Het Cubaans medisch programma dat enkele van de armste gemeenschappen ter wereld heeft geholpen, is het laatste doelwit geworden van de escalerende pogingen van de regering Trump om nog meer druk uit te oefenen op economie van Cuba. Bekijk deze korte video en lees verder hieronder.

Nu de marionetregeringen van de V.

S. buitenlandse gezondheidsmissies verdrijven, waarschuwt Havana dat de patiënten de hoogste prijs zullen betalen.

De beroemde – zij het controversiële – humanitaire medische missies werden meer dan een halve eeuw geleden begonnen na de revolutie . De missies zijn momenteel actief in meer dan 60 landen en hebben gezorgd voor gezondheidszorg over de hele wereld, van inheemse Amazonevolkeren tot bewoners van sloppenwijken in Afrika en de slachtoffers van de aardbeving van 2010 in Haïti.

Nu ligt hun werk opnieuw onder vuur door een combinatie van beschuldigingen, onder leiding van Washington, die zegt dat Havana de artsen gebruikt om de democratie te ondermijnen, niet in het minst in Venezuela – waar een van de grootste missies plaatsvindt. Havana wordt er ook van beschuldigd dat het het medisch personeel dat op de missies is gestuurd “uitbuit”. In een van de rapporten werd gesuggereerd dat de werkomstandigheden, de lage salarissen en de dwang neerkomen op “moderne slavernij”.

In reactie daarop beschuldigen Cubaanse functionarissen en analisten die het werk van de medische missies nauwkeurig hebben bestudeerd, de VS ervan dat zij die claims gebruiken als voorwendsel voor hun wurgbeleid t.a.v. de Cubaanse economie. Ze hopen de linkse regering te schaden, terwijl in werkelijkheid de arme patiënten het grootste slachtoffers zullen zijn.

Volgens het Cubaanse ministerie van Buitenlandse Zaken zijn sinds de jaren zestig meer dan 600.000 Cubaanse artsen, verpleegkundigen en technici naar meer dan 160 landen gestuurd. Terwijl zo’n twee dozijn missies gratis door Havana worden verzorgd, betalen andere landen waar de artsen worden ingezet Cuba voor de medische diensten, wat jaarlijks 6,3 miljard dollar (4,8 miljard pond) opbrengt, Havana’s grootste bron van buitenlandse valuta.

De Amerikaanse campagne tegen de Cubaanse artsen is opgevoerd te midden van de recente politieke veranderingen in Latijns-Amerika, die tot de verdrijving van de missies uit verschillende landen leidde, o.a. Bolivia en Brazilië, waar linkse regeringen zijn vervangen door rechtse regimes die nauw aansluiten bij Trump en Washington. De frontman van de beschuldigingen is de VS-staatssecretaris Mike Pompeo, die zowel de inzet van Cubaanse artsen in landen van Venezuela tot Brazilië en Ecuador heeft afgeschilderd als een sinistere inmenging in interne zaken, als landen – zoals Bolivia – die hen hebben uitgezet, heeft gefeliciteerd.

Pompeo wordt gesteund door andere hooggeplaatste ambtenaren en instanties, waaronder staatssecretaris Michael Kozak: “

Het Castro-regime stuurt tot 50.000 Cubaanse medische medewerkers naar het buitenland om onder zware omstandigheden te werken. Verhalen over misbruiken zijn in overvloed aanwezig. Het regime steekt 75% van de salarissen van de artsen in eigen zak, en gebruikt hen om geallieerde regimes aan de macht te houden”, tweette Kozak voor Kerstmis.

Het belangrijkste VS ‘ontwikkelings’ -agentschap, USAID (nvdr: in feite een agentschap onder controle van de CIA), heeft zich ook ingespannen om organisaties te financieren die helpen om negatieve aspecten van de medische hulpmissie aan het licht te brengen. Ze zeggen dat Cuba “zijn medische professionals uitbuit … en hen gebruikt om internationale financiële en politieke steun te kopen en zijn worstelende economie overeind te houden, terwijl ze het merendeel van de salarissen van deze arbeiders in eigen zak steken en hen onderwerpen aan slechte levensomstandigheden, voortdurend toezicht houden en degenen die hun missie willen verlaten bedreigen “.

De beweringen over de werkomstandigheden van de artsen werden vorig jaar gevoed door een rapport van NGO Prisoners Defenders (nvdr: een andere spreekbuis van het Pentagon en dus allesbehalve ‘niet-gouvernementeel’), die beweerde meer dan 100 artsen te hebben geïnterviewd, beweringen die door twee VN-rapporteurs zijn overgenomen.

Critici zeggen dat de campagne van Washington tegen de artsen, incl. pogingen om hen over te halen naar de VS uit te wijken, weinig meer is dan een poging om de buitenlandse inkomsten van Cuba te fnuiken – waarvan een groot deel wordt gebruikt in de eigen gezondheidszorg en sociale voorzieningen en voor de gratis missies in arme landen.

In december heeft Johana Tablada, adjunct-directeur van Noord-Amerika bij het Cubaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, gezegd dat de ambtenaren van de Trump administratie druk hebben uitgeoefend op de Latijns-Amerikaanse regeringen om de medische steunprogramma’s te beëindigen, waardoor de gezondheidszorg in die landen wordt geschaad. “

De regering van President Trump heeft de rode lijn van fatsoen overschreden door de buitenlandse betrekkingen van de VS op een niveau van hypocrisie en dubbele moraal te brengen die geen van zijn voorgangers ooit behaalden”, zei Tablada.”

Het beleid van de VS is gericht op de twee belangrijkste bronnen van externe inkomsten voor Cuba, eerst het toerisme en nu de medische diensten,” verklaarde Pavel Vidal Alejandro, een in Cuba geboren academicus aan de Xavierian University in Colombia. De “medische diensten vertegenwoordigen ongeveer 60% van het totale buitenlandse inkomen van Cuba”, zei hij tegen de Guardian. “

Het is het oude beleid van het toepassen van een ‘hogedrukpan strategie’ in de hoop dat het sociale protesten zal opleveren. Dat gebeurde niet in het verleden en gebeurt nu ook niet.”

John Kirk, een academicus aan de Dalhousie Universiteit in Nova Scotia die enkele honderden Cubaanse artsen heeft geïnterviewd, is ook sceptisch over enkele van de beweringen – die volgens hem “overdreven” zijn – en over de werkelijke redenen om de Cubaanse artsen te viseren. “

In de afgelopen 12 jaar heb ik 270 artsen, verpleegkundigen en technici geïnterviewd en ben ik bij hen op missie gebleven”, zei hij.” Terwijl sommige artsen op de missies overlopen of klagen over arbeidsomstandigheden, salarissen en politieke druk, is mijn indruk dat velen gemotiveerd zijn om zich bij de missies aan te sluiten en blij zijn met de mogelijkheid om veel meer te verdienen dan ze zouden doen met het uitoefenen van de geneeskunde in Cuba.””

Het zit in het DNA, het idee van een roeping,” voegde hij eraan toe. “

Eén ding zeiden de dokters altijd tegen me: dat ze meer verdienen dan in Cuba. Een andere motivatie is de ervaring die ze op sommige van deze plaatsen hebben opgedaan en die ze beschreven als een levend medisch leerboek. Ze gaan naar plaatsen waar anderen niet naartoe gaan.” Kirk noemde het Mais Médicos (Meer Artsen) programma dat oorspronkelijk in Brazilië werd opgezet door voormalig president Luiz Inácio Lula da Silva en dat eindigde toen de rechtse demagoog en Trump-adept Jair Bolsonaro vorig jaar aan de macht kwam.”

Als je kijkt naar de situatie in Brazilië, bracht Mais Médicos gezondheidszorg naar de inheemse bevolking, naar plaatsen zoals de Amazone die nog nooit eerder dokters hadden gezien. En wat ook ontbreekt [in de kritiek] is dat het programma geld opbrengt om de Cubaanse gezondheidszorg te subsidiëren.”

Interviews van The Guardian met Cubaanse artsen die op medische missies hebben gediend, o.a. die welke in Bolivia en Brazilië zijn stilgelegd, gaven een veel genuanceerder verhaal weer dan het verhaal dat door de VS is geschetst. Terwijl velen liever meer van hun salaris zouden houden en betere werkomstandigheden zouden genieten, ontkenden ze dat ze zich “slaven” voelden.

Dr. Yoandra Muro, tot voor kort het hoofd van de verdreven missie in Bolivia, verhaalt de dreigementen van de nieuwe rechtse regering die de linkse president Evo Morales verjoeg. Ze zei dat ze ervan werden beschuldigd een vijfde colonne te vormen. “

Tegen het einde van de missie kwam de politie onze huizen binnen en nam bezittingen van onze collega’s mee. Dit waren dezelfde mensen die we gezondheidszorg gaven. Het was erg moeilijk te begrijpen hoe je van de ene op de andere dag van een dokter in een terrorist verandert.”

We waren aanwezig in 35 ziekenhuizen waar het merendeel van onze professionals specialisten waren. Dit betekent dat er nu 35 ziekenhuizen zijn – waar kinderen worden geboren, waar dringend een operatie nodig is – die vandaag de dag geen specialisten meer hebben. “

Je kunt je de onveiligheid voorstellen die ze voelen. Vele patiënten huilden toen we vertrokken, ze voelden de pijn van hun vertrekkende arts, en vroegen ‘wat ga ik nu doen? Wie gaat me nu behandelen?”

Yanet Rosales, 32 jaar, is een huisarts in Cuba die twee buitenlandse medische missies heeft uitgevoerd, onder andere met Mais Médicos. Zoals velen, zei ze dat het betere loon dan een dokter in Cuba een sterke motiverende factor was. “

Persoonlijk had ik altijd al naar Brazilië willen gaan en dit was mijn kans. De Braziliaanse overheid betaalde ongeveer €6.000 per maand voor onze diensten waarvan we €1.500 mee naar huis mochten nemen. De Cubaanse regering gebruikte de rest om medische apparatuur te kopen en de gezondheid hier te verbeteren.””

Ik heb me nooit uitgebuit gevoeld. Integendeel … maar we zijn het niet helemaal eens met de verdeling. Wij waren degenen die werkten en ver weg van de familie. Natuurlijk moeten we het land helpen, we waren er dankzij onze regering. We zijn ons ervan bewust dat we dokters werden dankzij de staat, maar we waren het niet eens met het percentage dat we kregen. We denken dat het 50-50 had moeten zijn. Tegelijkertijd hebben ze ons die voorwaarden gesteld voordat we gingen, dus we kunnen ook niet klagen Als we ons niet konden vinden in het contract, zouden we niet zijn gegaan..”

Voor Kirk zijn de vooruitzichten zorgwekkend. “

Als Trump wordt herkozen, wordt het een ramp. Dit beleid van de VS wordt dan verdergezet: Dood door duizend bezuinigingen.” The Guardian