Cuba veroordeelt met klem de sabotage tegen de stroomvoorziening in Venezuela. Het beschouwt het als een terroristische actie die bedoeld is om de weerloze bevolking van een heel land te schaden en te gijzelen in een niet-conventionele oorlog vanuit de Verenigde Staten. Verschillende Amerikaanse politici hadden al meermaals allusies gemaakt op acties die erop gericht waren om Venezuela te treffen zijn basisbehoeften te ontnemen, zoals voedsel, functionerende ziekenhuizen, watervoorziening, vervoer, communicatie, handel, banktransacties en betalingen met creditcards. Zo zouden ze het ganse dagelijkse leven kunnen platleggen. Dit is een nieuwe escalatie in de meedogenloze economische en financiële oorlogsvoering tegen Venezuela. Dit met de duidelijke bedoeling om door middel van tekorten en ontberingen het volk en zijn regering op de knieën te dwingen, wat tot nu toe nog niet gelukt was. De ervaring van Cuba’s eigen geschiedenis en de geschiedenis van andere landen in de regio toont aan dat deze acties de voorbode zijn van gewelddaden van een grotere omvang, zoals het geval was bij de gewapende invasie in de Varkensbaai van 1961. De internationale gemeenschap kent het bilan van deze interventies en zou daarom alert moeten zijn.
De zelfverklaarde “president” van Venezuela, Juan Guaido, heeft publiekelijk gezegd dat hij, wanneer de tijd daar is, een beroep zou doen op artikel 187 van de grondwet om het gebruik van buitenlandse militaire missies in het land toe te staan; en heeft precies dezelfde zinssnede herhaald die door zijn Amerikaanse mentoren wordt gebruikt: “
Alle opties liggen op tafel.”
Hij hoeft alleen maar een bevel van Washington te ontvangen, want het is bekend dat hij tijdens zijn tournee door Zuid-Amerika al aan bepaalde regeringen heeft gevraagd om een militaire interventie in zijn land te steunen.
Het offensief tegen Venezuela ging gepaard met een heftige campagne van propaganda en leugens, gecoördineerd door de nationale veiligheidsadviseur van dat land, John Bolton. Dit als voorwendsel om de Monroe Doctrine met geweld toe te passen. Daarvoor rekent hij op de anti-Cubaanse senator Marco Rubio, die zeer actief is op sociale media, met ‘haatspraak’ richting Venezuela en Cuba. Een van zijn meest schaamteloze beschuldigingen is dat Cuba “tussen de 20.000 en 25.000 manschappen in Venezuela” heeft die “controle uitoefenen” op Venezuela en het leger “onder druk” houdt. Cuba verwerpt categoriek elke insinuatie waarin sprake is van enige politieke ondergeschiktheid van Venezuela aan Cuba of van Cuba aan Venezuela.
John Bolton heeft al heel wat op zijn palmares, zijn traject gaat al ver terug. Hij was de Amerikaanse regeringsambtenaar die in 2002 Cuba ervan beschuldigde een programma rond biologische wapens te ontwikkelen, een misvatting die publiekelijk werd ontkend door de voormalige minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell, die toen zijn overste was; en door ex-president James Carter. Door deze leugen heeft Bolton zelf een onderzoek van het Amerikaanse Congres moeten ondergaan.
Bolton was ook diegene die de leugen verspreidde dat de regering van Irak massavernietigingswapens had en een programma om ze te ontwikkelen. Een dergelijke leugen, na op elk niveau van de Amerikaanse regering te zijn herhaald en uitvergroot door de massamedia, diende als voorwendsel voor de agressie en militaire bezetting van dat land in het Midden-Oosten door de Verenigde Staten, ten koste van bijna een miljoen dodelijke slachtoffers en miljoenen ontheemde Irakezen. Bovendien werden ook duizenden Amerikaanse soldaten het slachtoffer, gedood en gewond tijdens een militaire campagne met als doel de controle over olie. De bilaterale betrekkingen tussen Cuba en Venezuela zijn gebaseerd op wederzijds respect, echte solidariteit en een gezamenlijke inzet. We maken beiden werk van de regionale integratie van een onafhankelijk en soeverein Latijns-Amerika en we pleiten voor een verregaande samenwerking tussen de volkeren van het Zuiden om van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied een vredeszone te maken.
We hebben een samenwerkingsovereenkomst ondertekend, waardoor iets meer dan 20.000 Cubanen, voor het merendeel vrouwen, in Venezuela aanwezig zijn. 96% daarvan is bestemd voor de verstrekking van gezondheidsdiensten aan de bevolking. Anderen werken in sectoren zoals onderwijs, cultuur, sport en de agro-voedingsindustrie.
Om slechts enkele cijfers te noemen: de historische impact van deze samenwerking in Venezuela blijkt uit het redden van 1.473.117 mensenlevens, het stellen van 717.029.310 medische diagnoses, de medische hulp aan 62.031.309 personen met oogproblemen, de 12.915.648 vaccins tegen mazelen en tuberculose die zijn toegediend, en de 3.095.564 personen die leerden lezen en schrijven. Het is absoluut niet waar dat Cuba deelneemt aan operaties die worden uitgevoerd door het nationale leger en de veiligheidsdiensten. Dit is een lasterlijk gerucht dat opzettelijk door de regering van de Verenigde Staten wordt verspreid. Wanneer Bolton en andere politici en ambtenaren van de Amerikaanse regering op dergelijke geruchten steunen, liegen ze bewust om agressieve politieke doeleinden na te streven. Zij beschikken namelijk over voldoende gegevens en informatie en kennen de waarheid. Cuba bemoeit zich niet met de binnenlandse aangelegenheden van Venezuela, net zoals Venezuela zich niet bemoeit met de binnenlandse aangelegenheden van Cuba.
In tegenstelling tot de Verenigde Staten, die ongeveer 80 militaire basissen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied hebben (waaronder de basis die zich op het Cubaanse grondgebied in Guantánamo bevindt), en ongeveer 800 in de hele wereld, heeft Cuba in geen enkel land een basis of specialisten op het gebied van foltering en repressie door de politie. Laat staan geheime gevangenissen, of zee- en luchtmachten die rond de kusten of het directe luchtruim van soevereine staten spioneren.
Door het gebruik van leugens hebben de VS een bloedige staatsgreep van Augusto Pinochet in Chili en vele andere staatsgrepen in de regio kunnen plegen. Door het gebruik van leugens zijn tijdens de militaire invasie tegen Panama in december 1989 meer dan 10.000 weerloze burgers vermoord. Het was door het gebruik van leugens dat de militaire agressie en destabilisatie van Libië werden gepleegd. Het was met leugens dat de Verenigde Staten en andere mogendheden het onderdrukkende apartheidsregime in Zuid-Afrika tot op het allerlaatste moment volledig steunden. In het verleden leidden leugens vaak tot gevaarlijke gevolgen, en dat zou vandaag nog maar eens het geval kunnen zijn.
Bron: MINREX