“Het recht om te leven zonder blokkade. Impact van de VS-sancties op de bevolking en het leven van de vrouwen”Enkele elementen en getuigenissen:RECHT OP LEVEN ZONDER BLOKKADEGevolgen van de VS-sancties voor de Cubaanse bevolking en het leven van de vrouwen.

InleidingDe betrekkingen tussen Cuba en de Verenigde Staten worden sinds 1962 bepaald door een reeks eenzijdig door de VS opgelegde beperkingen. Die waren oorspronkelijk van economisch-commerciële aard, maar zijn mettertijd gediversifieerd en geconcretiseerd in wetten, decreten en administratieve regelingen die gevolgen hebben voor een groot deel van de Cubaanse samenleving.

Dit embargo, of deze “blokkade” volgens Cuba, legt de Caribische natie strikte beperkingen op die haar internationale betrekkingen belemmeren en het welzijn van haar onderdanen aantasten. De Cubaanse eis om de blokkade op te heffen is in feite een roep om het recht op een waardig en volwaardig leven.

De debatten over de blokkade gaan echter vooral over internationale politieke overwegingen, geopolitieke benaderingen en agenda’s die meer dan zes decennia geleden zijn vastgesteld. Het gemeenschappelijke gevolg daarvan is dat het in de machtscenakels van de VS vooral handelt over vraagstukken in verband met de politieke voordelen die bepaalde machtsgroepen uit een regimewissel op het eiland zouden halen. Er wordt nauwelijks rekening gehouden met de invloed van de blokkade op het dagelijks leven van de bevolking, van vrouwen en mannen, gezinnen, gemeenschappen, de samenleving.

De afgelopen 60 jaar werden vooral de rechten van de meest kwetsbaren, vrouwen, kinderen, ouderen, minderheden en gehandicapten geschonden. Dit rapport illustreert de schade die het beleid van opeenvolgende VS-regeringen aan de Cubaanse samenleving heeft toegebracht. Door de COVID-19-pandemie is de impact van de maatregelen van de Trump-regering om het eiland humanitaire hulp en toegang tot geneesmiddelen en grondstoffen voor grootschalige productie van vaccins te ontzeggen, des te groter.

Deze studie is echter vooral gericht op de menselijke dimensie van het geschil. Ze is gebaseerd op historische gegevens, verwijzingen naar het huidige beleid, en getuigenissen, voornamelijk van vrouwen die laten zien wat de blokkade concreet betekent. Hiermee wil Oxfam bijdragen tot een beter begrip van de werkelijke schade die deze sancties toebrengen aan mensen, vooral aan de meest kwetsbaren…

Het is tijd dat de VS stoppen met het schenden van mensenrechten. De regering-Biden kan nu de bilaterale betrekkingen met Cuba herstellen en de maatregelen van haar voorgangers terugdraaien, de reikwijdte van een nieuwe toenadering tussen de twee landen vergroten en diversifiëren en met het Congres samenwerken om uiteindelijk te komen tot de definitieve opheffing van de blokkade.

KORTE GESCHIEDENIS VAN DE BLOKKADEBETREKKINGEN VS-CUBA (2009-2020)BELANGRIJKSTE MAATREGELEN VAN OBAMA EN TRUMPINTERNE VERANDERINGEN IN CUBA (2008-2021)ENKELE MAATREGELEN VAN DE TRUMP-REGERINGGEVOLGEN VAN DE MAATREGELEN VAN DE TRUMP-REGERING De export van gezondheidsdienstenVolgens officiële Cubaanse bronnen biedt de nationale gezondheidszorg werk aan 7 % van de Cubaanse beroepsbevolking, waarmee ze een van de belangrijkste bronnen van werkgelegenheid is. In 2019 waren er 479.623 gezondheidswerkers, van wie meer dan 71 % vrouwen. Vrouwen maken meer dan 60 % uit van de 2.000 professionals die in 2020 in 55 brigades van het Henry Reeve Contingent naar 26 landen werden gestuurd om de pandemie te bestrijden. Ze zijn ook in de meerderheid in de medische missies die Cuba onderhoudt in meer dan 60 landen en onder de specialisten in de rode zone waar de ernstigste COVID-19-gevallen liggen.

Na een aanhoudende lastercampagne van de regering-Trump werden de medische brigades teruggetrokken en verloren deze vrouwen een deel van hun inkomen.

GETUIGENIS:”

Door de verstrenging van de blokkade, de uitvaardiging van de Helms-Burton Act en de toenemende moeilijkheden om geneesmiddelen te verkrijgen, heb ik veel geleden. Wij professionals die zorgden voor zeer jonge kinderen met ernstige ziekten kregen het hard te verduren: we hadden niet altijd de juiste middelen voor de meest doeltreffende, minst pijnlijke of snelste behandeling.””

We probeerden met wijsheid, inzet en genegenheid om pijn te verzachten, het risico op complicaties te verminderen en het genezingsproces van zuigelingen te bevorderen maar de moeilijke omstandigheden eisten van ons een zware fysieke en psychische tol. De blokkade is in strijd met het Verdrag inzake de Rechten van het Kind en ze hindert Cuba in het nakomen van zijn op de Millenniumtop gestelde duurzame ontwikkelingsdoelstellingen inzake de gezondheid van moeder en kind.”

Dr. Berta Lidia Castro, Master in Alomvattende Kinderzorg, assistent-onderzoeker en raadgevend professor, sinds 2017 voorzitster van de Cubaanse Vereniging voor Kindergeneeskunde. Zij werkt op de afdeling intensieve therapie van het “

Juan Manuel Márquez” kinderziekenhuis in Havana.

Toerisme en financiële steun van familie in het buitenlandToerisme in de privésector: In het particuliere toeristische logies werken vooral vrouwen en zij dragen dus de grootste gevolgen van het afgenomen aantal toeristen.”

De maatregelen slopen de particuliere sector,” zegt Higueras (44). Hij legt uit dat zijn restaurant “leeft van het toerisme en van buitenlanders die in Cuba wonen en werken. In de Verenigde Staten zijn er ook geweldige mensen, aardige mensen van wie ik hou… Velen willen dat de betrekkingen met hun land verbeteren en zijn het niet eens met wat hun regering beslist.” Anderzijds betekende de beperking van de vluchten naar Cuba een aanzienlijke vermindering van bezoeken van Cubaans-Amerikanen, een aantasting van het recht op gezinshereniging.”

Het verhinderen of belemmeren van familiebanden is erg traumatiserend. Veel gezinnen lijden onder het gebrek aan rechtstreeks contact met familieleden. Dat heeft gevolgen voor de emotionele gezondheid en het psychologisch evenwicht. Het verbreken van essentiële banden brengt veel pijn en affectieve onvrede met zich mee.

Mareelén Díaz Tenorio, psycholoog.

Financiële steun uit het buitenland:De sluiting van de kantoren van Western Union op 27 november 2020 betekende een aanzienlijk inkomensverlies voor Cubaanse gezinnen. Uit onderzoek van de universiteit van Columbia bleek dat er van de meer dan 2,3 miljoen Cubanen die naar de Verenigde Staten emigreerden naar schatting een 700.000-tal jaarlijks tussen 900 miljoen en 1,5 miljard dollar overmaakten via Western alleen. Er is geen eensgezindheid over de totale bedragen en de concrete vorm van de steun, maar het staat vast dat de maatregel uit 2020 datzelfde jaar, los van de sluiting van Western Union, een impact zou kunnen hebben op 30 à 40 % van de transfers. De eerste vijf maanden ontving Cuba 470 miljoen dollar minder dan in dezelfde periode in het voorgaande jaar, een terugval van 30,4 %”.

GETUIGENISDaisy Rojas, een 66-jarige Cubaanse die in de buitenwijken van Havana woont, noemde het “een grote chaos”. Ze verloor haar baan door de pandemie en haar enige bron van inkomen was het geld dat haar oudste zoon haar vanuit Miami stuurde.”…ik ging elke maand naar het kantoor van Western Union, stond in een lange rij en haalde het geld op. Nu moet mijn andere zoon, die in Cuba woont, me helpen, en ik wil niet tot last zijn want hij heeft een groot gezin. Het is vreselijk om naar Mexico of Colombia te moeten reizen en daar te moeten verblijven zonder de zekerheid dat je een visum krijgt. Dat is een uitgave die mijn zoon zich niet meer zal kunnen veroorloven.”

Daisy Rojas. Gepensioneerd (Havana)…maar ook de onmogelijkheid om verwanten aan de andere kant van de Straat van Florida te kunnen zien. Daisy betreurt daarom de sluiting van het consulaat van de VS in Havana. Ze herinnert zich dat ze vóór 2017 meermaals naar Miami reisde om haar zoon en kleinkinderen te ontmoeten. “

Mijn zoon heeft ook veel geleden onder deze situatie. Mijn kleinkinderen hebben me al een hele tijd niet gezien. De mensen in Miami hebben ook last van deze maatregelen. Een gescheiden familie is een vreselijk iets.”

BIOTECHNOLOGIEDr. Dagmar García Rivera, directeur onderzoek van het gezaghebbende Finlay Vaccine Institute, stelt dat de blokkade een duidelijk effect heeft op de vaccinindustrie van het land. Het verkrijgen van de reagentia en materialen om COVID-19-vaccins te produceren, is een dagelijkse uitdaging. “

We moeten de grondstoffen kopen, en om dat te doen hebben we fondsen nodig. We noemen het een blokkade omdat het een Amerikaans beleid jegens Cuba economische en financiële beperkingen oplegt.” Garcia geeft leiding aan meer dan 70 specialisten en leidt verschillende onderzoeksprojecten op het gebied van vaccins. “

Het is een grote verantwoordelijkheid in een complexe omgeving. De technische uitdagingen zijn groot, wij beoefenen wetenschap met beperkte middelen, dus moeten we een duidelijk doel hebben. Ons collectief bestaat voornamelijk uit toegewijde en gedreven jonge vrouwen”.

GETUIGENISHet Finlay Vaccine Institute heeft tussen april 2019 en maart 2020 15 transacties verricht met het oog op de invoer van goederen uit de VS via leveranciers uit derde landen. Hiervoor had het 894.693 dollar nodig. Het zou 178.938 dollar hebben kunnen besparen als het had kunnen werken met VS- bedrijven.

Bron: Cuba in cijfers. Cubadebate, oktober 2020ONDERWIJSOok in deze sector is de participatie van vrouwen in de beroepsbevolking zeer hoog. In 2019 waren 60 % van de naar schatting iets meer dan een half miljoen werknemers vrouwen. Het eiland, met iets meer dan 11 miljoen inwoners, houdt 10.626 scholen open.

EEN VOORBEELD:Een machine om braille te leren kost 300 dollar op de VS- markt. Door de blokkade moet de Cubaanse regering een beroep doen op derde landen, waar de prijs schommelt tussen 800 en 1.000 dollar.

Ook de handel in papier voor de machine, linialen, wandelstokken, brillen, contactlenzen, vergrootglazen, telescopen en speelgoed voor doven wordt belemmerd.

Cuba heeft meer dan 900 werkplaatsen voor gespecialiseerd onderwijs maar de blokkade bemoeilijkt de invoer van grondstoffen, voorraden en nieuwe technologieën. Bijna 23.000 studenten worden hierdoor getroffen.

Bron: www.cubadebate.cu/nieuws/nieuws 2014/10/10/ninos-cubanos-debiles-visuales-tienen-que-pagar-el-triple-a-causa-del-blockade/Ook de migratie naar digitale onderwijsplatformen loopt vertraging op. Daarom moeten de Cubaanse onderwijsautoriteiten hun toevlucht nemen tot oudere methoden, zoals televisie, om de dagelijkse lessen te geven aan meer dan 1,7 miljoen leerlingen. Dit in een land met een van de hoogste scholingspercentages in de regio en het enige land in Latijns-Amerika dat alle in 2000 opgestelde Education for All (EFA)-doelen heeft bereikt.

TECHNOLOGIE:De beperkte toegang tot digitale technologie heeft ook een nefaste impact op het potentieel van ondernemingen. GETUIGENIS:Claudia Cuevas, 28, medeoprichtster van een bedrijf dat vervoer aanbiedt via een app:”

We begonnen als een vriendengroep zonder permanente toegang tot internet. Voor wifi moesten we naar de parken gaan en we hadden alleen een offline kaart van Havana. We kwamen op het idee om een applicatie te maken die klanten zou toelaten een taxi te kiezen op basis van de auto, de prijs en de rating van de chauffeurs”. Claudia verzekert dat zij in het begin geen referenties had van soortgelijke bedrijven; na een academische uitwisseling naar Europa leerde ze andere opties kennen. “

Na 2018 leerde ik over Uber en Lyft, en later begonnen we voorstellen te krijgen van dat soort bedrijven om ons hun software te verkopen…” Claudia benadrukt dat de toegang tot haast alle sociale netwerksoftware op het eiland geblokkeerd wordt.

LANDBOUW:Door het restrictieve beleid van de VS volstaat de binnenlandse voedselproductie niet meer (zowel qua hoeveelheid als qua variëteit) om zelfvoorzienend te zijn. De technologie om landbouw en veeteelt productiever te maken, ontbreekt.

In 2019 was slechts 71 % van de noodzakelijke dieselbrandstof voorhanden. Slechts 7,4 % van het voor irrigatie in aanmerking komende areaal kon effectief worden geïrrigeerd en voor tussen de 15 en 45% waren er onvoldoende meststoffen. In 2020 werd slechts 28 % van de totale aanplant bemest. Deze situatie zou drastisch verbeteren met voldoende investeringen en technologie.

GETUIGENIS:- Totaal aantal werknemers werkzaam in de landbouw (2019): 792 400 (15,8 % van de in totaal 5 miljoen werkende Cubanen).- In de landbouw werkzame vrouwen: 135 900 (27,18 %).

Zij maken 13 % uit van de 532.735 werknemers in coöperaties en 33 % van de 307.504 arbeiders in landbouwbedrijven.- Vrouwelijke landeigenaren: 12.102 (2012). Alina Beltrán, voorzitster van de Cubaanse vereniging van land- en bosbouwtechnici (ACTAF), zegt dat haar organisatie “in de Obama-periode verschillende voorstellen heeft ontvangen van organisaties en VS- wetenschappers die belangstelling toonden voor samenwerkingsprojecten, technisch advies, opleiding en uitwisselingen”, initiatieven die onder Trump gefnuikt werden. De 49-jarige landbouwkundige zegt dat “de blokkade van invloed is op samenwerkingsprojecten en donaties van ngo’s om de ontwikkeling van de Cubaanse landbouw in een geest van rechtvaardigheid en gendergelijkheid te financieren, en ook op de capaciteitsopbouw en de versterking van landbouwcoöperaties.””

Het project was erg belangrijk voor de gemeenschap.”

Martha Orsell (56 jaar oud), landbouwster (Las Tunas).

In het dorp Dumañuecos woont Martha, een landbouwingenieur die een pact heeft met de zon. Elke morgen staat ze voor zonsopgang op en rent ze naar het veld om een van haar kostbaarste schatten te beschutten: een kleine magische serre die voedsel produceert voor iedereen. “

Met de geslachtloze planten die gekweekt worden in deze serre kan de hele gemeente gevoed worden,” legt ze trots uit.”

Voor we deze serre hadden, moesten we de zaailingen in de grond steken, vele planten verrotten of kregen te lijden onder het slechte klimaat. Te veel water is niet goed, en te weinig ook niet. De provincie Las Tunas heeft veel droogte gekend.”

De ingenieur verzekert dat de coöperatie voorgoed is veranderd na de komst van het APOCOOP-project. “

Het project was erg belangrijk, vooral voor de gemeenschap. We hebben verschillende vrouwen in het dorp geholpen die vroeger huisvrouwen waren.” Martha vertelt dat een van de begunstigden een jonge alleenstaande moeder is die voorheen afhankelijk was van de alimentatie die haar tweejarige zoon van zijn vader ontving, en die nu een onafhankelijk leven kan leiden. “

Een andere 50-jarige vrouw die bij ons werkt was ook financieel afhankelijk van haar man. Nu kan ze haar eigen spullen kopen en ook haar familie helpen.”

De landbouwkundige zegt dat al deze zaken mogelijk zijn dankzij de internationale samenwerking die zonder blokkade, veel hechter had kunnen zijn. Ze betreurt het dat door VS- wetgeving over de invoer van meststoffen voor kwetsbare gewassen als bonen, tomaten en paprika’s, deze teelten in het gedrang komen. “

We hebben ook geen veevoeder of norgold, en zonder die producten geeft het vee minder melk”. Martha zucht optimistisch en zegt: “

Als er geen blokkade was, zouden we efficiënter zijn, meer variëteiten kunnen telen, een hogere melkproductie hebben voor de kinderen en de ouderen, en meer werkgelegenheid hebben voor vrouwen”. NIET-GOUVERNEMENTELE SECTORVorig jaar werkten zo’n 632.950 mensen, of 32 % van de Cubaanse beroepsbevolking, in privéondernemingen. In 2013 maakten vrouwelijke ondernemers iets meer dan 30 % van het totaal uit, een cijfer dat sindsdien nauwelijks is veranderd. Los van de moeilijkheden die zij ondervinden om op te starten bij gebrek aan middelen en startkapitaal, is dit nog steeds een zeer onstabiele sector, vooral wat het internationale toerisme aangaat.18 % van de werknemers in de niet-gouvernementele sector zijn vrouwen.

In de overheidssector maken vrouwen 45,77 % van het personeel uit; 54,23 % mannen. In de niet-agrarische coöperaties zijn vrouwen goed voor 16,57 % en in de particuliere sector (ondernemers) voor 33,95 %.(Bron: Statistisch jaarboek van Cuba, 2019)De uitbreiding van de sector van de kleine particuliere ondernemingen en van de coöperaties was ongetwijfeld een van de belangrijkste stimulansen voor de geldstromen uit het buitenland. De opening van een dollarmarkt voor de aankoop van consumptiegoederen was een andere stimulans.

Volgens specialisten werd er, ervan uitgaande dat tussen 25 en 30 % van de geldstromen bestemd waren voor particuliere ondernemingen, naar schatting per jaar zo’n 625 miljoen dollar geïnvesteerd. Dat bedrag komt overeen met 40 % van de 1,6 miljard dollar die jaarlijks aan buitenlandse investeringen toegezegd wordt.

GETUIGENISVolgens onderneemster Hilda Zulueta was de impact zeer sterk. “

Nog voor de instroom via Western Union werd stopgezet, waren de gevolgen voor de particuliere sector al duidelijk.” Ze heeft met haar dochters Odaimis en Mady, die beide een universitaire opleiding hebben, voor een typische mannenstiel gekozen: de lederbewerking. Ze verkopen hun merk Zulu (tassen, portefeuilles, hoesjes voor mobiele telefoons, riemen en leren schoenen) in hun eigen winkel. Mady zegt dat het Noord-Amerikaanse toerisme voor hun bedrijf van fundamenteel belang was, vooral het stadstoerisme dat het historische centrum bezoekt en de reizigers van cruiseschepen. Hilda zegt dat haar andere dochter Odaimis, die momenteel in Spanje woont, hun materiaal toestuurt dat moeilijk of niet op de binnenlandse markt kan worden gevonden. Hilda’s verhaal illustreert de generationele dimensie van de blokkade en de effecten ervan op de familiedynamiek. Het laat zien hoe, zoals maar al te vaak in de particuliere sector, het restrictieve beleid van Trump uiteindelijk de prille economie van het eiland in gevaar heeft gebracht.

GENDER:De journaliste Lirians Gordillo, specialist bij Editorial de la Mujer, stelt dat de blokkade niet aan de basis ligt van de ongelijkheden tussen mannen en vrouwen maar dat ze wel de patriarchale maatschappij met machostructuren, -praktijken, -relaties en -denkbeelden bestendigt. Dit bemoeilijkt het werk van de vrouwen, vooral in het huishouden en op het vlak van zorg”.

Volgens officiële cijfers besteden Cubaanse vrouwen ongeveer 35,20 uur per week aan huishoudelijk werk en de zorg voor hun gezin, en staan zij aan het hoofd van bijna de helft (46 %) van de huishoudens. Met een versnellende vergrijzing en een afname van het aantal personen per gezinskern komen er steeds meer huishoudens voor met zorgbehoevenden (met name oudere vrouwen) terwijl de familiale ondersteuningsnetwerken slinken.

Veel vrouwen in de particuliere sector verloren hun job of bleven werkloos afwachting tot de zaken hernemen. Ze zijn verplicht om zonder inkomen naar huis te gaan en er de zorg- en schooltaken van hun kinderen in handen te nemen, met de daarbij horende extra last en de gevolgen van het verlies van hun economische onafhankelijkheid. Deze structurele genderongelijkheid beknot de deelname van vrouwen aan de economie en tast hun onafhankelijkheid aan.

De opkomst van COVID-19 betekende voor vrouwen in veel landen in de regio qua arbeid een achteruitgang van tien jaar. De meerderheid werkt namelijk in conjunctuurgevoelige sectoren als de handel, de horeca , de productie en huishoudelijke diensten. GETUIGENIS”

Ik maakte er een gewoonte van om alle restjes te bewaren…”

Lídice López (50 jaar), onafhankelijk kunstenares en oprichtster van Lila Tiendas (Havana). Ik ben sinds 1998 lid van de Cubaanse Vereniging van Artisanale Kunstenaars. Ik heb mijn universitaire carrière moeten opgeven om mijn gezin te kunnen onderhouden. Ik had niet veel keuze. Ik ging aan het werk. Ik ging aan de machine zitten en begon te naaien. Door het gebrek aan materiaal richt ik me op recyclage. Toen ik mijn atelier had en mijn ontwerpen op beurzen verkocht, kon ik soms stoffen kopen in de winkel. Handwerklieden die naar het buitenland gingen brachten soms materiaal mee, maar er waren altijd wel periodes dat er helemaal niets was. Dus maakte ik er een gewoonte van om alle restjes te bewaren. Dit werk vraagt aanzienlijke investeringen in geld en in het zoeken van materiaal, dus besloot ik dingen te maken zonder aankopen te moeten doen. En zo ging het dan verder. Ik begon met stoffen riemen en het weven van macramé. Dat verkocht goed. In die mate zelfs dat ik meer gerecycleerde materialen begon te gebruiken: knoppen en frisdrankblikjes en plastic met textiel. Het is superpositief, want met mijn werk help ik – tot op zekere hoogte – de planeet opruimen. Door COVID-19 begon ik nasobucos (mondmaskers) te naaien. Die zijn gemaakt van restjes die ik heb bewaard sinds de jaren negentig. Daarmee kan ik nu mijn gezin onderhouden.”

De Cubaanse samenleving heeft veel steun gehad aan vriendschap en hulp van familieleden in het buitenland die op een of andere manier helpen. Neem nu iets zo elementairs als de naalden voor de naaimachine. Hier heb ik er gevonden, maar van zeer slechte kwaliteit. Ze splijten en de punten breken af, en ze beschadigen de stof. De beste naalden ter wereld worden gemaakt in de Verenigde Staten, door Singer. Door de blokkade zijn ze hier niet verkrijgbaar. Tijdens de normalisatie onder Obama kwamen Amerikanen naar mijn werkplaats om gerecycleerde stukken en kleding te kopen. Toen ging het iets beter. Ook Etsy, een online winkel voor handwerk, wordt geblokkeerd. Ik kan mijn producten niet opsturen naar klanten in de VS. Iemand in de VS kan mij ook niet betalen met een creditcard. Beide problemen beperken mijn omzet.” CONCLUSIES EN AANBEVELINGENDit verslag documenteert de concrete impact van de blokkade door de VS op Cuba. Die heeft ernstige gevolgen voor belangrijke sectoren zoals de particuliere sector. Met solide bewijzen stelt het de directe gevolgen van de blokkade voor het dagelijks leven van Cubaanse vrouwen aan de kaak. Zij in het bijzonder hebben te lijden van een vijandig scenario dat hun kansen op autonomie en ontwikkeling beperkt. Het gaat om een geheel van maatregelen die de reeds bestaande ongelijkheden in verband met de arbeidsparticipatie van vrouwen, de stabiliteit van hun inkomen en het evenwicht van hun dagelijkse lasten versterkt. Door de gevolgen van de blokkade te negeren, wordt de ongelijkheid bestendigd en worden de vrouwen belemmerd in hun levensprojecten.

Het VS- beleid schendt het recht van Cubaanse burgers op een waardig leven en hun toegang tot basisproducten. Het belemmert de plaatselijke ontwikkeling op economisch -, sociaal – en milieugebied. Het belemmert de toegang tot specifieke geneesmiddelen, tot grondstoffen voor de productie van Covid-19-testen en voor de ontwikkeling van vaccins, net nu de pandemie tot een gezondheidscrisis en een economische noodtoestand heeft geleid.

A. Oxfam veroordeelt de blokkade van Cuba omdat deze in strijd is met wat nu het meest dringend en noodzakelijk is: het redden van levens en het beschermen van de mensenrechten.

Dit zijn tijden om de samenwerking tussen landen te globaliseren en te focussen oplossingen voor de huidige gezondheidscrisis, ondersteuning van gezondheidssystemen, wetenschap en van opkomende particuliere initiatieven in het land; om instellingen te ondersteunen die sociale diensten verlenen aan gezinnen, met inbegrip van die die optreden bij de preventie en zorg voor meerdere vormen van gendergerelateerd geweld, en instellingen die zorgwerk ondersteunen.

Cuba beleeft de meest acute economische crisis in 30 jaar, en hoewel de sociale uitgaven om de pandemie het hoofd te bieden op peil worden gehouden, zal het opheffen van de blokkade rechtstreeks ten goede komen aan de bevolking, duurzame sociaaleconomische veranderingen bevorderen en de Cubanen meer economische kansen en de mogelijkheid tot actieve participatie van de burgers bieden.

Oxfam pleit voor meer empowerment van vrouwen, zodat zij hun capaciteiten kunnen ontwikkelen, hun eigen projecten kunnen leiden en volledig hun rechten kunnen uitoefenen. Deze oproep krijgt nog meer betekenis in deze unieke context, nu de VS voor het eerst een vrouw als vicepresident hebben.

De nieuwe administratie van president Biden heeft de kans om verder te gaan waar president Obama gestopt is bij het bouwen aan een nieuwe toekomst tussen de twee naties. Ondanks de moeilijke moeilijke omstandigheden door de pandemie zou het recente openstellen van Cuba voor nieuwe buitenlandse investeringsmogelijkheden en voor de in- en uitvoer van goederen en diensten de balans kunnen doen omslaan richting ontmanteling van de blokkade. Beide landen zouden hiervan namelijk profijt kunnen hebben. Belangrijke actoren in de particuliere sector in de VS kunnen het beleid beïnvloeden door te streven naar het aanknopen van handelsbetrekkingen en een aanzet tot verandering geven door licenties aan te vragen voor toegang tot de Cubaanse markt. Zo streeft de US-Cuba Business Council, een lid van de US Chamber of Commerce, naar het bevorderen van economische en handelsbetrekkingen tussen de twee landen, en heeft de US Agriculture Coalition for Cuba (USACC) verklaard zich te willen inzetten voor het beëindigen van de blokkade.

Oxfam herhaalt de oproep om de betrekkingen tussen de twee staten te normaliseren, een proces dat veel te bieden heeft, niet alleen voor de 11 miljoen mensen op het eiland en hun families in het buitenland, maar ook voor het VS- volk. Uit sommige opiniepeilingen blijkt dat er in de Verenigde Staten – met inbegrip van de Cubaans-Amerikaanse gemeenschap, en met name het jongere segment daarvan – steun bestaat voor een grotere openheid van de VS jegens Cuba en voor beëindiging van de blokkade. Er zijn gemeenschappelijke belangen op verschillende gebieden zoals landbouw, toerisme, biotechnologie, onderwijs, industrie.

B. Om de dooi tussen de VS en Cuba te bevorderen en opdat de gevolgen daarvan zo gunstig mogelijk zijn voor de Cubanen, beveelt Oxfam aan:Aan de regering van de VS: – “

De normalisatie van de betrekkingen met Cuba” als uitgangspuntCuba te schrappen van de lijst van sponsors van terrorisme: de toepassing van Titel III van de wet Helms-Burton op te schorten. – het Presidentieel Memorandum voor Nationale Veiligheid over de versterking van het beleid van de VS ten aanzien van Cuba (2017) in te trekken. de beperkingen op geldtransfers en reizen die door de Trump-regering zijn opgelegd, terug te draaien ten bate van de Cubaanse gezinnen, de opkomende privésector en de economie.  diplomatieke diensten te heropenenin de twee ambassades personeel voor consulaire dienstverlening te voorzien en de dialoog over kwesties van wederzijds belang te vergemakkelijken. Oxfam dringt er bij de VS op aan onmiddellijk handel in materialen om de COVID-19-pandemie het hoofd te bieden, toe te laten en om de productie van Cubaanse vaccins te faciliteren. Deze actie is zonder enige twijfel een humanitaire zaak.

Aan het Congres van de VS: om wetgevende maatregelen te nemen om de beperkingen op te heffen. hervormingen aan te nemen ter beëindiging van het VS- handelsembargo en van de beperkingen op economisch, sociaal en politieke vlak. C. Aan de regering van CubaOxfam moedigt de Cubaanse regering aan om door te gaan met de hervormingen die sinds de goedkeuring van de nieuwe grondwet in 2019 zijn gestart om mensenrechten, sociale rechtvaardigheid vrijheid, solidariteit, welzijn en individuele en collectieve welvaart te garanderen, in de geest van de Cubaanse Magna Charta.

Oxfam benadrukt de noodzaak om zo snel mogelijk en op een duidelijke manier, strategieën en beleid ten uitvoer te brengen die onafhankelijkheid van de invoer van goederen en productiemiddelen garanderen, lokale productie bevorderen, gemeentelijke zelfvoorziening en decentralisatie ondersteunen en agro-ecologische praktijken toepassen.

Oxfam roept op tot een groter empowerment van plattelandsvrouwen die ondervertegenwoordigd zijn in betaalde arbeid en bij de zelfstandige boeren. Daarnaast is het van essentieel belang dat de Cubaanse regering voorrang geeft aan de versterking en uitbreiding van alomvattende stelsels voor zorg en sociale bescherming.

Het wettelijk kader voor de particuliere en de coöperatieve sector moet worden verbreed en versterkt. Tegelijkertijd moeten programma’s en stimuleringsmaatregelen opgezet worden om genderongelijkheid aan te pakken.

D. Aan de internationale gemeenschapdat alle lidstaten van de VN en internationale samenwerkingsorganisaties zich aansluiten bij een proactiever beleid tegen de blokkade. .

Oxfam dringt bij de EU aan op een intensivering van de dialoog met de nieuwe VS- regering om de blokkade op te heffen.

Om al deze redenen is de komende resolutie in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties over de noodzaak om een einde te maken aan het blokkadebeleid ten aanzien van Cuba een gelegenheid tot een dialoog tussen de partijen.

Oxfam stelt voor om in de publieke opinie en internationale fora analyses en geïnformeerde discussies te blijven bevorderen over de schade die door de blokkade is aangericht. E. Aan het middenveldOxfam moedigt organisaties, netwerken en andere internationale actoren uit het maatschappelijk middenveld aan om van het momentum te profiteren en zich uit te spreken tegen de blokkade.

Het beëindigen van dit onrechtvaardige beleid van bijna zes decennia zal een constructieve dialoog ondersteunen waarbij verschillende stemmen betrokken zijn, transformaties op het eiland bevorderen en bijdragen aan een ontwikkeling met veerkracht, de garantie van rechten en sociale rechtvaardigheid. Deze stap zou een belangrijk signaal zijn op de weg naar gezamenlijke oplossingen voor de wereldwijde pandemie. Cuba heeft veel ervaring met internationale samenwerking op gezondheidsgebied en zal binnenkort over eigen vaccins voor COVID-19 beschikken. Het is meer dan een gebaar van goede wil om Cuba’s inspanningen om internationale medische steun te leveren, aan te moedigen. Het is een morele plicht tegenover de mensheid, een streven naar een minder ongelijke wereld, met meer kansen en volledige rechten iedereen. Het volledige rapport vind je hier (Engels) p { margin-bottom: 0.1in; line-height: 115%; background: transparent }a:link { color: #000080; so-language: zxx; text-decoration: underline }