Suiker is al decennia niet meer het belangrijkst exportproduct van Cuba. Het moet medische diensten, toerisme, geldovermakingen en nikkel laten voorgaan. Toch brengt suiker Cuba nog steeds honderden miljoenen dollars per jaar op. Het wordt uitgevoerd maar ook o.a. gebruikt voor energie, alcohol en diervoeder in Cuba zelf.

De Cubaanse economie kromp vorig jaar 11% en is tot april blijven krimpen omdat een golf van COVID-19 het toerisme heeft stil gelegd en ook de productie en invoer van basisgoederen de detailhandel en de landbouw , o.a. de suikerrietteelt, heeft getroffen.

Door een tekort aan deviezen voor brandstof, landbouwproductiemiddelen en reserveonderdelen in de COVID-19-pandemie en daarbovenop de verscherpte blokkade van de VS wordt ook de suikerproductie aangetast. Suikermolens werden stilgelegd bij gebrek aan brandstof en suikerriet, en door COVID-19 uitbraken.

Cuba verbruikt zelf ong. 650.000 ton suiker per jaar in eigen land en heeft een overeenkomst om jaarlijks 400.000 ton aan China te verkopen. Dat levert belangrijke deviezen op want de suikerprijs is de laatste tijd gevoelig gestegen.

Jose Carlos Santos Ferrer, eerste vicepresident van het staatssuikermonopolie AZCUBA, zei dat de productie eind april 68% van het plan had bereikt. De afgelopen vijf jaar heeft Cuba gemiddeld ongeveer 1,4 miljoen ton ruwe suiker geproduceerd. Met het streefcijfer voor 2021 van 1,2 miljoen ton ruwe suiker komt die 68% neer op een oogst van 816.000 ton wat misschien nog kan oplopen tot ong 900.000 ton want eind mei eindigt het oogstseizoen.