In Haïti woedt er al bijna een jaar een ware volksopstand. De bevolking is woedend over corruptie en te hoge prijzen voor basisproducten. Alleen in november werden al 42 doden geteld. Niets daarover in de grote media bij ons.

De protesten gingen al van start in februari. De directe aanleiding was de stijging van de brandstofprijzen en de het uitlekken van zware corruptie onder de regeringspartijen. Zo zou meer dan 2 miljard van PETROCARIBE in de zakken van machthebbers verdwenen zijn. Die maatschappij is een samenwerking tussen de Caribische naties en Venezuela voor invoer van goedkope olie om zo de economie van de verschillende eilanden een boost te geven.

Wat vraagt de bevolking?: Niet meer dan overleven: letterlijk brood en huisvesting.

Bij het protest in Haïti vielen dit jaar al meer dan 77 doden. Verschillende paramilitairen uit de VS werden overgevlogen om te helpen de opstand bloedig neer te slaan. In februari werden zeven mannen gearresteerd met oorlogswapens en geavanceerde telecommunicatieapparatuur. Ze werden snel ‘uitgeleverd’ zonder dat er een onderzoek werd ingesteld. Dezelfde situatie herhaalde zich vorige week toen Jacques Yves Sebastien Duroseau, een VS-burger van Haïtiaanse afkomst en voormalig lid van het Haïtiaanse leger op de internationale luchthaven Toussaint L’Ouverture werd gearresteerd in het bezit van wapens en munitie.

De oppositie hekelde dat zijn komst een uitdrukkelijk verzoek van president Jovenel Moïse was om te proberen de demonstraties te controleren en te onderdrukken door het gebruik van onregelmatige groepen en het plegen van bloedbaden zoals die in La Saline en Carrefour-Feuilles. Of selectieve moorden zoals die op de journalist Néhémy Joseph.

Bij de algemene volksopstand lopen de jongeren voorop. Haïti heeft een zeer jonge bevolking. Het eiland telt ongeveer 11 miljoen inwoners waarvan meer dan de helft jonger dan 20.

Haïti is het armste land in de westelijke hemisfeer. Hoewel het land zich – na een slavenopstand – als eerste in de Cariben losscheurde van de kolonisator Frankrijk, blijft het al eeuwen in een spiraal van extreme armoede zitten. Na een strijd tussen Fransen, Britten, Spanjaarden en Duitsers die zich van het eiland meester wilden maken werd Haïti tot op vandaag gedomineerd door de VS die er ontelbare keren rechtstreeks of onrechtstreeks intervenieerden om wat heet ‘hun economische belangen veilig te stellen’ of eerlijker: de ongeremde uitbuiting van land en bevolking te laten voortduren. Laat ons niet de staatsgreep van september 1996 vergeten. Toen stuurde de VS een vliegtuig om president Aristide het land uit te begeleiden om hem een paar jaar later –gedomesticeerd –weer te installeren. Haïti is de verwoestende aardbeving van 2010 nooit te boven gekomen. Nadien stroomden de Ngo’s in nog grotere getale toe dan tevoren. Eigenlijk zijn zij de actoren van een nieuw soort kolonisering. Ze zijn niet uit op structurele verandering maar proberen met liefdadigheid de volkswoede te bedaren. Eigenlijk vormen zij de grootste economische activiteit momenteel. De NGO’s moeten er vooral voor zorgen dat het volksverzet niet georganiseerd geraakt.

Steeds meer lijkt de bevolking dat nu te beseffen. Wat begon als een protest tegen een prijsverhoging heeft de vorm aangenomen van een algemene opstand. Het openbare leven ligt zo goed als lam en regelmatig dringen gewapende groepen de sloppenwijken van Port-au-Prince binnen om met schietpartijen de protesterende bevolking af te schrikken. Hoewel in een rapport van Amnesty International wordt gewezen op het onevenredige gebruik van geweld bij de onderdrukking door de nationale politie en hoewel het VN-Mensenrechtenbureau begin november reeds 42 doden heeft geteld, blijft de repressieve situatie verslechteren.

In de grote media hier wordt er echter met geen woord over gerept. De vergeten revolte van de bevolking in Haïti verdient onze steun.