Zondag 2/12/18 werd Andrés ­Manuel Lopez Obrador (AMLO) ingezworen als nieuwe president van Mexico. Hij won de verkiezingen in augustus met zeer grote voorsprong en 53 procent van de stemmen. Ook het Mexicaanse parlement en de senaat gingen naar zijn partij ‘Morena’.“Als burgemeester van Mexico-stad heeft hij de financiën op orde gebracht en veel sociale programma’s opgestart. Zal hij op dezelfde wijze de problemen van Mexico aanpakken, of stapt hij in de voetsporen van die andere linkse leiders die met dictatoriale trekjes de democratie in hun land om zeep hebben geholpen?”, schreef Corry Hancké in De Standaard van 3 decemberEven hoger in hetzelfde artikel schrijft ze nochtans: “Om de kloof tussen de politiek en de burgers te verkleinen, gaat hij zijn beleidsvoornemens geregeld bij de bevolking via referenda toetsen. Eind oktober heeft hij de bouw van de dure, nieuwe luchthaven bij Mexico-stad nog stopgezet, nadat bij een volksraadpleging 69 procent van de deelnemers de luchthaven had verworpen.”Betekent het organiseren van volksreferenda de eerste stap naar een dictatuur?? Wel kunnen we ons perfect inbeelden dat daar een aantal resultaten zullen uitkomen waar de Mexicaanse elite niet mee opgezet zal zijn. De grote media lijken al van meet af aan de deur op een kier te zetten voor een toekomstige campagne tegen een TAMARA (There Are Many And Realistic Alternatives)-regering die de ongebreidelde winsthonger van het grote geld – al is het heel voorzichtig – willen afremmen. Dezelfde ‘bezorgdheid’ over democratie en mensenrechten zagen en zien we in de gevestigde media opduiken m.b.t. de sociale experimenten in Cuba, Bolivia, Venezuela, Ecuador onder Correa … , daarentegen niet of nauwelijks over Honduras, Guatemala, ….

AMLO zorgde meteen al voor een stijlbreuk in de Mexicaanse economie. Hij besloot niet in te trekken in het presidentiele paleis en het dure regeringsvliegtuig van de vorige president te verkopen. Deze maatregelen zijn uiteraard symbolisch maar toch tonen ze een trendbreuk met het verleden. Fundamenteler is het invoeren van volksreferenda als nieuw beleidsinstrument, om een breed draagvlak binnen de bevolking te vinden voor veranderingen. AMLO wil ook prioriteit leggen op nationale economische ontwikkeling: stimuleren van (kleine) industrie en kleine boeren zodat de massale voedselimport kan verminderd worden.

De eerste beleidsdaad van de kersvers president op buitenlands zaken, is een migratie-akkoord met Midden-Amerika. Migratie wordt in de tekst als een bron van vooruitgang gezien, en de nadruk ligt op duurzame ontwikkeling in alle landen, en respect voor de menselijke waardigheid van alle migranten zoals het internationale recht stelt. Samenwerking om migratie op een veilige en ordelijke manier te laten verlopen, het doet een belletje -of grote gong?- afgaan tot in de Belgische Wetstraat.

Hoe duidelijk de breuk met het neoliberale beleid zal zijn valt nog af te wachten. De grote kapitaalsgroepen brengen onmiddellijk de TINA (There Is No Alternative, voor neoliberale uitbuiting van mens en natuur)- waarschuwing. Ze vrezen duidelijk dat een nieuwe dag aanbreekt in het verhaal van Links in Latijns-Amerika. Als solidariteitsbeweging zullen we (de aanvallen op) de ontwikkelingen in Mexico in het oog houden.