In de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Ecuador haalde de linkse kandidaat Arauz de meeste stemmen. In de tweede ronde moet hij het opnemen tegen de Neoliberale oud bankier Lasso of de inheemse kandidaat Pérez, die verdacht veel steun krijgt vanuit de VS. Er staat veel op het spel. Beiden aanvaarden de uitslag voor de tweede plaats niet en eisen hertellingen.

Vorige week trokken de Ecuadorianen massaal naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Het gaat niet goed met het land. De besparingen van de vorige president Lenin Moreno lagen nog zwaar op de maag. In de periode vóór het coronavirus waren er hevige straatprotesten tegen die besparingspolitiek. Mede door die besparingen werd het land het afgelopen jaar zeer zwaar getroffen door de pandemie.

Een korte voorgeschiedenisEcuador is een relatief arm land, maar het bezit wel grote olie- en mineralenreserves. Rafael Correa, de linkse president vóór Moreno, wilde de rijke ondergrond van zijn land gebruiken voor de financiering van sociale programma’s. Hij besefte dat de ontginning van fossiele brandstoffen slecht is voor de klimaatopwarming en daarom zocht hij steun bij de landen van het Noorden: financiële steun in ruil voor het niet bovenhalen van mineralen en olie. Dit veel belovend klimaatalternatief werd gesteund door de VN. Maar de rijke landen bleven doof voor dit gedurfd en ecologisch voorstel. Ecuador moest zijn plan zien te trekken.

Noodgedwongen werd dan toch begonnen met de ontginning van olievoorraden. Met de opbrengst ervan werden miljarden dollars geïnvesteerd in gezondheidszorg, hoogwaardig onderwijs en geavanceerde infrastructuur.

De opvolger van Correa, Lenin Moreno maakt een einde aan deze sociale koers, sloeg de neoliberale richting in. Hij ging zelfs zoete broodjes bakken met het IMF, met alle sociale gevolgen van dien. Hij bakte het zo bruin dat wegens bijzonder lage populariteit hij niet eens opkwam bij deze verkiezingen.

De eerste rondeAndrés Arauz is de politieke erfgenaam van Rafael Correa. Samen vormen ze eigenlijk een duo. Arauz kreeg de meeste stemmen achter zich, iets meer dan 30 procent.

Op de tweede plaats kwam de rechtse bankier Lasso. De inheemse kandidaat Yaku Pérez strandt op een betwiste derde plek vlak achter Lasso. Hij haalde net iets minder stemmen dus. De tweede ronde, die voorzien is op 11 april gaat dus tussen Arauz en Lasso of misschien nog wel Pérez… Yaku Pérez vecht de resultaten aan en krijgt daarbij steun van de VS-Ambassade in het Latijns-Amerikaanse land.

De drie kandidaten?

Andrés Arauz was minister van economie in de regering van Correa. Hij wil vooral inzetten op een economisch herstelbeleid waar ook de arbeidersklasse en de vele working poor in het Latijns-Amerikaanse land beter van worden. Hij wil de Ecuadoraanse schulden heronderhandelen met het IMF. Daarnaast wil hij ook een einde maken aan de neoliberale besparingspolitiek van zijn voorganger Lenin Moreno.

Lasso is de kandidaat van het neoliberale establishment in het land. Hij staat model voor de voortzetting van de besparingen die de vorige regering doorvoerde maar in de kiescampagne pakte hij toch uit met enkele voorstellen om de koopkracht aan te wakkeren. Daarnaast wil hij volop inzetten op de ontginning van de natuurlijke rijkdommen en olie.

Yaku Pérez is een inheemse activist die zich tegen mijnbouw uitspreekt. Hij krijgt daarvoor de onvoorwaardelijke steun van een aantal Westerse NGO’s en milieubewegingen zoals Extencion Rebellion. Zijn programma is een eerder vreemde combinatie van groen en rechts. Op vlak van milieubescherming heeft hij een aantal progressieve standpunten, o.a. tegen het ontginnen van fossiele brandstof. Deze standpunten wil hij combineren met een verderzetting van de neoliberale politiek en met vrijhandelsakkoorden. Bij de vorige verkiezingen steunde hij de neoliberale bankier die nu net na hem eindigde.

Ook opvallend en merkwaardig bij deze kandidaat is dat hij steun krijgt vanuit de VS en meer bepaald door de National Endowment for Democracy (NED), een mantelorganisatie van de CIA. Hij had ook al meermaals een ontmoeting met de VS-ambassadeur. Hij steunde ook de extreemrechtse staatsgreep in Bolivia tegen Evo Morales en geeft fel af tegen Venezuela en Cuba.

De tweede ronde belooft een spannende strijd te worden. Kan het land opnieuw een sociale koers varen of wordt het neoliberaal beleid verder gezet? Zal het zijn soevereiniteit kunnen behouden en zal het samen met andere Latijns-Amerikaanse landen een vuist maken tegen de VS, of wordt integendeel een speelbal van de VS? Wordt er gezocht naar een evenwicht tussen sociale en ecologische aspecten of wordt het eerste opgeofferd aan het tweede? Er staat m.a.w. veel op het spel.

Met Cubanismo.be houden we het alleszins verder in de gaten.

BronnenThe Gray ZonePeoples Dispatch