Een nota van september 2010 van de V.

S-gefinancierde zgn.‘soft power’ adviesorganisatie CANVAS, die Guaidó en zijn bondgenoten traint, noemt de potentiele instorting van de elektriciteitssector van het land als ,,een katalysator” die ,,waarschijnlijk onlusten kan uitlokken op een manier die geen oppositiegroep ooit kon verhopen”.

De nota heeft vandaag speciale betekenis gezien Guaido zich momenteel uitslooft om de nationale stroomuitval te exploiteren die door een belangrijke defect in de Simon Bolivar Hydro-elektrische Installatie bij de Guri-dam wordt veroorzaakt. De Venezolaanse overheid beschuldigt de VS van sabotage.

De nota is van de hand van Srdja Popovic van het Center for Applied Non-Violent Action and Strategies (CANVAS), een in Belgrado gevestigde organisatie voor “democratiebevordering” die wordt gefinancierd door de VS-regering en die duizenden jeugdige ‘activisten’ heeft opgeleid in landen waar het Westen streeft naar verandering van regime. Deze groep coacht en traint ook Guaido en de belangrijkste leiders van Voluntad Popular.

In de memo van 2010 verklaarde Popovic: “

Een sleutel tot de huidige zwakte van Chavez is de achteruitgang in de elektriciteitssector. Popovic identificeerde expliciet de Simon Bolivar Hydro-elektrische centrale als een kritiek punt en benadrukte dat “het waterpeil bij de Guri-dam daalt en Chavez niet in staat is geweest om het verbruik voldoende te verminderen om de verslechterende productie te compenseren”.

Speculerend op een “ernstige mogelijkheid dat zo’n 70 procent van het elektriciteitsnet van het land al in april 2010 zou kunnen uitvallen”, verklaarde de CANVAS-leider dat “een oppositiegroep best gediend zou zijn van deze situatie om ze uit te spelen tegen Chavez en ze in hun voordeel te draaien”.

Flash forward tot maart 2019, en het scenario dat Popovic schetst, speelt zich bijna perfect af zoals hij zich had voorgesteld.

Op 7 maart, slechts enkele dagen na de terugkeer van Guaido uit Colombia, waar hij deelnam aan de mislukte en aantoonbaar gewelddadige poging van 23 februari om een zending Amerikaanse hulp over de Venezolaanse grens te rammen, ging de Simon Bolivar Hydro-elektrische centrale plat om een nog steeds onverklaarde reden. Dagen later blijft elektriciteit schaars in het hele land. Ondertussen heeft Guaido er alles aan gedaan om “te profiteren van de situatie en het te laten draaien” tegen president Nicolas Maduro – net zoals zijn bondgenoten meer dan acht jaar eerder door CANVAS werden aangespoord om dat te doen.

Rubio voorspelt ,,een periode van miserie” voor Venezuela een paar uren vóór de stroomuitval.

De Venezolaanse regering heeft Washington beschuldigd van sabotage door middel van een cyberaanval op zijn elektrische infrastructuur. De belangrijkste spelers in de door de VS gesteunde poging tot staatsgreep hebben weinig gedaan om de beschuldiging tegen te spreken. VS- minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo tweette: “No food. No medicine. Now, no power. Next, no Maduro.”Op 7 maart ’s middags, tijdens een hoorzitting over Venezuela in het Subcomité Buitenlandse Betrekkingen van de Senaat, riep Sen. Marco Rubio de VS expliciet op om “wijdverspreide onrust” te veroorzaken, waarbij hij verklaarde dat dit “moet gebeuren” om regimeverandering te bereiken. (…) “

Venezuela gaat een periode van lijden tegemoet die geen enkele natie op ons halfrond in de moderne geschiedenis heeft doorgemaakt”, aldus Rubio.

Om 17.18 uur tweette een duidelijk opgewonden Rubio dat “back-up generatoren hebben gefaald”. Het was onduidelijk hoe Rubio deze specifieke informatie zo snel na de storing had verkregen. Volgens Jorge Rodriguez, de minister van Communicatie van Venezuela, wisten de lokale autoriteiten zelf nog niet of de back-up generatoren hadden gefaald op het moment van Rubio’s tweet. Terug in Caracas ging Guaidó onmiddellijk aan de slag om de situatie uit te buiten, net zoals zijn CANVAS-trainers al meer dan acht jaar eerder hadden geadviseerd. Iets meer dan een uur na Rubio verklaart hij op Twitter: “het licht zal terugkeren als de dictatuur [van Maduro] ophoudt”. Net als Pompeo heeft de zelfverklaarde president de black-outs gekaderd als onderdeel van een strategie van regimeverandering, niet als een ongeluk of fout. Twee dagen later, riep Guaidó op een oppositiemeeting in het rijke oostelijke Caracas, in een megafoon: “

Artikel 187 wanneer de tijd rijp is. We moeten op straat blijven en, gemobiliseerd. Het hangt van ons af, van niemand anders. Artikel 187 bepaalt het recht van het parlement om “tot Venezolaanse militaire missies in het buitenland over te gaan of buitenlandse in eigen land toe te staan”. Bij de vermelding van dit grondwetsartikel scandeerden de aanhangers van Guaidó: “

Interventie! Interventie!” CANVAS is een spin-off van OTPOR, een Servische protestgroep die in 1998 door Srdja Popovic is opgericht aan de Universiteit van Belgrado. OTPOR, wat “verzet” in het Servisch betekent, was de studentengroep die samen met VS- soft power-organisaties werkte om de protesten te mobiliseren die uiteindelijk de Servische president Slobodan Milosevic ten val brachten. CANVAS is grotendeels gefinancierd door de National Endowment for Democracy, (NED) een CIA spin-off gebruikt voor regimeverandering. Volgens gelekte interne e-mails van Stratfor, een inlichtingendienst die bekend staat als de “schaduw-CIA”, kan CANVAS “ook CIA-financiering en training hebben ontvangen tijdens de anti-Milosevic strijd 1999/2000”. In een uitgelekte e-mail van een Stratfor-medewerker stond dat nadat ze Milosevic hadden verdreven, “de kinderen die OTPOR runden, ouder werden en maatpakken gingen dragen en CANVAS stichtten…. of met andere woorden een team voor ‘exportrevoltes’ die de zaden planten voor een waaier aan zgn. kleurenrevoluties. Ze zijn nog steeds verslaafd aan VS-financiering en gaan de wereld rond om dictators en autocratische regeringen die de VS niet leuk vindt, omver te werpen. Stratfor onthulde ook dat CANVAS in 2005 “zijn aandacht richtte op Venezuela”, na het opleiden van oppositiebewegingen die pro-NAVO-regime veranderingsoperaties in Oost-Europa hebben geleid. In september 2010, toen in Venezuela parlementaire verkiezingen waren, produceerde CANVAS een reeks memo’s waarin de plannen werden geschetst die zij met “informele actoren” zoals Guaido en zijn bende studentenactivisten hadden uitgedokterd om Chavez ten val te brengen. “

Dit is de eerste kans voor de oppositie om terug te keren in een machtspositie”, schreef Popovic destijds.

In zijn memo over elektriciteitsstoringen benadrukte Popovic het belang van het Venezolaanse leger voor het bereiken van regimeverandering. “

Allianties met de militairen zouden beslissend kunnen zijn omdat – in een dergelijke situatie van massale publieke onrust en afwijzing van het presidentschap -, “ontevreden sectoren van het leger waarschijnlijk zullen besluiten om in te grijpen, maar alleen als ze geloven dat ze voldoende steun hebben”.

Terwijl het scenario dat Popovic voor ogen had niet tot stand kwam in 2010, beschrijft het perfect de situatie die Venezuela vandaag de dag. Een oppositieleider die door CANVAS werd opgeleid die de val van Maduro wil doordrukken door de militairen op te roepen de gelederen te breken. Of de stroomstoring nu wel of niet het gevolg is van externe sabotage, ze vormt het “katalysatorevent” waar CANVAS zijn Venezolaanse kaders op heeft voorbereid.

Telesur