wij zullen de aanbevelingen van het verslag van de Waarheidscommissie tot op de letter volgen en wij zullen onvermoeibaar ijveren voor vrede en rust in alle uithoeken van Colombia. Dit is de regering van het leven, van de vrede, en ze zal als zodanig herinnerd worden.

Vrede is mogelijk als wij in alle regio’s van Colombia de sociale dialoog aanzwengelen, om elkaar te ontmoeten te midden van de verschillen, om ons uit te spreken en gehoord te worden, om via de rede gemeenschappelijke wegen naar co-existentie te zoeken. Het is de samenleving als geheel die een dialoog moet voeren over hoe we elkaar niet vermoorden en over hoe we vooruitgang kunnen boeken. In de bindende regionale dialogen doen wij een beroep op alle ongewapende mensen om wegen te vinden voor co-existentie op het grondgebied. Welke conflicten er ook zijn, het gaat er juist om ze met woorden duidelijk te maken, om te proberen oplossingen te vinden door middel van de rede. Het is meer democratie, meer participatie dat ik voorstel om een einde te maken aan het geweld.

Maar wij roepen ook alle gewapende groepen op om de wapens in de nevelen van het verleden neer te leggen. Legale voordelen te aanvaarden in ruil voor vrede, in ruil voor het definitief afzien van geweld, werken als eigenaars van een welvarende maar legale economie die een einde maakt aan de achterlijkheid van de regio’s.

Om vrede in Colombia mogelijk te maken, hebben wij dialoog nodig, moeten we veel praten, om elkaar te begrijpen, om gemeenschappelijke wegen te zoeken, om verandering tot stand te brengen.

DrugsNatuurlijk is vrede mogelijk als bijvoorbeeld het beleid tegen drugs, dat als een oorlog wordt gezien, wordt vervangen door een beleid van krachtige preventie van drugsgebruik in ontwikkelde samenlevingen.

Het is tijd voor een nieuwe internationale conventie die erkent dat de oorlog tegen drugs mislukt is, dat er de afgelopen 40 jaar een miljoen Latijns-Amerikanen door zijn vermoord en dat er elk jaar 70.000 Amerikanen sterven door overdoses drugs. Dat de oorlog tegen drugs de maffia’s heeft versterkt en de staten heeft verzwakt.

Dat de oorlog tegen drugs de staten heeft aangezet tot het plegen van misdaden en de horizon van de democratie heeft doen verdampen. Gaan we erop wachten dat er nog eens een miljoen Latijns-Amerikanen worden vermoord en dat er in de Verenigde Staten elk jaar 200.000 mensen sterven aan een overdosis? Of ruilen we mislukking in voor succes, zodat Colombia en Latijns-Amerika in vrede kunnen leven?

We moeten gelijkheid mogelijk maken. 10% van de Colombiaanse bevolking heeft 70% van de rijkdom. Dit is zinloos en amoreel. Laten we ongelijkheid en armoede niet normaliseren. Laten we niet de andere kant opkijken, laten we niet medeplichtig zijn. Met wilskracht, een herverdelingsbeleid en een programma van rechtvaardigheid zullen wij Colombia egalitairder maken, met meer kansen voor iedereen.

GelijkheidGelijkheid is mogelijk als wij in staat zijn welvaart voor iedereen te creëren en als wij in staat zijn deze eerlijker te verdelen. Daarom stellen wij een economie voor die gebaseerd is op productie, werk en kennis. En daarom stellen wij een belastinghervorming voor die billijkheid creëert. Een deel van de rijkdom van de mensen die het meeste hebben en het meest verdienen, gebruiken om de deuren van het onderwijs te openen voor alle kinderen en jongeren, mag niet worden gezien als een straf of een opoffering. Het is eenvoudigweg de solidariteitsafdracht die een gefortuneerde doet aan een maatschappij die zijn of haar fortuin mogelijk maakt en garandeert. Als wij in staat zijn een deel van de gecreëerde rijkdom naar ondervoede kinderen te brengen door zoiets simpels als het wettelijk betalen van belastingen, zullen wij rechtvaardiger zijn en meer in vrede leven. Het is niet alleen een kwestie van liefdadigheid, het is een kwestie van menselijke solidariteit. Solidariteit is wat mensen in staat heeft gesteld te overleven en de grootste verworvenheden van cultuur en beschaving te verwezenlijken.

Samenwerken in plaats van wedijverenWij zijn als mensheid niet vooruitgegaan door te wedijveren, wij zijn vooruitgegaan door elkaar te helpen. Dat is waarom we leven op deze planeet. Wij zullen gelijk zijn wanneer zij die meer hebben wanneer zij hun belastingen betalen, dit doen met plezier, met trots, wetende dat zij hun medekinderen, baby’s, jongeren, vrouwen, helpen om gezond op te groeien, om na te denken, om te leven met de volheid die voeding en opvoeding van de hersenen en de ziel geven.

Solidariteit, belastingen en sociale uitgavenSolidariteit zit in de belasting die wordt betaald door degenen die het zich kunnen veroorloven en in de overheidsuitgaven die gaan naar degenen die het nodig hebben voor hun kindertijd, hun jeugd en hun oude dag.

Daarom hebben wij een belastinghervorming, een hervorming van de gezondheidszorg en de pensioenen, een hervorming van de arbeidsovereenkomsten en een hervorming van het onderwijs voorgesteld. Daarom hebben wij in de begroting prioriteit gegeven aan de infrastructuur van onderwijs, gezondheidszorg, drinkwater, irrigatiedistricten en lokale wegen.

De tijd is gekomen om de schuld aan ons openbaar onderwijs af te lossen, zodat het iedereen bereikt en van hoge kwaliteit is. om het voor iedereen beschikbaar en van goede kwaliteit te maken.

De tijd is gekomen om te beseffen dat de honger oprukt. Hij is in de hele wereld in opmars omdat het idee van voedselzekerheid dat alleen op internationale handel is gebaseerd, in elkaar is gestort. Internationale handel is op zichzelf noch positief, noch negatief, maar als hij niet intelligent en gepland wordt beheerd, kan hij economieën en levens verwoesten.

De wereld van vandaag leert het belang van voedselsoevereiniteit. Voedselsoevereiniteit is de garantie die elke samenleving moet hebben om haar essentiële voedingsstoffen te kunnen consumeren. Colombia is een land dat voedselsoevereiniteit moet en kan genieten om nul honger te bereiken. Een missie van de Staat met de gehele particuliere sector die wil toetreden moet de volledige gezonde voeding van de gehele Colombiaanse samenleving garanderen en exportoverschotten realiseren. Op de plek waar de mens maïs ontdekte, moeten we weer maïs produceren. De staat zal moeten zorgen voor irrigatie, kredieten, technieken, verbeterd zaaigoed, bescherming, de boerenstand en het particuliere bedrijfsleven kunnen het werk en de dagelijkse inzet leveren om ervoor te zorgen dat onze akkers weer het voedsel produceren dat ons volk nodig heeft.

Een leger in dienst van het volkLeger, maatschappij en productie kunnen worden verenigd in een nieuwe onverwoestbare sociale ethiek. Helikopters en vliegtuigen, fregatten, zijn niet alleen om te bombarderen en te schieten, maar ook om de eerste infrastructuur te creëren voor de preventieve gezondheid van het Colombiaanse volk.

Alleen als we produceren, zullen we als samenleving rijk en welvarend zijn. Rijkdom zit in werk en werk gaat meer en meer over intelligentie.

Daarom zullen vanaf vandaag alle onteigende bezittingen van de SAE de basis worden van een nieuwe produktie-economie die wordt beheerd door boerenorganisaties, stadscoöperaties van produktieve jongeren en volksverenigingen van vrouwen.

GendergelijkheidGendergelijkheid moet mogelijk zijn. Wij kunnen niet blijven toestaan dat vrouwen minder kansen op de arbeidsmarkt hebben en minder verdienen dan mannen, dat zij drie of vier keer zoveel uren aan zorgtaken moeten besteden, dat zij ondervertegenwoordigd zijn in onze instellingen. Het is tijd om al deze ongelijkheden te bestrijden en de weegschaal in evenwicht te brengen.

KlimaatLaat de groene toekomst mogelijk zijn. Klimaatverandering is een realiteit. En het is dringend. Het wordt niet gezegd door links of rechts, het wordt gezegd door de wetenschap. Wij hebben en kunnen een model vinden dat economisch, sociaal en ecologisch duurzaam is.

Er zal alleen een toekomst zijn als we ons leven en de wereldeconomie in evenwicht brengen met de natuur. De wetenschap heeft het mogelijke uitsterven van de menselijke soort in slechts één of twee eeuwen aangekondigd als gevolg van de gezondheidseffecten van de klimaatcrisis. Het covid-virus toonde de hele mensheid de reële en levende waarschuwing voor deze mogelijkheid.

De wetenschap lijkt zich niet te vergissen. Daarom vragen wij vanuit dit Colombia aan de wereld om actie en niet om hypocrisie.

We zijn bereid om over te schakelen op een economie zonder kolen en olie, maar wij zullen weinig kunnen doen om de mensheid te helpen. Het zijn niet wij die broeikasgassen uitstoten. Het zijn de rijke mensen van de wereld die het doen, waardoor de mensheid dichter bij uitsterven komt, maar wij hebben wel de grootste absorptiespons voor deze gassen na de oceanen: het Amazone regenwoud.

Een van de pijlers van het klimaatevenwicht en het leven op de planeet is het Amazonewoud. Gaan wij toestaan dat dit regenwoud wordt vernietigd om het punt te bereiken waarop de mensheid niet meer kan terugkeren en uitsterft? Of gaan we het redden met de mensheid zelf die op deze aarde wil blijven leven?

Waar is het wereldfonds om het Amazone regenwoud te redden? Toespraken zullen het niet redden. Wij kunnen de hele bevolking die nu in het Colombiaanse Amazonegebied woont, veranderen in een bosbeheerdersbevolking, maar daarvoor hebben wij de middelen van de wereld nodig. Als het zo moeilijk is om aan het geld te komen dat koolstofheffingen en klimaatfondsen zouden moeten opleveren om zoiets essentieels te redden, dan stel ik de mensheid voor om buitenlandse schuld in te ruilen voor binnenlandse uitgaven om onze oerwouden, bossen en wetlands te redden en te herstellen. Verlaag de buitenlandse schuld en we zullen het overschot besteden aan het redden van mensenlevens.

Als het IMF schulden helpt inruilen voor concrete maatregelen tegen de klimaatcrisis, krijgen we een welvarende nieuwe economie en een nieuw leven voor de mensheid.