President Díaz-Canel is geen man van alleen maar woorden. In de beste traditie van Fidel, Raoul en andere Cubaanse revolutionaire leiders gaat hij heel dikwijls het terrein op: bezoeken aan wijken en fabrieken, partijbijeenkomsten in de provincies etc. Tijdens de relletjes van 11 juli trok hij zeer snel naar de wijken waar het straatprotest was begonnen om er met de mensen te gaan praten. Het geeft blijk van zijn vertrouwen in het volk en betekent een aansporing naar de andere partijleden om naar de mensen te luisteren en met hen in dialoog te gaan.
Tijdens de partij- en parlementsvergaderingen van de afgelopen maand december nam hij verschillende keren het woord, waaruit hier een paar uittreksels volgen.
Socialisme zonder handboekHet socialisme is de enige weg naar sociaal rechtvaardige ontwikkeling, zegt hij, maar vormt tegelijk “een onbetwistbare uitdaging voor de intelligentie, de wil en de solidariteitsroeping van mannen en vrouwen die zich ervan bewust zijn dat zij al gaande de weg uitstippelen”. Er bestaat geen handleiding of receptenboek.“Anderen zijn deze uitdaging al eerder aangegaan en hebben ons positieve of negatieve lessen meegegeven die we niet kunnen negeren”, en hij voegt er meteen aan toe dat men die niet los mag zien van de eigen concrete ervaring, geschiedenis, tradities, identiteit en, natuurlijk, het karakter en de nabijheid van een machtige tegenstander.“De huidige generaties revolutionairen bewijzen zichzelf in de strijd. De geschiedenis van Cuba is bezaaid met onoverkomelijke perioden van verzet, maar niemand van ons, met onze huidige verantwoordelijkheden, heeft jaren meegemaakt die zo gekenmerkt werden door uitdagingen en bedreigingen. Ze overwinnen is een heldendaad. (…)”Het “gevreesde spook” van het communisme waart weer rond in de wereld met de toenemende rechtse verschuiving in de Europese politiek. De excessen die door het neoliberalisme worden bevorderd kunnen niet blijven voortduren, maar de bevoorrechte economische groepen weigeren de diepe ongelijkheden die de vrije markt meedogenloos accentueert te corrigeren, en zij gebruiken al hun economische en mediamacht om de alternatieven op afstand te houden.
Iedereen die de status quo in twijfel trekt wordt aangevallen, om met alle middelen te voorkomen dat het socialisme zijn mogelijkheden, zijn levensvatbaarheid bewijst. En Cuba, met zijn jongeren, staat vooraan in de revolutionaire voorhoede, vastbesloten om aan te tonen dat een ander samenlevingsmodel werkelijk mogelijk is, waarin de mens geen roofdier is, maar een element van harmonie, evenwicht en duurzaamheid.
Díaz-Canel: “Het is waar dat wij soms fouten hebben gemaakt, dat wij overdreven voorzichtig te werk gaan om veranderingen te bevorderen die dringend noodzakelijk zijn. Maar elke poging om ons te beoordelen vereist in de eerste plaats een analyse van wat Cuba kan doen terwijl het belegerd en geteisterd wordt door de grootste mogendheid uit de geschiedenis.”DemocratieHij kwam uitgebreid terug op de onrust van 11 juli, waarbij hij opmerkte dat zij die daarover leugens verspreiden fora en geld krijgen.“Op de recente 20e ALBA-TCP-Top werd de dubbele moraal aan de kaak gesteld van degenen die linkse regeringen beschuldigen van het opsluiten van degenen die onze wetten overtreden, maar niets zeggen over degenen die zijn gearresteerd en veroordeeld voor de aanslag op het Amerikaanse Capitool eerder dit jaar. Dit zijn dezelfde mensen die onophoudelijk in naam van vermeende schendingen van de mensenrechten een tirade tegen Cuba afsteken en die de uitlevering van Julian Assange eisen om hem tot levenslange gevangenisstraf te veroordelen wegens het uitoefenen van zijn recht op toegang tot informatie.
Cuba is een soevereine staat die verantwoordelijk is voor de verdediging van zijn veiligheid en soevereiniteit. Het is aan niemand verantwoording verschuldigd, behalve aan zijn volk.”Dictaturen made by USANaast een uiteenzetting over de principes van de Cubaanse rechtstaat, ging hij ook dieper in op de kritiek dat Cuba een dictatuur zou zijn.“Deze vreemde dictatuur, waarvan de vermeende “vermisten” of “vervolgden” vaak weer opduiken en in steden in Europa of Noord-Amerika rondlopen, heeft een onberispelijke staat van dienst wat betreft de behandeling van haar gevangenisbevolking, en een zeer hoge morele standaard voor het niet aanvaarden van beschuldigingen van ’s werelds grootste schenders van de mensenrechten, of het nu in Vietnam of Irak is, of in het illegaal bezette gebied van de marinebasis Guantanamo.
Wij accepteren ook geen labels of etiketten. Dictaturen zijn al die welke door opeenvolgende yankeeregeringen in de wereld zijn bevorderd en gesteund, maar vooral in Ons Amerika: Trujillo (Dom.
Rep.), Batista (Cuba), Duvalier (Haiti), Somoza (Nicaragua), Pinochet (Chile), Stroessner( Paraguay), Videla (Argentinië), Bordaberry (Uruguay), Castelo Branco (Brazilië) enzovoort, even berucht als de doodseskaders of de School of the Americas, de elektrische schokken, de dodenvluchten, de ontvoeringen van kinderen en de vermisten die in de duizenden worden geteld.”Hij wijst ook op de tegenstelling met de meerpartijenstelsels: “Eén enkele partij hebben maakt ons niet tot een dictatuur, maar bevrijdt ons van het politieke gekibbel en de corruptie die kleine, arme naties zoveel schade berokkent, waar de toegang tot het ambt geïnfiltreerd wordt door verbintenissen met zakelijke elites, die politieke campagnes financieren via organisaties die hen in staat stellen hun transacties te verhullen. Het circus dat het politieke toneel in deze landen is geworden, is hoe dan ook gebaseerd op aanvallen op de tegenstander, wie hij of zij ook moge zijn, en vertroebelt elke essentie.
Hun agenda’s streven alleen electorale doelstellingen na, (met beloften) die zelden worden nageleefd, omdat zij voortkomen uit analyses waarin het probleem wel wordt onderkend, maar waarin niet naar verandering wordt gestreefd. Omdat verandering vaak betekent dat moet worden gebroken met de logica van het kapitaal en met de door het grootkapitaal opgelegde regels die de politieke actie en de mogelijkheden van sociale evolutie in deze landen onder hun controle houden.
Dit is onze visie, maar wij trekken dat wat anderen soeverein doen niet in twijfel. De opgebouwde politieke ervaring is die van een partij die ontstaan is uit de eenheid van alle patriottische krachten en niet uit breuklijnen en machtsstrijd. We hebben één enkele partij, maar met een duidelijk en proactief programma van wat de meerderheid van de bevolking wil, die geraadpleegd wordt over belangrijke politieke, economische en sociale beslissingen. Wij zijn meer dan een partij, wij zijn een “vereniging”, vanwege de samenhang van onze doelstellingen.
De Verenigde Staten met hun twee grootste partijen, die beweren tegenover elkaar te staan, terwijl zij hetzelfde systeem in stand houden met hetzelfde beleid van dwang en druk op hun tegenstanders, zoals met de blokkade van Cuba, vormen de beste uitdrukking van de enorme leugen die het meerpartijenstelsel verbergt als voorwaarde voor het erkennen van democratie. (…)”Partijwerking, papierschaarste en leidinggevenden“Deelname is de sleutel, zoals we reeds hebben gezegd. En participatie is echt en doeltreffend wanneer ze voortkomt uit menselijk initiatief, verbeeldingskracht en de wens om ideeën in praktijk gebracht te zien.
Er is niet genoeg papier voor lange verslagen, noch blijft er tijd over voor vergaderingen die ons beroven van essentiële uren voor persoonlijk contact met onze basis, vrienden en familie. Kaders mogen niet gestresseerd raken door de veelheid aan taken, die ertoe leidt dat ze geen van die taken doeltreffend uit kunnen voeren, of zich loskoppelen van het leven terwijl wij samen proberen de dingen beter te maken.
Kaders zijn mensen van wie de opdracht doeltreffender wordt wanneer deze wordt afgewisseld met gemeenschappelijke activiteiten. Dit vak wordt in geen enkele politieke school onderwezen, maar het verbindt ons directer met onze samenleving.”Internationale contextDíaz-Canel stelt vast dat de pandemie helaas niet tot een meer ondersteunende, medelevende, nederige en sobere wereld heeft geleid. De bedreigingen voor de internationale vrede en veiligheid en voor het milieu, waarvan het leven op onze planeet afhankelijk is, zijn nog even groot als vóór de pandemie, zo niet groter.
Egoïsme, concentratie van rijkdom, toenemende ongelijkheid en de groeiende politieke macht van het transnationale grootkapitaal over de regeringen van vele landen zijn zichtbare en steeds gevaarlijkere kenmerken.
De verkiezingen in Peru, Nicaragua, Venezuela, Honduras, Chili en zusterlanden in het Caribisch gebied zorgen voor een gunstigere correlatie van krachten ter verdediging van soevereiniteit, sociale rechtvaardigheid en regionale integratie.
Dankwoord voor de internationale solidariteitsbeweging“Wij zijn zeer dankbaar voor de internationale campagne die door in het buitenland wonende Cubanen en solidaire vrienden uit de hele wereld, waaronder de Verenigde Staten, wordt gevoerd ter verdediging van Cuba, tegen de blokkade en andere maatregelen die de ontwikkeling van het land belemmeren en ten gunste van de natuurlijke band die moet bestaan tussen onze landgenoten in het buitenland en hun families en geliefden in Cuba.”Hij besluit: “Het jaar 2021 is een grote leerschool geweest voor wat we niet kunnen en niet mogen blijven doen, en wat we juist wel kunnen en moeten doen. (…) Ik nodig u uit om na te denken en te handelen, om ons volk en zijn historische leiders te respecteren, om met de grootste efficiëntie te werken, intens, maar zonder stress. Met de intelligentie van onze wetenschappers, met de toewijding van ons gezondheidspersoneel, met de moed en discipline van onze gewapende instellingen, met het optimisme en het geloof van onze sportkampioenen, met de durf en de creativiteit van onze jongeren, met de ontroerende passie van onze kunstenaars!
In dit Cuba zal zelfs het onmogelijke altijd mogelijk blijken!
Voor het jaar dat ten einde loopt en voor het jaar dat we tot een succes gaan maken: Proficiat aan Cuba! Patria o Muerte!