7 weken massale protesten van het Chileense volk en het einde is nog niet in zicht. President Piñera, gaf toe op enkele eisen, zonder op de kern van de woede in te gaan: 30 jaar ultra-neoliberalisme is genoeg. Hij wil zelfs nog meer militarisering binnen het hypocriete ‘Akkoord voor Vrede en tegen Delinquentie’.

Bilan na 7 weken protestMinstens 22 doden, meer dan 11 000 gewonden, meer dan 8000 gedetineerden, meer dan 250 manifestanten met zware oogletsels, meer dan 200 aanklachten van seksuele aanranding, bijna 400 klachten van marteling. Dit is het trieste bilan van meer dan 7 weken massaal sociaal protest in Chili.

Sebastian Piñera, Chileens president, die in een poging om zichzelf te redden, al een deel van zijn kabinet moest ontslaan, krijgt volgens recente polls nog slechts van 9% van de Chileense bevolking het vertrouwen.

In zijn toespraak op 24 november kondigde hij onder het mom van een ‘Akkoord voor vrede en tegen de delinquentie’, aan het land nog verder te militariseren. Hij zal een wetsvoorstel indienen dat het leger extra bevoegdheden geeft. Nu kan het enkel ingeschakeld worden als de noodtoestand wordt uitgeroepen. De Grondwet geeft het leger daarbuiten geen bevoegdheid in binnenlandse aangelegenheden.

Straffeloosheid per decreetHet wetsvoorstel wil daar komaf mee maken en het leger inzetten voor de bescherming van belangrijke infrastructuur. De president had het dan onder andere over de bescherming van elektriciteit en telefoonnetwerken, drinkwatervoorzieningen en politie-infrastructuur. Militairen krijgen vrijstelling van strafrechtelijke aansprakelijkheid. Wat eigenlijk wil zeggen, dat die per decreet carte blanche krijgen voor het plegen van geweld.

Daarnaast kondigde hij aan dat Chili bijstand zal krijgen uit Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk, om het politieapparaat efficiënter uit te bouwen. Niet toevallig hebben landen zoals Frankrijk en Spanje, grote economische belangen in Chili. Het Franse Suez bezit 44% van de drinkwatervoorzieningen, het Spaanse Telefonica meer dan 40% van de telecomsector.

Ondertussen worden alle kritische stemmen in de kiem gesmoord. De Universiteit van Chili, kwam naar buiten met een rapport dat aantoont dat de rubberen kogels die de Chileense carabineros gebruiken, slechts voor 20% uit rubber bestaan. De rest van de kogel bestaat uit veel zwaarder materiaal, vergelijkbaar met lood. Na deze bekendmaking kwamen nog medische rapporten binnen van gewonden met oogletsels. Rapporten van NGO’s zoals Amnesty International en Human Rights Watch – waarin wordt aangetoond dat de repressie niet occasioneel maar systematisch plaatsvindt – worden geminimaliseerd door regeringsleden.

Chaos en verdwijningenOndanks de brutale repressie, blijven de protesten en barricades onverminderd doorgaan. Heel wat zones in Chili’s grootste steden zijn volledig gemilitariseerd. Chilenen die zich op straat begeven nemen hun voorzorgsmaatregelen en hebben steevast een sjaal en citroen op zak. Dit om zich tegen traangasbommen te beschermen.

Opeens -uit het niets – kan een straat afgezet worden. Iedereen – maakt niet uit of je een opa of een mama met kind bent – wordt dan door de militaire politie hardhandig duidelijk gemaakt dat dit verboden terrein is. Bepaalde steden, zoals de havenstad Valparaiso, zijn in totale chaos verzeild. Plunderingen en brandstichtingen zijn er schering en inslag.

In officiële rapporten wordt er amper over gesproken, maar iedereen kent wel families van vermiste personen. Zo is er een onthutsende video die op grote schaal verspreid wordt op sociale netwerken. Een jonge vrouw, genaamd, Carolina Muñoz Manguello, wordt zeer gewelddadig door de Chileense politie opgepakt, omdat ze de doorgang van één van de tanks blokkeert. Sindsdien heeft haar familie geen nieuws meer over haar.

Beperkte internationale verontwaardigingHet wordt steeds duidelijker dat de Chileense regering op grote schaal de mensenrechten schendt. Toch lijkt dit de internationale gemeenschap niet zo te interesseren. De Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) trok meteen na de verkiezingen in Bolivië aan de alarmbel wegens vermeende fraude maar besteedde amper aandacht aan de diepe Chileense sociale crisis.

Het Europese Parlement, vond het blijkbaar zelfs hoogdringender – om tijdens een debat rond mensenrechten – de arrestatie van een Cubaanse delinquent op de agenda van hun plenaire zitting te zetten. Welke krachtsverhoudingen zorgden ervoor dat de talrijke mensenrechten rapporten over wat er in Chili gaande is, nauwelijks aan bod komen?

Dit ultra-neoliberale maatschappijmodel kon zich in Chili alleen maar installeren op basis van militaire macht, die een genadeloze en geïnstitutionaliseerde repressie ontwikkelde. 7 weken van Chileens protest hebben aangetoond dat dit model tot op het bot zal verdedigd worden, via diezelfde militaire macht. Zolang de ‘belangrijke infrastructuur’ van multinationals uit het noorden wordt beschermd, zijn onze regeringen niet meteen bereid om de Chileense regering hard aan te pakken voor haar misdaden.

OPROEP TOT ACTIEIntal (www.intal.be) en Cubanismo.be roepen op om op 10 december – Internationale Dag van de Mensenrechten- op straat te komen tegen de Chileense repressie #Defend The Defenders, afspraak 18u30 aan het station Brussel-Centraal.

Alle info: https://www.facebook.com/events/2692838450778825/