Hoewel niemand het gelooft of ooit geloofde in Cuba, had het ‘fake news’ over de aanval op VS-diplomaten in Havana, met James Bond’s magische geluidspistool, in de Noord- Amerikaanse publieke opinie grote weerklank.
In Google-zoektermen is de term ‘sonische aanval’ pas op 9 augustus 2017 opgedoken, in het belang van de VS. Op die dag ‘onthulde’ het Ministerie van Buitenlandse Zaken de fabel van agressie tegen de VS-diplomaten en werden twee ambtenaren van de Cubaanse ambassade in Washington plots uitgezet, en begonnen de media en de netwerken zich uit te putten in complottheorieën om de absurde verdenkingen te staven. Een paar dagen later sloot de VS zijn consulaat in Havana.
Tientallen wetenschappers bewezen dat deze kwakkel de wetten van de fysica tart. Tot op vandaag vallen ze op door hun afwezigheid in de media. Google Trends vertelt ons dat ‘geluidsaanval’ nog steeds wordt geassocieerd met ‘nieuws’ over het eiland vanuit de Verenigde Staten en dat de meerderheid van hen die de absurde aanklachten tegen Cuba lazen, nooit de wetenschappelijke ontkenningen vernamen.
De werelddictatuur normaliseert dergelijke onzin en verdooft de kritische zin, zoals ze dat toentertijd deed met lichtflitsen op een groene achtergrond: de eerste rechtstreekse televisie-uitzending van een oorlog die de slachting in Irak moest verhullen. Tom Johnson, directeur van CNN tijdens de eerste Golfoorlog in 1991, vertelde Atlanta Magazine dat Ted Turner hem onbeperkt budget gaf om het conflict te coveren: Besteed wat je denkt dat nodig is, mijn vriend.
Zoals bekend wordt er in het tijdperk van de sociale netwerken oneindig veel meer geïnvesteerd dan nodig is om de publieke opinie te bepalen, het vertrouwen te ondermijnen en twijfels te zaaien: basisprincipes van informatievergiftiging. Daar zonder zouden noch Google noch Facebook de octopussen zijn die ze nu zijn. Het bijzondere is dat zowel bij de retoriek van de zgn. massavernietigingswapens als bij de ‘sonische aanvallen’ dezelfde acteurs van weleer betrokken zijn, maar dan wel zonder een gram van de elegantie die James Bond ooit had.
John Bolton, een van de architecten van de leugens die in 2003 tot de oorlog in Irak leidden en die vervolgens tevergeefs beweerde dat Cuba biologische wapens produceerde, zei afgelopen november dat Havana meedogenloze aanvallen tegen de Amerikaanse ambassade had gepleegd, een leugen die hij afgelopen woensdag zonder schroom heeft herhaald. Hij is de afgelopen maanden ook het brein geweest van minstens vier grote aanvallen tegen Cuba. Van december tot april werd de zgn. beperkte lijst van Cubaanse bedrijven waarmee VS-burgers commercieel contact mogen hebben, verder ingekort. Rederijen die olie vervoeren tussen het eiland en Venezuela worden bestraft, en hij maakte een einde aan een overeenkomst met de Major Leagues Baseball van beide landen, waardoor Cubanen legaal konden spelen in de VS.
Gisteren herhaalde Bolton in het Biltmore Hotel in Miami de haat zaaiende toespraak tegen de Trojka van het Kwaad (Venezuela, Nicaragua en Cuba) en bevestigde hij het besluit om onder andere de Helms-Burton-blokkadewet tegen Cuba een maximale reikwijdte te geven. Tot nu toe werd elk half jaar Titel III binnen deze wet van 1996 door de opeenvolgende presidenten, waaronder Donald Trump, opgeschort om de chaos te vermijden van processen tegen bedrijven uit geallieerde landen die investeringen in Cuba hebben en onroerend goed bezetten dat 60 jaar geleden van een VS-burger had kunnen zijn.
Vanaf 2 mei zal de Helms Burton wet volledig worden ingezet. Niet voor de bescherming van voormalige eigenaren, maar om de Cubaanse bevolking verder te verstikken. Wie zich een beetje in het verleden verdiept, zal zien dat de Cubaanse regering, toen de revolutie zegevierde en bezittingen nationaliseerde, compensatieovereenkomsten heeft gesloten met het VK, Canada, Spanje en andere landen, behalve met de Verenigde Staten. De grootmacht weigerde immers enig begrip te tonen maar bereidde integendeel in het geheim de invasie van de Varkensbaai in 1961 voor.
De waanzinnige reeks leugens van de Bolton-bende is gewoonweg gevaarlijk voor de belangen van beide landen. “Ze proberen Cuba als een bedreiging voor te stellen, maar iedereen weet dat Cuba niet is wat het niet is,” zei Johana Tablada, de adjunct-directeur van het departement voor de VS van het Cubaanse buitenlandministerie.
Deze nieuwe misdaden zullen het panorama van tegen het eiland opgelegde sancties die deze en andere wetten al decennia lang hebben veroorzaakt, niet al te zeer veranderen. Het feit dat een gewone rechter bedrijven en individuen uit Canada en Europa kan beschuldigen van handel in geconfisqueerde eigendommen vormt wel een schandalig hoogtepunt van de extraterritorialiteit van de VS-politiek. Het heeft echt geen precedent in de geschiedenis van de jurisprudentie en vormt een hardnekkige koloniale aanfluiting van alle soevereiniteit die dichter en anti-imperialistische leider Rubén Martínez Villena voor eens en voor altijd van het eiland af wilde.
De VS volharden in de boosheid elk buitenlands grondgebied als hun eigen land te beschouwen, ook dat van hun meest onvoorwaardelijke bondgenoten, en zij doen dat met een cocktail van leugens, machtsmisbruik, hebzucht en arrogantie. Voor de verandering.
El Ciervo Herido